De rike bedelaar
Der waar es un kaptên, as die in un havenstad kwam - ut kin Amsterdam weest hewwe -, dan gaf e altyd un joadse bedelaar un gave. Maar doë fe'loor e syn skip - miskien op strân of met sturmweer, of wat ok. En doë kwam e niet meer bij ut plak lâns, weer die bedelaar sat. Maar na un hele poas komt y 'em in 'e stad teugen. Doë sei die bedelaar teugen him: ‘Ik sien je nooit meer!’ ‘Nee’, seit y, ‘ik hew myn skip fe'loren en nou kom ik der niet meer lâns, deer bij de haven’. Doë sei die bedelaar: ‘Nou, kom je morgenavend bij mij an hús? Die en die straat, dat en dat nummer woan ik’. Goed. Hij gaat deer hene en doë komt y foor un heel mooi groat hús. En hij dinkt, hier woant die arme joad niet. Dat hij doa'de niet anbelle en ging weer fo't. Der fe'loopt weer un set over en doë kwamme se 'nânder weer teugen. Nou, seit die joad, weerom dat e niet komen waar. De kaptên seit: ‘Ik doa'de niet anbelle’. De bedelaar seit nog es: ‘Die en die straat, dat en dat nummer, bel deer maar an’. Hij der weer hene en anbelle. Der kwam un mêd foor en hij fraagde, of menheer thús waar. Menheer kwam foor. ‘Mooi’, seid e, ‘kom maar in’. Sij an 't praten. En doë sei die oade joad teugen de kaptên: ‘Nou sil ik un skip foor je bouwe late. Je motte maar sêgge, hoe ien ô je hewwe wille, dan sil ik 'm make late bij die en die werf en ik betaal 'm’. En soa gebeu'de ut ok.
(Hollum, Amelân)
Auteursrechtelijk beschermd