De ring fan it ljocht

(1976)–Ype Poortinga– rechtenstatus


‘Dat is dyn geluk, maat’ Der waar es un seeman, die waar net an 'e wal komen en die had syn gaazje beu'd
[pagina 248]
en nou waar e op skaatsen op reis na hús toë. Onderweg kwam e un herberg foa'bij en deer ging e effen an. En doë fe'telde e an de herbergier, dat e un boël geld bij 'em had. ‘Nou, dan ki'ste maar oppasse’, sei de herbergier, ‘want der is hier feul raar folk in 'e buurt. Wi' je hier fan nacht niet lieuwer blieuwe?’ Nee, hij ging toch maar na hús, sei e. Hij had soa lang fan hús weest, dat hij wou nou graag soa gauw mogelik thús weze. En soadoënde bon e him maar weer op en reed fo't. Mar ut duü'de niet lang, doë kwam er ien achter him an; dat fe'trouwde hij niet en hij begon al maar ha'der te rijen. Maar syn achterfolger begon him toch in te halen. Op 't lest kon e haast niet meer. Doë sag e un lichje, un intsje fan 'e wal ô en hij floog bij de kânt op. Doë riep die ândere: ‘Dat is dyn geluk, maat!’ en keë'de weerom. De seeman kreeg in dat húske ônderdak foa' de nacht. Se wille wel sêgge, dat die achterfolger de herbergier self waar. (Hollum, Amelân)