Naaukeurige beschryving der uitwendige godtsdienst-plichten, kerk-zeden en gewoontens van alle volkeren der waereldt. Deel 6

§. XIV.
Of de Gelukzalige Engelen, volgens het gevoelen van Mahomet, ook konnen zondigen.

NIet alleen hebben de Engelen eene kunne in het Paradys; maar, dat nog erger is, zy konnen zondigen, en zondigen werkelyk, volgens de Leere van Mahomet. Dit is de beschuldiging, welke Thomas de Jesus hem te laste legt, in het boek dat hy heeft uitgegeven over de Bekeeringe der Heidenen.^(d)

Dog, om klaar te doen zien, dat zulks enkel laster is, behoefd men slegts den Leezer te zenden naar het uittreksel des Mahometaanschen Godsdiensts. Aldaar worden de Engelen verbeeldt, als heilige, vry van alle zonden, staande geduuriglyk voor God, altyd bereid om deszelfs bevelen uit te voeren, en nimmermeer ongehoorzaam aan deszelfs wetten. Kan men zig wel klaarder uiten, nopende den aard deezer welgelukzalige Geesten?

Het is eene waarheid, dat de Mahometaanen, zoo wel als de Christenen, spreeken van den val der Engelen, van 't begin des weerelds af, en, onder anderen, van den opstand van eenen kwaaden Engel, die den afval begon, en gevolgt wierd door eenige andere; dog dit heeft geene betrekkinge op de goede Engelen, die aan God getrouw zyn gebleeven, en in deszelfs gunste bevestigt zyn. Zy zeggen dan, dat zeekeren Iblis of Azaziël,^(e) ('t geen zoude konnen doen gelooven, of, dat Moses gezinspeelt heeft op deezen Afgod der Heidenen, veel ouder dan Mahomet, in de opoffering, de uitdryving en de vervloekking, welke hy aanstelde van den bok Azazel; of, 't geen waarschynlyker is, dat de Mahometaanen deezen haatelyken naam gehaalt hebben uit de plegtigheden van het Boek Leviticus, om dien te geven aan het Hoofd der Duivelen) zy gelooven, zeg ik, dat dees Azaziel een goeden Engel, en aan God getrouw geweest hebbende geduurende den tyd van tagtig duizend jaaren, ongetrouw wierd, om dat hy geene eerbewyzinge^(f) wilde doen aan Adam, of den-

(d) Pag. 644.

(e) In deeze gansche Parenthesis is niets van den Heer Reeland, dan alleeniglyk dit, Verum est... Angelum bonum fuisse Iblisum, cui antea nomen erat Azaziël, quod confer cum hirco Asasel.

(f) Adorare eum: dog in den Arabischen zin beteikend adorare niet eer bewyzen, gelyk προσϰυνεῖν, in het 2de Kapit. van den H. Matth.

[p. 170]

zelven aanbidden, gelyk hem God geboden had: Waar in hy tot medepligtigen zyner ongehoorzaamheid had, de Engelen Arot en Marot. ('t Is jammer, dat Dom Martyn Alfonsus Vivaldo^(a) niet in deezen laatsten naam gevonden heeft eene overeenkomste tusschen de Musulmannen en de Gereformeerden: Hy^(b) had, naar zyne wyze, konnen zeggen, dat Marot, eerst een geloovigen Engel der Mahometaanen, daarna ongetrouw aan God, en verdoemt wierd; en dat Clement Marot, na dat hy smaak had gekreegen in de Leere der Hugenooten, overging tot de Vrygeestery, waar in hy verlooren ging. De gelyknisse zoude nog des te belachelyker hebben geweest.)

Daar is dan een groot onderscheid, tusschen te zeggen, dat de goede Engelen zondigen, en te zeggen dat eertyds, toen de weereld geschaapen wierd, een goeden Engel gezondigt heeft, en tot wederspannigheid is vervallen. 't Eerste heeft nooit Christen of Mahometaan beweert; het tweede heeft nooit Christen of Mahometaan geloochent: En het is ongerymd, met Mahomet verschil te zoekken over een Leerstuk, dat in 't algemeen zeer waaragtig is, en 't geen hy niet, dan uit de oude overblyfselen des Christelyken Godsdiensts, ik meine, uit onze Heilige Schriftuur, kan hebben geput.

