Naaukeurige beschryving der uitwendige godtsdienst-plichten, kerk-zeden en gewoontens van alle volkeren der waereldt. Deel 3

IV. Hoofdtstuk.
Handelende van de Voorgevallene Geschiedenissen van Vixnu.

⁺ De Indiaansche Boeken, die de Historie hunner Goden behelzen, berichten dat Vixnu de tweede Zoon van Paraxacti is, en te gelyk haaren Man. Deeze Vixnu word op eenige plaatsen, de eerste oorzaak, en 't beginzel aller geschaapene dingen genoemt. Men zegt dat hy een Vrouw trouwde, Laximi genoemt, die teffens een Koe, Paerdt, Berg, Goudt, Zilver, en in 't algemeen alles is, 't geen men begeeren of zich inbeelden kan. Byna alle de Indianen draagen de naam van deeze Vrouw aan hunnen hals of arm gehangen, als iets 't welk hun geluk toe brengt, en hen voor quaade ontmoetingen bevryden kan. Men vind mede in de zelfde Boeken, dat Vixnu, wiens Sekte krachtig uitgebreid is, negenmaal mensch geworden is of zich Herschapen heeft. In zyne eerste Menschwording, nam hy de gedaandaante van een Visch aan: maar men weet niet wat de beweegreden van deeze Herschepping was.

⁺ In zyne tweede, veranderde hy zich in een Schilpadt, en dit geschiedde om een koddige reden, hier in bestaande. Volgens der Indianen meening zyn 'er zeven zeên op de Waereldt die wy bewoonen; een deezer Zeën is van Melk, en die leevert een zeer smakelyke Boter uit, waar van de Goden t'eenemaal in verlekkert zyn. Het gebeurde nu, dat men begeerig was Boter te bereiden, gelyk men van tydt tot tydt gewoon was; dat 'er, niet zonder veel moeiten en arbeidt, aan den oever van deeze Melkzee te voorschyn quam, een hooge goude Berg, Magameru Parruvadam genoemt, waarop, zoo de Heidenen voorgeeven, de veertien Waerelden rusten, die het Heelal uitmaaken. De top van deezen Berg diende haar voor een balk, over welke zich een Slang van een ongemeene groote strekte, en die hondert hoofden had, waarop de veertien Waerelden eveneens rusten. De Goden dienden zich van deeze Slang, als een touw, om te gemakkelyker de Boter naar zich te haalen: maar terwyl zy van de eene zyde arbeidden, trokken de Reuzen, die altoos der Goden Vyanden zyn geweest, de Slang ter andere zyde met zodanig een geweld, dat 'er de Waereldt van daaverde, die nederzakte en op 't punt van overhoop geworpen te worden, was. Toen dit door Vixnu gemerkt wierd, nam hy in allereyl de gedaante van een Schildpadt aan, en stelde zich onder de Waereldt om die te ondersteunen. De Slang nu het geweldt dat hem de Goden en Reuzen aandeeden, niet konnende langer uitstaan, braakte tegen de laatsten een zoo quaadaardig vocht uit, dat 'er het meerendeel aanstonds van storven.

Vixnu genoegde zich echter met deeze uitvoering niet; hy vreesde dat de noch overgebleevene Reuzen een gedeelte van deeze uitmuntende Boter eeten mogten, die men eindelyk met zoo veel moeiten en gevaar bearbeid had; om dit te beletten, nam hy de gedaante van een zeer schoone Vrouw aan, waar op aanstonds alle de Reuzen t'eemaal verlieft wierden. Door deeze list, wierden zy opgehouden, tot dat de Goden al de Boter gegeeten of weggevoert hadden. Hy verdween toen weder in een oogenblik, laatende de Reuzen niet weinig verwondert staan, die deeze schoone Vrouw niet meer zagen, wier schoonheit hen verblindt had, noch de kostelyke Boter, waarom zy zoo veel arbeids hadden uitgestaan. In de derde Herschepping, veranderde zich Vixnu in een Varken: 't welk zich op deeze wyze toedroeg.

Daar ontstondt eens een twist onder de⁺ Goden Bruma, Vixnu en Rutrem, om te weeten wie van hun de grootste was. Toen stelde Rutrem aan Bruma en Vixnu zyne Broeders voor, dat hy zich verbergen zoude, en beloofde zich den geenen te onderwerpen, die zyn hoofdt en zyne voeten vinden kon, en die alsdan de eerste door de twee andere zoude erkent worden. Bruma en Vixnu met deeze voorstelling te vreeden zyn-

+ Hoe Vixnu, zich negenmaal herschapen heeft, aangemerkt.

+ Zeldzaame Historie na zyne tweede herschepping, van een zonderlingen aart.

+ Een geschil over de vermogenheit der Goden Bruma, Vixnu en Rutrem ontstaan, en hoe dit afliep.

[p. 157]

de, verdween Rutrem eerlang, en verborg zyn hoofdt en voeten afzonderlyk, en in plaatsen verre van elkander gelegen.

Bruma deed voorts zyn best om 't verborgen Hoofdt te zoeken, en om dit beter te doen gelukken, veranderde hy zich in een Zwaan, vloog allerwegen om, en stelde alles in 't werk om te vinden 't geen hy zocht: maar ziende dat alle zyne moeite en zorg in 't opspeuren vruchteloos waren, begon hy van den goeden uitslag zyner onderneeming te wanhoopen. Hy stond zelfs gereed om 'er van af te zien; toen ontmoette hem een Distelblom, die hem beleefdelyk groette, en de plaats aanwees alwaar Rutrem zyn Hoofdt verborgen had. Bruma over deeze tyding opgetoogen, ging aanstonds naar de plaats door de Distelblom hem aangeweezen. Hy vond 'er het Hoofdt van zynen Broeder, die nu wanhoopig wierd dat zyn Broeder Bruma een zaak ten einde had gebragt, die hem onmogelyk gescheenen had. Hierom is 't, behalven de haat die hy tegen de Distelblom heeft opgevat, als tot de ontdekking geholpen te hebben, dat hy die vervloekte, en verboodt nooit in zyne tegenwoordigheit te verscheinen, en 't is om die reden waarom het gansche Geslacht, van die men Audis noemt, en de Sektarissen van Rutrem zyn, deeze Blom nooit in den Gewyden Tempel ter eere van deezen God gedoogen. Hy sprak mede een vervloeking tegen zynen Broeder uit, en in stede van hem voor Opperheer te erkennen, gelyk men overeengekomen was, braakte hy in tegendeel een schrikkelyken vloek tegen hem uit, en wenschte dat men hem in 't toekomende niet meer aanbidden mogt; dat men hem geene Tempels, noch Beelden meer toewyen zoude, noch geene Offerhande doen; 't welk ook naaukeurig in acht genomen word, in alle plaatsen alwaar de Sekte van Rutrem het gezag voert.

Het Hoofdt van Rutrem dus gevonden⁺ zynde, was 'er niets meer te doen dan de plaats te ondekken, alwaar hy zyne Voeten verborgen had; en om die te vinden, veranderde zich Vixnu in een Zwyn. In deeze gestalte ging hy overal tot in de ingewanden der aarde omsnuffelen en wroeten: maar te vergeefs; hy quam uit de Aarde als een Zwyn weder op, doch veel morziger als hy 'er in gekomen was, zonder te vinden 't geen hy zocht. Echter word ter gedachtenisse van deeze edele Herschepping, Vixnu onder het Afbeeldzel van een Varken, overal by de voornaamste Indiaansche Heidenen geëert en aangebeden.

+ Derde Herschepping van Vixnu aangemerkt.