Un moa'd komt altyd út
Der waar un oade postloper, in Wierum of soa, die had es un boël geld bij 'em en doë wachtten twie mannen him op en die woue him doad slaan. Mar foa'dat ut sofeer waar, sei de postloper: ‘Dink er om, dut sil útkomme, ô sille de feugels ut ok útbringe’. Mar se gâuwe der niks om en sloegen him doad.
Op un keer kwamme die kerels in un herberg; deer bestelden se un maal eten. De herbiergier sette feugels op 'e tafel, en ging út 'e kamer deer't se satte. Hij ston et niet te goëd met die kerels, dat hij bleef achter de deur staan te lústeren. Doë seie se teugen 'nânder: ‘Deuze kinne ut teminste niet útbringe’. De herbergier docht dalik an 'e moa'd - die waar doë al bekind -, dat hij ging na de pelysje. En doë moesten se bekinne.
(Hollum, Amelân)
Auteursrechtelijk beschermd