Naaukeurige beschryving der uitwendige godtsdienst-plichten, kerk-zeden en gewoontens van alle volkeren der waereldt. Deel 6

§. XLI.
Of Mahomet de Besnydenis ontleent heeft van de Jooden van zynen tyd.

^(a) (ZIe daar ons eindlyk gekoomen tot het laatste verschil, 't geen, zoo als men ziet, van geen groote aangelegentheid is: Want de vraag is alleen, of Mahomet van de Jooden heeft ontleent de plegtigheid der Besnydenis, om hen tot zyne gezindheid over te brengen; of dat hy die bereids in gebruik heeft gevonden by zyne Arabiërs? Dit is een zuiver oordeelkundig punt, 't geen, op zyn best genomen, alleen in nieuwsgierigheid bestaat.) Theophanes in zyne Kronyk, en Anastasius^(b) in zyne Kerkelyke Historie, waar in hy Theophanes dikwils naschryft, verhaald ons, dat de Jooden, ten tyde Mahomets, zig inbeeldden, dat hy de Messias was, en dat veele der voornaamsten zynen Godsdienst omhelsden; dog dat zy naderhand, ziende hem eeten van eenen Kemel, zoodanigen afkeer van hem kreegen, dat zy wederom tot het Joodendom keerden: En dit zyn die Jooden, voegd 'er Theophanes by, die geleert hebben, dat Mahomet verscheide Artikelen van de Wet van Moses had omhelst; als de Besnydenis en andere Plegtigheden.

Dog het is gemaklyk te doen zien, dat hy zig bedriegt, en dat de Besnydenis in Arabië in gebruik was lange tyden voor Mahomet. Dit leerd ons den geleerden Origenes, die zelf niet wyd van Arabië woonde. Alle de Ismaëliten, zegt hy^(c), die dit land bewoonen, doen zig besnyden, zoo haast als zy den ouderdom van dertien jaaren hebben bereikt. Den Heiligen Hieronymus bevestigd die zelve zaak in zyne Uitleggingen over Jeremias^(d); en zie hier zyne woorden: Het grootste gedeelte deezer Volkeren, die rondom Palestina zyn geleegen, houden de Besnydenis in gebruik: Maar voornamentlyk de Egyptenaaren, de Idumeën, de Ammoniten, de Moabiten, en dit geheele Land der Sarazynen die in de Woestyne woonen;^(e) (dat is te zeggen in de wildernissen van Arabië, een dor en oneffen land, en 't geen zeer wel schynt ons gegeven te hebben de wellusten, de aangenaame rivieren en velden des Paradys van Mahomet, als eene vergoedinge aan zyne Lands-lieden voor de ampere sausse en voor de dorheid hunnes gemeenen Vaderlands.)

Zoo wy 't Manuscript van den geleerden Levinus Warnerus over de Zeeden en Manieren der Arabiërs voor het Mahometaandom, nog hadden, wy zouden daar veele dingen in vinden, welke wy thans denken onder de Mahometaanen nieuwlyks ingevoert te zyn, en welke wy onbeschroomt hunnen Profeet aantygen, schoon het ons mogelyk zeer moeilyk zoude vallen, de oudheid daar van, aan die ze toekomt, te geven; dog overmits dit voortreffelyk werk uit de openbaare Boekkery der Leidsche Hoogeschool gestoolen is: Want het is gewis en zeeker, dat het 'er eertyds is geweest, vermits het, naar myne gedagten, aldaar door den Auteur zelf is vereert, moeten wy ons tegen woordig behelpen met het geene de geleerde Spanheim^(f) daar van heeft uitgetrokken in zyne Inleidinge tot de Historie van het Nieuwe Testament, zoo veel aangaat de VIIde Eeuw.

(a) Een byvoegsel van den Vertaaler.

(b) Histor. Eccl. p. 103.

(c) In zyne Philocalia. Kap. 23.

(d) Kap. X.

(e) Eene plompe gissinge van den Vertaaler, die gansch anders zou spreeken van het Paradys van Mahomet, zoo hy slegts geleezen had eenige aanhaalingen, genomen uit Mahometaansche Auteuren, zoodanig als die by d'Herbelot worden gevonden.

(f) Frederik Spanheim, in 't begin deezer Eeuw te Leiden overleeden, was Hoogleeraar in de Godgeleerdheid, en in de Kerkelyke Geschiedenissen, en, behalven dat, Opziender van de Boekkery der Hoogeschool aldaar.