Wil men op dit stuk nog meer van de Mahometaansche Godgeleerdheid weten, zie hier, 't geen 'er een Arabisch Schryver van zegt, volgens de Overzettinge van mynen Auteur: ‘De nyd, zegt hy, is de oorzaak van den eersten opstand geweest, die tegen den Alderhoogsten God is verwekt geweest; dat is de eerste ziekte, of verdorvendheid, die in onze ziel heeft uitgeblonken: ten minsten is dit het gevoelen van een zeer geleerd man van de secte der Schafeën. Dees zegt, dat de nyd de eerste misdaad was, welke tegen God in den Hemel begaan is geweest, en dat dezelve de ontrouw en den opstand heeft voorgegaan. Dat die zaak is voorgevallen, toen Iblis, (dat is te zeggen den wanhoopigen, den Duivel,) op onzen Vader Adam, (welken God vreede geeve,) nydig wierd, en dat hy, weigerende hem aan te bidden, afvallig wierd. Onze Wyzen voegen hier by, dat den rampzaligen Iblis in driederlei opzigten afviel: 1. In de eerste plaats, om dat hy voornam, om te verneederen en te onderdrukken eenen Profeet^(c); en dat al wie zoude willen verminderen de heerlykheid van zoodanigen persoon, een afvalligen word ipso facto. 2. Ten tweeden, overmits hy stilzwygend' zynen Schepper beschuldigde van geweldenary en onwysheid, in aan alle Engelen bevolen te hebben, en aan Iblis zelf, om den eersten mensch te aanbidden, schoon denzelven minder heerlykheid bezat dan zy lieden; overmits hy uit de aarde zynen oorsprong had. Het is niet regtmaatig (zei dees rampzaligen, welken God tot schande maake) dat de mindere van den meerderen geëert worde: Ik ben van beeteren oorsprong dan Adam: Ik ben uit vuur geschaapen, en hy uit het slyk gevormt; dog het slyk is door het vuur verslonden, waar uit enz. 3. Ten derden, ver[mit]s hy zig aankantte tegen de algemeene toestemming der Engelen, ten aanzien der eerbewyzing welke zy aan den eersten mensch moesten doen: De gene nu die zig aankant tegen de algemeene toestemming deezer goede geesten, is een afvallige.

‘Dog zoo de nyd de eerste zonde is, welke begaan is geweest in den Hemel, vervolgd de Leeraar der Schafeën, men kan zeggen, dat dezelve ook de eerste is, die op de aarde is begaan geweest; want een iegelyk weet, op welke wyze Cain^(d) en Abel, hunne offerhanden aan God opgeoffert hebbende, en die des laatsten gunstiger ontfangen zynde dan die des eersten, den eersten op zynen broeder vergrimde en hem doodde, en op deeze wyze is het de nyd welke den Duivel tot afval, en Cain tot doodslag heeft vervoert.

(Daar ziet men eenen man ontbloot van onze Heilige Schriftuur, die 't waare en het valsche in een reedelyk denkbeeld ver-

(a) Zie in eene der voorgaande Verhandelingen, de gelykenis die hy gemaakt heeft tusschen de Mahometaanen en de Protestanten.

(b) De gelykenis tusschen den Engel Marot en den Poëet Marot, doedt zien eene wonderbaarlyke leevendigheid van verbeeldinge. Kan men wel iets anders verwagten van M. D**?

(c) Adam, die volgens Mahomet, den eersten der Profeeten is. Zie hier boven Kap. V.

(d) Den Arabischen Auteur noemd ze Kabel en Habel; waar uit te zien is, dat de meeste onder hen de Bybelsche geschiedenissen niet anders dan door overleveringe weeten.

[p. 171]

mengd; want by aldien hy 't wist, hy zou hem niet aanzien voor eenen Profeet, overmits, volgens hunne Godgeleerdheid, een Profeet niet kan zondigen, ten minsten tot zoo verre niet, al waar 't schoon dat men aan zommige Mahometaanen toestond, dat'er vergeeflyke zonden zyn, waar in de Profeeten konnen vallen. Dog 't is eene waarheid, dat, volgens, hun gevoelen, de Profeeten niet zondigen, of weinig zondigen, en dat de goede Engelen ganschelyk niet zondigen.)