De pispot
Der ware twie frouwen, die hadden un winkelke. Op un avend laat, doë't se op bêd soue, doë sag de iene frou, dat er un kerel boven op 'e kast lag, want hij waar un bitke te lang, de skoënnen ware te sien. Deer had se un skalk oog op. Doë liet se met opset de pot fâle en se sei teugen hor susten ‘Oe heden! Nou mot ik maar un ânderen hale’. Hor suster had die man niet sien; die sei: ‘Dat hoeft niet, wij redde ut soa wel’. ‘Nee’, sei se, ‘ik gaan toch maar om un ândere’. En sij fo't. Maar niet om un pot. Se ging na de pelysje. Se kwam weerom met de pelysje en die had un stok bij 'em. En die tikte him met de stok teugen syn foëtten en sei: ‘Kom er maar ô, fryndje’. Doe waar e der bij en ut bleek dat ut un gefaarlike rover waar.
(Hollum, Amelân)
Auteursrechtelijk beschermd