De ring fan it ljocht

Fryske folksforhalen

Omstean

Twa hantsjemieren hiene by deselde boer meand. Doe't se wer op hûs yn soene, joech de boerinne har in tsiis mei. Dy moasten se mar parte. Se setten it mes der yn, mar de iene helte foel noch al hwat greater út as de oare. Dêr wiene se mei ôf en se

[p. 292]

fregen de boerinne, hoe't dat moast. Nou, dy tocht, ien moast mar omstean. Dat de iene poep gyng mei de rêch nei de oare ta stean, en doe frege syn maet: ‘Hwa moat it greatste stik ha?’ ‘Ikke!’ rôp de man dy't omstie, en de oare sei hwat spitich: ‘Dou bist nou ek altiten gelokkich!’