Naaukeurige beschryving der uitwendige godtsdienst-plichten, kerk-zeden en gewoontens van alle volkeren der waereldt. Deel 3

[p. 155]

III. Hoofdtstuk.
Behelzende de Voorgevallen Gebeurtenissen van Bruma.

⁺ De Historie der Goden, die de Oost-Indiaansche Heidenen aanbidden, bericht, dat Bruma, die de oudste Zoon en Man van Paraxacti is, zyn Oorsprong uit den Navel van zynen Broeder Vixnu getrokken heeft; 't welk ongetwyffelt onbegrypelyk is; en dat uit het aangezicht van deezen God Bruma de Braminen of Brachmanen ontsproten zyn; dit zyn de Priesters van 't Oost-Indiaansch Heidendom, die het edelste Geslacht of Chaste uitmaaken, en teffens de verfoeielykste die onder de Indianen zyn, aangezien dat niemandt zoo zeer geacht en ontzien word van den Volke als zy, en dat 'er nochtans geen verdorvener en ongebondener in Zeden zyn. Deeze Braminen hebben niet alleen de onbeschaamtheit zich den Oorsprong, als gezegt zy, toe te eigenen; maar zy durven zich met uitdrukkelyke woorden verzeekeren, dat zy wezentlyk en werkelyk de eigen zelfstandigheit van den God Bruma zyn.

⁺ De Rajas of Edellieden, die na deeze der Braminen het edelste Geslacht uitleveren, zyn uit de schouders van den zelven God gesprooten. De Comatis, die de voornaamste Burgers zyn, en de middelrang tusschen de Edelen en Kooplieden houden, zyn uit zyne Dyen voortgekomen; en eindelyk de Xutres wiens Geslacht in ontallyke andere verdeelt is, en 't gansche gemeene Volk uitmaaken, hebben hunne geboorte uit zyne voeten ontleent.

Deeze Xutres zyn ongemeen tot den Koophandel geneegen, door welk middel men veele ziet ryk worden, 't welk veroorzaakt, dat niet tegenstaande de laage Oorsprong van hun Geslacht, veele arme Braminen zich aan hun verbinden, en hen zeekere dienst bewyzen, alhoewel zy van een verhevener Geslacht zyn.

⁺ De God Bruma, draagt, volgens de meening der Heidensche Godgeleerden, zorg, zoodra iemandt van eenig Geslacht of van eenige andere Natie wie het zoude mogen zyn, gebooren word, voor zyn Hoofdt in onuitwisbaare letteren te schryven, alles wat hy te doen heeft, en alles 't welk hem geduurende zyn leven overkomen moet; zonder dat het, wat meer is, in de macht van geen mensch is, noch van Bruma, noch van iemandt anders onder de Goden, te weeren, 't geen hem te gebeuren voorgeschreeven zy.

Deeze zelfde Historie der Goden verhaalt,⁺ dat Bruma zyne Dochter willende trouwen, en voorziende dat zy niet alleen zwaarigheit zoude maaken om 'er in te bewilligen: maar ook dat zyn Huwelyk van de andere Goden niet zoude goed gekeurt worden, herschepte hy zich in een Hert; dat hy dus vermomt zyne Dochter die hem ontvluchtte, vervolgde, tot dat ze in een zeer dicht en donker Bosch gekomen was, en dat dit de afgelegen en eenzaame plaats was, daar zyne bloedschandige Bruiloft voltrokken wierd. Het gebeurde nochtans, dat in weerwil van al de zorg die Bruma om zich te verbergen, hadde aangewent, Vixnu, Rutrem en de dertig duizend millioenen Goden den handel ontdekt hadden van 't geen 'er omgegaan was, waar over zy alle zoo toornig wierden, dat ze eenparig beslooten, om zyne ongeregeltheit te straffen, hem een zyner Hoofden af te slaan. Rutrem werd dan met de uitvoering van hun besluit belast: hy zocht eerlang allerwegen zyn Broeder Bruma; en hem gevonden hebbende, bezigde hy degen noch sabel, dan alleen zyne nagels, die zeer lang en scherpsnydende waren, en neep hem een van zyne Hoofden af: overzulks Bruma sedert niet meer dan vier hoofden had, en ter gedachtenisse van deeze verminktheit is 't, dat men hem geen Tempel meer toewyt, en geen beeldt onder een menschelyke gedaante ter zyner eeren oprecht.

De Braminen, die de gesleepenste en hoogmoedigste⁺ onder de Heidenen zyn, waanen dat de God Bruma wezentlyk in hen is, waarom het Volk hun alle achting bewyzen moet, en hunne Geloften doen, en dat 'er geen zekerder middel is, om een eeuwige Zaligheit na de doodt te verwerven, dan aan hun de goederen over te laaten die men in deeze Waereldt bezit. Voor 't overige, alles 't geen de Braminen uitventen, de stoffe van hunnen Godsdienst betreffende, word door de Oost-Indianen als Geloofs-Artykelen aangenomen.

Bruma niet genoegt zynde zyn eigen Dochter ten Wyve te hebben, nam insgelyks tot zyne Vrouwe een ongemeene verstandige Vrouw, Sarassuadi genoemt, wier naam in een ongemeene eerbied onder de Heidenen is, en om te toonen welk een achting

+ Welk een Oorsprong zy hunnen God Bruma toeëigenen, en waaruit de Braminen hunnen afkomst afleiden.

+ Hoe zich de andere Geslachten der Indianen onderscheiden.

+ Hoe zy meenen dat Bruma 's menschen nootlot bepaalt.

+ Hoe Bruma zyne Dochter willende trouwen, dit door het besluit van 't Godendom word gestraft, en wat daar op is gevolgt.

+ Geslepen heit der Braminen aangemerkt.

[p. 156]

en vertrouwen zy in haare deugdt stellen, drukkenze dagelyks oneindigmaal haaren naam uit.

Sedert dat men voor Bruma Beelden op te rechten nagelaaten heeft, gelyk men te vooren had gedaan, eer dat hy een van zyne Hoofden verlooren had, eeren de Braminen hem onder het denkbeeldt 't welk de Grieken en Romeinen eertyds van den God Priaap hadden, en zy merken als een Godheit aan, 't welk de Heidenen van alle eeuwen onder deezen naam hebben aangeweezen. De Afgoden, of de verbeeldingen van Priaap die men om Bruma te eeren, smeedt, zyn in de Indiën Lingam genoemt.