Naaukeurige beschryving der uitwendige godtsdienst-plichten, kerk-zeden en gewoontens van alle volkeren der waereldt. Deel 3

[p. 225]

XVII. Hoofdtstuk.
Van de Feesten, Vastendagen en andere Godsdienstige Oeffeningen der Indianen.

⁺ Over deeze Stoffe hebben we noch iet by te voegen, op 't geen reeds in de Verhandeling over de Zeden en den Godsdienst der Braminen is gezegt. De Indianen hebben een soort van Vasten-avondt die zy Huli noemen. Alle de verscheidene Postuuren van hunne Vasten-avonds Gekken, zyn ongemeen wel door den Plaatsnyder in 't Afbeeldzel, Bladzyde 218. uitgedrukt.

Zy groeten 's morgens de Zon, en wanneer zy zich wasschen, werpen ze haar eenig water toe, om te beletten dat de booze Geesten, die zich tusschen de Bergen onthouden, zich niet tegen haaren opgang aankanten.

⁺ De Indianen zyn zeer bygelovig in 't onderwerp der Eklipsen^(a), en verdubbelen hunne Afwassching wanneer ze voorvallen. Bernier heeft alle de Ceremonien van een deezer Afwasschingen dus beschreeven. ‘Zoodra als de Afgodendienaars gewaar worden dat de Zon begint te verduisteren, maaken ze een groot gekreisch, dompelen zich aanstonds alle verscheiden maalen achtereen in 't water, houdende de handen om hoog en de oogen naar de Zon geheven, mompelen ze hunne Gebeden, neemen telkens van 't water, en werpen 't naar de Zon. Dit bedryf word met een buiging des Hoofds, en beweegingen der Armen op veerlerlei wyze, uitgevoert. Daarna begin men wederom te bidden; men dompelt zich alle weder als te vooren, en dit duurt tot aan 't eindigen van den Eklips. Alsdan vertrekt een ieder weder, werpende eenige stukken Gelds verre genoeg in 't water, en geeven den Braminen een Aalmoes, die niet nalaatig zyn deeze Plechtelyke Godsdienstigheit by te woonen. Uit het water komende veranderen de Indianen van gewaadt, en de mildadigste laaten den Braminen over, 't geen zy af leggen.

De Indianen beelden zich in, dat de Zon-Eklips een^(b) uitwerkzel van de quaadaardigheit eens quaaden Geest is, die dit Hemellicht mishandelt en zwart maakt. Men gelooft mede dat de Vader des lichts in deeze benauwtheit ongemeen lyden moet: Hierom is 't eens Gelovigen Indiaans plicht tot zyne Verlossing te arbeiden, en men verzeekert zich door kracht van Gebeden, Aalmoezen en Afwasschingen die te verwerven. Alle deeze bedryven zyn bovenmaaten meer verdienende in tyden van den Eklips als by alle andere gelegenheden.

De Godsdienstige Indianen moeten de Goden⁺ driewerf 's daags bidden, te weeten, 's morgens, 's middags en 's avonds, het aangezicht naar 't Oosten gekeert; en zy moeten zich mede zoo dikmaals wasschen.

Zy^(c) oeffenen verscheide Vastendagen, waar onder een der voornaamste de Egadexi is, een woordt, 't welk elf beteekent. Deeze Vaste word gehouden op den elfden van de Volle-en elfden van de Nieuwe Maan: dus vasten zy tweemaal in een Maaneschyn. Men doet alsdan niet dan eene maaltyd, te weeten, vier of vyf uuren na den middag: maar men mag niet als boonen, erreten, melk en vruchten eeten. Ook is hen in deezen tydt van boetoeffening sterken drank verboden. De Oorsprong die van dit Vasten verdicht is, oordeelen we niet waardig hier te melden.

Het Vasten^(d) door hen Quiverasiri genoemt, valt in de maandt Februari in. Dit Vasten is zeer streng: men mag in den tydt van vier en twintig uuren niet eeten noch slaapen, en geduurende deezen tydt verhaalen ze de verdichte Historiën hunner Goden, en van hunne Castes. Zy doen rondom de Pagoden Processiën, en de onderlinge bezoeken duuren den ganschen nach tot dat den Dageraat verschynt. Alsdan offeren zy den Goden, aanbiedende Geldt, en geeven Aalmoezen den Priesteren; en hier mede eindigt deeze Vasten.

