De ring fan it ljocht

Fryske folksforhalen

Hwer sil de toer stean?

De Dokkumers soene in toer bouwe. Der wie wol in hoeke groun frij, mar dat wie eigentlik net it plak dêr't se him ha woene. Op dat sté stie in boerespul. Dat wie net fan 'e stêd en se koene it net los krije fan 'e eigener. Se fregen har ôf hoe't se dêr doch mei oan moasten. Wachtsje oant de groun frij kaem? - dat koe noch jierren en jierren oanhâlde. Mar om him nou earne to bouwen dêr't se him net ha woene... Doe sei ien fan 'e froedskip: ‘Dat kin al - wy bouwe de toer op it plak dat nou frij is en dan moatte wy him letter oerbringe nei it goede sté’. ‘Mar blikstien-

[p. 255]

der!’ seine se, ‘dat is in mâl kerwei om sa'n toer to forplakken!’ ‘Né’, antwurde er, ‘hielendal net sa slim. Wy nimme fjouwer hynders en op elke hoeke fan 'e toer bimitselje wy der ien fan yn 'e founeminten, dat de poaten der ûnder wei stykje. En dan litte wy him stean. En as we de toer dan letter fan 't sté ha wolle, nimme wy in sek mei hjouwer en dy hâlde wy de fjouwer hynders foar de bek. Dan bigjinne se wol to rinnen en sa lokje wy se nei it plak dêr't wy de toer ha wolle’.