weer bij de fos weg te halen. En doe gong hij gau op 't wagentsy, en soa flug as-y kon fort; maar dêr komme se inénen 'n spin teugen; die wil ok soa graag metrije; maar hij mâg wel met, maar hij mot ok helpe 't hintsy bij de fos weg te halen!
‘Da's goed’, sait de spin, en springt soa maar op 't wagentsy.
Dêr gaan se weer feerder, de muzen worre goed anjoegen. En dêr 'n eandsy feerder komme se 'n kat teugen: ‘Miauw, miauw, miauw; ma'k wel metrije?’
‘Nou, dan flug avensere, hoor!’ saai 't haantsy, ‘want jou motte mij helpe, om 't hintsy bij de fos weg te halen’.
‘Da's goed’, sait de kat. En dêr gaan se weer!
Dêr komme se 'n dikke balksteen teugen; 't wagentsy gong hest over 'e kop, sóá floog de balksteen der teugen an!
‘Och, och, wat make jou mij kel’, saai 't haantsy, ‘ik mot soa noadig avensere!’
‘Kin ik ok metrije?’ sait de balksteen.
‘Nou, dat kin myn wagentsy niet houwe; dan gaat 't stikken’.
‘Nou, dat falt wel wat met’, sait de balksteen; ‘ik sil d'r wel fersichtig op gane’.
Dat... klaar! De muzen mosten nou sóá trekke! Opeens sait de spin: ‘Dêr sien ik 'n lichy tussen de bomen; sou de fos dêr weune?’
En ja hoor! 't Waar de fos syn huus! Maar gelukkig! De fos waar niet thús, en se sâggen, dat 't hintsy achter de fos syn deur hong, an 'n stik tou; maar gelukkig, 't hintsy leefde nag. Dat doe flygt 't haantsy derhine en snijt 't tou stikken. En dêr waar 't hintsy weer befrijd! 't Hintsy en 't haantsy kropen doe gau in 'e kas fan 'e fos. De stopnaald gong in 'e fos syn stoel; at de fos dan thúskwam, kon de stopnaald de fos 'n prip geve! En de spin kroop in 'e fos syn thé, en de kat in syn kachel, dan kon de kat de fos as in 't gesicht blaze; en de muzen gongen op 'e fos syn bêd, en de balksteen op 'e sôlder. Die sou sien dat de fos doad riek!
En doe't se allegaar te plak waren, komt dêr de fos thús! Hij had niks fongen in 't bos. Hij docht: ‘Wat hè 'k 'n sin an myn hintsy; dat sil ik straks lekker brade!’
Maar hij kykt achter 'e deur en... och heden! syn hele hintsy is weg! Wat skrok de fos dochs en hij waar al sóá moe! Dat hij dinkt: ‘Nou gaan ik even op 'e stoel sitten, hoor! Even útruste’. En hij gaat lekker sitten.
Ineens springt-y overeand! ‘Ai, ai!’ Hij springt fan 'e stoel omhoog.
‘Nou, dan hè 'k sin an 'n bakky thé, hoor!’ Hij nimt 'n teug. ‘Dat falt d'r lekker in; nag één. Oe, wat hè 'k dêr in 'e mônd?’ Hij spoit 't út, en dêr krúpt de spin gau over de grônd fort; de fos siet him niet. Anders had-y de spin ok nog doadmaakt!
Doe sâg de fos 's eventsys at 'e kachel nag wel brandde. Maar krimmenikus! de as stoof 'm om 'e oren en in 'e ogen. Dat daan de kat!
‘Nou gaan 'k op bêd, hoor!’ saai de fos. Hij gaat lekker lêggen, de benen rechtút. Maar hea! Wat is dat hyltyt an syn toanen te krabbelen? Hij haalt 'e benen omhoog. Maar dêr begint 't ok al; dat hij dinkt: ‘Nou, ik gaan fan 't bêd ôf, hoor! Maar wat 'n leven is dat op 'e sôlder? Wat rôlt dêr soa?’
En dêr meteen falt de balksteen him boven op 'e kop! en... de fos waar doad.
Wat waren se allegaar blij!
Se gaan allegaar fan 't plak en doe hewwe se alles fan 'e fos metnommen en alles opeten. Allegaar gesellig om 'e tafel! En op 't lêst binne se fortreden, weer na huus toe.
Wat waren 't hintsy en 't haantsy weer wiis metnander! Se hè sóá songen onder-
Auteursrechtelijk beschermd