De Vrouwen^(e) hebben een byzonderen⁺ Vastendag, waaraan men de naam van Tirinadira geeft. Zy vieren deezen Dag op den 27^sten van de Maan, ter gedachtenisse van de Doodt en Opstanding van Canteven, die de Cupido der Indianen van Malabar en Coromandel is. Zy verhaalen dat Ixora jaloers wegens de gemeenzaamheit die hy

+ Het gedrag der Indianen in hun Vastenavonds Feest gehouden.

+ Hoe bygelovig dien Landaart omtrent de Zon en Maan-Eklipsen is.

(a) Bernier in zyne Reize naar den Mogol.

(b) Zie een andere reden over de Eklipsen in de Verhandeling over de Zeden enz. eerste Afdeeling. VII Hoofdtst. en in deeze der Oost-Indiaansche Goden.

+ Dagelykse Godsdienstpligten onder hen in gebruik, en hoe zy op eenige tyden genoodzaakt zyn te vasten, en wanneer hunne Vastendagen in vallen.

(c) Zie Baldeus.

(d) Idem. Ibid.

(e) Idem. Ibid.

+ Insgelyk welk een Vastendag de Vrouwen in 't byzonder vieren, en uit welk een oorzaak die geschieden moet.

[p. 226]

meende tusschen zyne Vrouw Paramasceri en Cupido te merken, deeze God zodanig blaakende van gramschap wierd dat hy hem het oog, 't welk hy midden in 't voorhoofdt had, nedervelde. De bedrukte Paramasceri dit verlies van Cupido niet konnende overleeven: wierd echter eenigen tydt daarna herbooren op een Gebergte, alwaar de arme Godin haare dagen in eenzaamheit en boetoeffening doorbragt, wel verzeekert nochtans zynde, dat het Afweezen van eenige wroeging verzelt, mogelyk haar Gemaals jaloezy genoegzaam maatigen zou. Waarlyk was Ixora hier over geraakt. Hy kon de huwelyksche teederheit die in zyn hart weder ontwaakte, niet verzetten. Zich aan deeze teederheit weder overgeevende, beloofde hy in 't toekomende een lydzaamer Man te zyn, en in de huishouding de Vrede, die hy door een oploopende haastigheit ontrust had, te herstellen. Wat gebeurde toen eindelyk? Hy bekende zyn misslag ten beste men konde; en men quam overeen om de Huwelyksch teederheit weder te vernieuwen, dat Cupido weer herleeven zoude. Zeer gelukkig achtende van te mogen Hoorndrager te zyn, en vergenoegt.

⁺ De Masaupada^(a) is niet min heilig dan de drie voorgaande Vastendagen. De Godsdienstelingen moeten die welgeregelt geduurende twaalf jaaren vieren, waarna men zich verzeekeren kan dat de Goden ongemeen deeze Jaaren en Zegeningen des levens vermeerderen. Zie hier waarin deeze Godsdienstigheit bestaat. Men begint den laatsten October een Vasten die de volgende Maandt tot den 10^den December duurt. Men moet zich dagelyks wasschen, verkleeden, en een Pagode, aan Wistnou toegewyt, bezoeken. 's Morgens doet de Godvruchtige met een schoon kleedt aangedaan, hondert en een omwandelingen om deeze Heilige Pagode: maar de Gelovigen t'eenemaal aan de Godvruchtigheit overgegeeven, doen duizend en eenmaal dien omweg. Om zich van zyn plicht wel te quyten, moeten zy hondert en eenwerf zachtelyk een der verborgene naamen van Wistnou mompelen, en wel acht geeven dat dit niemandt hoort. De Godvruchteling mag niet dan Vygen en Melk eeten. Ook moet hy zich van Vrouwen onthouden, dat hy niet dan van Wistnou spreeke, en onophoudelyk zyne lofzangen zinge. Het tweede jaar begint de Vasten den eersten December, en eindige op den 10^den Januari: het derde op den eersten Januari, en eindigt den 10^den Februari, en dus vervolvolgens tot het twaalfde jaar. Het woordt Masaupada wil Vaste-Maandt beteekenen.

+ Een Vasten die geduurende twee jaaren geviert word, en wanneer die invalt, en met Plechtigheden word verzelt.

(a) Zie Baldeus.