Naaukeurige beschryving der uitwendige godtsdienst-plichten, kerk-zeden en gewoontens van alle volkeren der waereldt. Deel 3

XVI. Hoofdtstuk.
Van der Braminen Pelgrimaadje en Bedevaarten.

De Doodelyke Zondenstaat van een mensch is niet t'eenemaal wanhoopendlyk by de Braminen, en zy gelooven voor hem middelen van redding te hebben, om 'er de vergeeving van te verwerven, als of hy zelf volbragt 't geen zy ter zyner gunste uitvoeren. De Ganges is voor hen een schat van Heiligheit. Wanneer men Doodsbeenderen vind, vergadert men die Godsdienstiglyk, en men werpt ze in deeze Rivier; want voor ieder jaar dat zy 'er in zyn, geniet de Ziel van den Overleedene duizend jaaren vreugde in den Hemel van Devendre. Dit Water heeft geen kracht van hun zodanig te reinigen, dat ze aanstonds in den Hemel zelf konnen toegelaaten worden. Het bewaart hen alleen voor de uitsluiting die zy verdienden, nademaal zy na een bepaalt verblyf in den Hemel, hun verzorgt, wederom op de Aarde komen moeten, dat zy 'er wedergebooren worden, en een ander leven aanvangen. Maar zy genieten het voordeel weder op de Aarde komende, van geen erger gedrag en gesteltheit te zyn, als zy geduurende het voorgaande leven waren geweest: maar dat ze in tegendeel gelukkiger zyn; en dit leven is dan zoo verdienstelyk dat de Ziel uit het lichaam scheidende, aanstonds naar het verblyf van de volmaakte gelukzaligheit vliegt.

Een bevoorrechte Bedevaart is 'er naar⁺ Gaya, een Stadt omtrent dertig mylen ten Zuiden van Casi gelegen, alwaar het niet moeielyk valt den Afgestorvenen de Zaligheit te verwerven. Men toont 'er een Rots waarin Godt zyn voet heeft ingedrukt; en om een zoo dierbaare Reliquie te bewaaren, is deeze Stadt allerwegen gesterkt. Zie hier de orde die men in die Pelgrimaadje of Bedevaart waarneemt.

De Pelgrims gaan eerst naar Preyaga, alwaar⁺ zy een maandt hun verblyf neemen mogen. 's Morgens voor Zonnenopgang baden zy zich in den Ganges, om zich van

+ Hoe de Bedevaarten door de de Braminen en werwaarts uitgevoert worden.

+ Hun gedrag daarin aangemerkt

[p. 151]

hunne zonden te reinigen; en de maandt verstreeken zynde, gaan zy naar Casi alwaar zy zich eveneens in deeze Rivier baden. Van daar reizen ze naar Gaya, alwaar zy een byzonder Deeg maaken. Zy neemen 'er kleine stukken van, en telkens als zy 'er een van op de Rots leggen, noemen ze een hunner verstorvene Vrienden; dus vervolgen zy hunne Vrienden en Ouders te noemen tot in het zevende Geslacht, en zelfs daarboven. De Vedam belooft den geenen wiens naamen zy dus uitspreeken, aanstonds de uitwerking te gevoelen, en schoon zy in de Helle van Jamma waren, dat ze alsdan eerlang in 't verblyf van Devendre worden overgebragt.

⁺ De Braminen zyn 't alleen niet die met een bygelovige manier dit slag van indrukzelen eeren. De Scythen^(a) vertoonden een steen waarin, volgens hun zeggen, de voet van Herkules in gedrukt was, twee ellebogen lang zynde. Tegenwoordig word 'er noch een Bedevaart van Heidensche Volkeren naar den Adams Piek of het hoog gebergte van't Eilandt Ceilon, gedaan, alwaar ‘^(b) men op een steene tafel een 's menschen Reuzen voet ingedrukt vindt, die twee palmen lang en agt duimen breed is; hy is, zoo de Berichtgeevingen te kennen geeven, wel gesneeden, zoo dat wanneer hy in wasch ingedrukt waare, niet beter zich vertoonen zoude. Alle de Heidenen hebben 'er een groote Godsdienstigheit voor, en van allerwegen komenze in Bedevaart naar deeze tafel, 't zy om de zelve te zien en eerdienst te bewyzen, 't zy om eenige Gelofte te vervullen.’ Wy hebben op eenige plaatsen van Vrankryk, en voornamentlyk te Fescamp, diergelyke voetstappen gezien, die de Overlevering waant door een Engel nagelaaten te zyn. Maar de Braminen overtreffen alle andere Volkeren om zodanige verdichte mirakelen te vertellen.

Zy zeggen dat Ouwlings een Ratjasja, Gayafora genoemt, aan Eswara een Gelofte deed, en die vervult hebbende, deeze God voor hem verschynen zag om hem te vraagen wat zyn begeeren was. Ik kan niet dan met een ongemeen gevoelen, zeide Ratjasja, de straf der Zielen aanzien, die zy om haare zonden uit te wisschen, lyden moeten. Staa my toe dat deeze die in myne handen zullen zyn, mogen gered worden. Naaulyks had hy deeze gunst verworven, of hy begaf zich op reis, en deed overal zodanige zeldzaame vorderingen, zulks 'er geen Zondaars meer gevonden wierden, en een ieder eerde hem.

Vistnou een Jalouzy opvattende; zocht Gayasora het leven te beneemen, die hy ook waarlyk te Gaya doodde. De Ratjasja ziende dat zyne doodt onvermydelyk was, eischte van Vistnou dat hy hem ten minsten de belofte houden liet die Eswara hem gedaan had. Vistnou stond dit hem toe, en gaf hem zyn woordt, dat deeze wiens naam men zoude uitspreken, van dit deeg op de Rots leggende, zouden gered worden. Vistnou hem deeze gunst beloovende, zette hem een voet op 't Hoofdt. Gayasora wierd toen in een Rots verandert, en 't is volgens der Braminen meening deeze zelfde steen, die nu noch te Gaya is.

+ Bedevaart naar den zogenaamden Adamsberg op 't Eilandt Ceilon gedaan.

(a) Zie Herodotus. L. 4:

(b) Zie de Reize van Nicolaas de Graaf naar d'Indiën. Pag. 108.