[p. 214]

Hy zegt dan, dat hy, nagezien hebbende dat Manuscript van Warnerus over de Oudheden der oude Arabiërs voor Mahomets tyden, daar in gevonden heeft:

I. Dat de wyste onder hen, en met naamen de Koreïschiten, (die zig het volk Gods noemden, onderscheiden van andere volkeren, en altyd by den Tempel van Mekka) niet dan eenen God aanbaden, eenen afkeer hadden van de Afgoden, en van derzelver offerhanden niet aten; waar van daan ook gekoomen was die wyze van spreeken onder hen: Zal ik maar eenen God hebben, of zal ik duizenden van Godheden aanbidden? 't Geen zeer zweemd naar het eerste beginsel van Mahomet.

II. Dat zy standvastig waren gebleeven by het gebruik der Besnydenisse, zedert Ismaëls tyd af: 't Geen de aanmerking van Theophanes omverre stoot.

III. Dat veele onder hen belydenis deeden, van de Wederopstandige der dooden en het toekoomend Oordeel te gelooven; ten blyke van 't welk, zy eenen Kemel vastmaakten aan de grafsteede des genen, welken zy begroeven, zonder denzelven iets of te eeten of te drinken te geven, wat het ook mogt wezen; om daar door te kennen te geven, dat hy eens wederom welopgezeten zoude opstaan, en dat hy, volgens de manier der Arabiërs, uit wandelen zoude gaan, dat is te zeggen op kemelen ryden.

IV. Dat hen boven alle dingen duur was aanbevoolen de^(a) (Weldaadigheid, en) 't geven van Aalmoessen: 't Geen uitkomt op het doen der Mahometaanen.

V. Dat zy zeer dikwils baden, en dat zy, onder 't doen hunner gebeden, hunne aangezigten naar de Ca'aba wendden: 't Zelve is door Mahomet ingestelt.

VI. Dat zy zeer stipt waren, om hunne Pelgrimaadjen naar Mekka te doen: Zoo als zy nog hedendaags zyn.

VII. Dat zy geloofden dat de Duivelen in Slangen^(b) waren verandert, en dat zy daarom den Duivel zelf het Serpent noemden. Bedrieg ik my niet, zoo geeft hem den Alcoran denzelven naam.

VIII. Dat de Godsdienstigsten onder hen geenen Wyn dronken. Eene andere gelykformigheid.

IX. Dat hunne alderplegtigste Offerhande bestond in de opofferinge van de eerst-geboorte eens Kemels.

X. Dat zy de groene kleur boven alle andere stelden; dog dat zy, ten opzigte Gods en des Konings, aan dezelve gemeenlyk de witte kleur gaven, zoo dat zelfs een der bynaamen Gods deeze was, wiens aanschyn wit is, en die van eenen hunner Koningen, gy zyt de witte Kom.

XI. En eindelyk dat zy zeer streng waren op 't houden van den Eed^(c).

(a) Dit woord staat niet in 't Origineel, en, vermits men 'er iets wilde byflanssen, had men eerder het woord van Liefde of Liefdaadigheid moeten nemen, dan dat van Weldaadigheid.

(b) De Overlevering had buiten twyfel netter onder hen, dan by verder afgelege volkeren bewaart de wyze van doen, en de middelen, welke de Duivel gebruikt heeft, om onze eerste Voorouders te verzoekken.

(c) Ik houde hier te rug de babbelary van den Vertaaler nopende 't Manuscript van Warnerus, gestolen uit de Boekkery van Leiden, benevens het verzoek om ontschuldiging, dat hy aan den Leezer doedt, over zyne goede inzigten, en over die van den Heer Reeland; daarenboven ook nog vier of vyf regels, die te kennen geven den iever van M. D** voor het Christelyk Geloof en voor zyne Broederen, en zyne bereidwilligheid, om het Martelaarschap te ondergaan, zoo 't God behaagde. Wat moet men nu uit dit alles besluiten? Dit namentlyk, dat M. D** ons zoekt diets te maaken dat hy een goed Christen is: Dog dit neemt niet weg, dat hy een kwaad Vertaaler is, en een flaauw Schryver. Ik dagt ook, dat ik wel zou doen met agter te houden de lyst der Arabische Manuscripten, waar van de Heer Reeland gebruik heeft gemaakt, om redenen dat dezelve van geen gebruik altoos is in deeze verzaameling.