Naaukeurige beschryving der uitwendige godtsdienst-plichten, kerk-zeden en gewoontens van alle volkeren der waereldt. Deel 3

X. Hoofdtstuk.
Van Verscheidene Zaaken die by de Gebeurtenissen van Rutrem aan te merken zyn.

't Is reeds voorlang dat Rutrem door de Braminen vervloekt is geweest, toen hy de vloedt Ganges trouwde, die de Indianen achten een zeer schoone Vrouw te zyn. Maar hy heeft 'er om de reeds bygebragte reden geen Kinderen by. Daar zyn noch ontallyke zeldzaame gevallen, waarvan eenige onaangenaam en andere vermaakelyk voorkomen Hy zag zich op een zekeren tydt in 't allergrootste gevaar gestelt, 't welk hem overkomen kon, en waarin hy zekerlyk zoude bezweeken zyn, indien hem zyn Broeder Vixnu niet tydelyk had gered.

⁺ Een zekere Reus was 'er, Paimejuran, genoemt, 't welk Asch-Heer beteekent. Hy had eenige jaaren een zeer strenge boete ter eere van Rutrem afgelegt, die hy met ernst bad, hem eenige gunst te willen bewyzen, die diende om hem van andere menschen te onderscheiden. Rutrem zyne Godsdienstigheit en yver willende vergelden, verleende hem onbedachtelyk de macht van aanstonds alle den geenen tot Asch te brengen, op wiens hoofdt hy de handen leide. De Reus nieuwsgierig zynde om te weeten of het voorrecht hem toegestaan, wezendlyk of inbeeldelyk was, naderde hy de God, en geliet zich om de handen op 't hoofdt te willen leggen, om zyn vermogen op den geenen te onderzoeken dien het hem verleent had. Rutrem wierd toen zynen misslag, maar te laat, gewaar, Paimejuran met een zoo ongemeene gunst begiftigd te hebben, en hy vond zich door zyne onverzichtigheit in het verschrikkelykste en dringenste gevaar, als hy noch nooit beleeft had. Hy had, om zulks voor te komen, al zyne schranderheit noodig in 't werk te stellen, en alles wat hem van de Toverkunst bekent was. Door de kracht van deeze Kunst, waarvan hy zich reeds met vrucht, in verscheiden gelegendheden gedient had, was 't dat hy zich in een oogenblik zoo klein maakte, zulks hy zich in den Dop van een zekere Vrucht sloot, die de Indianen Ayvaralicai noemen, die niet grooter dan een Hazelnoot was.

Alhoewel Vixnu verre van de plaats was,⁺ alwaar dit voorval gebeurde, liet hy echter niet na hier van kennis te neemen. Hy was niet ongevoelig over 't ongeval 't welk zynen Broeder drygde, en hy trachtte hem 'er van te verlossen. Om hier in te voorzien, nam hy aanstonds de gedaante van een zoo ongemeen schoone Vrouw aan, dat de Reus haar ziende, t'eenemaal in haar verliefde, en geenzins aan Rutrem dacht, die hy in zynen Dop ongemoeit liet. Hy dacht naaulyks meer dan op het voorwerp 't welk hy beminde; en na haar de tederste achting beweezen te hebben, bad hy dat zy hem de gunst bewees van haar naar huis te mogen verzellen. De Juffer betuigde deeze zyne voorstelling met vermaak aan te hooren, en beloofde hem zelfs naar wensch alle gunstbewys, onder beding, dat hy voor met haar in haar huis te komen, naar de naast gelegene rivier zoude gaan om zich het Hoofdt en de Hairen te wasschen. De reden die zy bybragt om dit van hem te eisschen, was, dat alzoo hy sedert eenige jaaren een boetvaerdig leven had gelyd, zyne Hairen nooit gekemt waren geweest, overzulks 'er dikmaals de vogels haare nesten in hadden gemaakt, en die bevuilt, waardoor ze zoo geweldig bemorst waren, dat zy derhalven niet gedoogen kon dat hy haar in die gestalte naderde, dan voor dat ze gezuivert en gewasschen waren. De verliefde Reus, door zyne drift verblind, wierd de strik, die men hem spande, niet gewaar. Hy begaf zich in allereyl, en zonder eenig achterdenken in 't water. Hy wiesch zyn geheele lichaam, en willende mede zyne Hairen wasschen, om de Juffer te vergenoegen, wier

+ Een ongemeene vreemde Geschiedenis, waarin de God Rutrem in de grootste ongelegenheit geraakt is.

+ Doch eindelyk door Vixnu gered word, en hoe.

[p. 166]

schoonheit hem verblindt had, bragt hy beide zyne handen op 't hoofdt: maar naaulyks was zulks geschied, of de kracht van zyn nootlot en rampzalig deel 't welk hem toegestaan was, quam over hem, en hy wierd aanstonds in asch verandert.

Vixnu als opgetogen van te zien dat zyne kunst zoo wel gelukt was, verliet wederom de gedaante van een Vrouw om zyne gewoone gestalte weder aan te neemen. Hy verhaalde aanstonds aan zyn Broeder 't welk hy ten zynen dienst verricht had, en hoedanig hy de Reus verdelgt had. Op deeze behaaglyke tyding, quam Rutrem uit zynen Dop weder te voorschyn, nam zyne eerste gedaante aan, omhelsde zynen Broeder, bedankte hem wegens de zoo tydig beweezene hulp, en nam een besluit van nooit iemandt diergelyke gunst te bewyzen. Maar toen hy de omstandigheit verstondt, hoe Vixnu zich gedragen had om hem uit het gevaar te redden, waarin zyne lossigheit hem ingewikkelt had, kreeg hy een ongemeene begeerte zynen Broeder onder de zelfde gedaante te zien, waar mede hy de drift van den Reus, dus gaande had gemaakt. Vixnu echter weigerde eenigen tydt dusdanig voor Rutrem te verscheinen, zeggende, om 'er zich van t'onschuldigen, dat hy zyne zwakheit in 't stuk van Minnery wel kende, dat indien hy zyn verzoek toestondt, hy verzeekert was van aanstonds hem zoo verstelt te zien staan en buiten zich zelve, dat hy zich naaulyks in staat vinden zou, zyne reden om te bestieren, te gebruiken. Rutrem wegens deze redenen onvoldaan, bleef op zyn verzoek staan, en hield zynen Broeder zoo krachtig aan, dat Vixnu om hem te vergenoegen, zich anderwerf in de gedaante van een Vrouw herschepte, en zich aldus aan Rutrem vertoonde. Op het zien van dit voorwerp, werd de zwakke God zodanig in liefde opgetoogen, en zyne inbeelding wierd 'er zoo krachtiglyk van ontsteken, dat 'er in een oogenblik een Kindt uit de handen van Vixnu van voortquam, 't welk Arigara-Putren wierd genoemt, Zoone van Rutrem en Vixnu beteekenende. Dusdanig bestaan de verfoeielyke Godheden die de Indianen eeren, waar van men ontallyke schandelykheden verhaalt, die de betamelykheit en eerbaarheit niet gehengen, te berichten.

Voor 't overige, alhoewel de Heidenen in ontallyke verschillende Sekten verdeelt zyn, nochtans worden onder hen twee der voornaamste gevonden; waar van de eene Vixnu voor de verhevenste der Goden houdt, en die van deeze Sekte zyn, worden Vixnuvites genoemt, en d'andere die Rutrem hooger achten, zyn Xiven geheeten, over zulks deeze God insgelyks dien naam voert.