Naaukeurige beschryving der uitwendige godtsdienst-plichten, kerk-zeden en gewoontens van alle volkeren der waereldt. Deel 3

XIII. Hoofdtstuk.
Van der Braminen goede Werken, en hunne Godsdienstige Strengheit.

⁺ Een toekomend Leven waarin de mensch de Vergelding of Straf van zyn bedryf ontfangen en lyden moet, vereischt de noodzaakelykheit van goede werken. Een Bramine wilde zich eens in de tegenwoordigheit der Devetas verneederen: maar aanmerkenkende, dat zy zich zelfs voor Brahma verneederen, oordeelde hy noodiger hem zyne onderdanigheit te bewyzen. Nochtans veranderde hy van gedachten. Hy erinnerde zich dat Brahma niets anders doen kan, dan een ieder volgens zyne Werken te handelen. Hy besloot derhalven, dat hy niets als van zyne eigen werken moest verwachten. De Braminen gelooven niet dat de vergelding of straf in dit leven begreepen is; gelyk een mensch veeltyds naar hunne meening leeft, gelooven zy dat de Goddelyke Gerechtigheit niet dan in 't volgende leven geoeffent word. Overzulks de mensch die lyd, wischt de Zonden uit, die hy geduurende zyn voorgaande leven heeft begaan, en voor dat hy 't lichaam aanneemt, 't welk is gestraft. Alzoo 'er weinig zyn die genoegzaam goede gedachten van hunne zuiverheit hebben, om verzeekert van een plaats in de Veicontam, of in de Surgam te zyn; het grootste getal stelt echter zyn vertrouwen in de oeffening, waaraan de vergeeving der Zonden verbonden is. Behalven deeze die door de Vedam voorgeschreeven⁺ zyn, zyn 'er eigenzinnige gestrengheden, die zekere Godtsdienstigheden, naar een hooger trap vanvolmaaktheit haakenende, uitwerken. De Heer Roger heeft 'er een van in de kleine Pagode van Parvati naby de Pagode van Eswara gezien, en 't welk hy verhaalt alle de lichaamsquellingen der strengste Kloosters te overtreffen.

Deeze Bramine onthielt zich van het gewoon⁺ voedzel, en genuttigde niets dan een weinig zoete melk, met eenige vruchten; doch soberlyk. Hy bleef den ganschen dag zitten zonder van plaats te veranderen, en

+ Hoe de Braminen de goede werken verdienstelyk steden.

+ Eenige eigenzinnige gestrengheden der Braminen, aangemerkt,

+ en 't zeldzaam gedrag van de zelve vertoont.

[p. 146]

leide zich niet neder om te slaapen: maar houdende zich in een pynelyke gestalte, overwon hy de slaap zoo lang als hy kon, uitspreekende geduurig zonder ophouden de naam van Eswara Hy had 'er een Afgod van, die hy met bloemen versierde; hy ontstak een lamp voor den zelven, en bewierrookte het beeldt. Zoodra hy deeze oeffening geëindigt had, stond hy op, en plaatsende zich met het hoofdt omlaag en de beenen om hoog, herhaalde hy in deeze gestalte eenige lange gebeden, waar na hy zich weder neerzette, en begon als te vooren de zelfde oeffening. Dit gedaan hebbende, rechtte hy voor de Pagode twee Bamboessen op, met een dwarshout, gelykende naar een Galg, waaraan hy om hoog twee touwen met strikknoopen vast maakte. Hier onder was een vierkante kuil waar in hy vuur ontstak, en leide 'er eenig hout dichte by. Hy ging vervolgens driemaal rondom dit vuur, door eenige achting, zorg draagende, dat hy geduurig de rechter zyde naar den kuil gekeert had. Na eenige nederbuigingen klom hy om hoog, stak de beenen door de touwstrikken,^† vervolgens hangende met het hoofdt omlaag en 't aangezicht naar het brandend vuur gekeert, slingerde hy zich als een klok die in beweeging is, en stookte dus het vuur aan met 'er telkens eenig hout op te leggen, 't welk hy met zyne handt bereiken kon. Na een zoo pynelyke oeffening die een half uur duurde, maakte hy zich weder los, deed een keer om den kuil en ging weder in de Pagode, gelyk te vooren, zitten. Dit nu waren de dagelyksche oeffeningen van deezen Bramine, niet uit oogmerk om den Hemel te verwerven, waar van hy geloofde verzeekert te zyn: maar om tot een hooger trap van Gelukzaligheit te komen. Nochtans keuren andere Braminen dit af, nademaal hy, zoo zy zeiden, de Wet schond, verkiezende voor zyn verblyf geen der Heilige plaatsen, alwaar het den Joguis gedoogt is hun geheele leven door te brengen.

Een andere Bramine, had het hoofdt door een yzere horde of halskraag, weegende vier-en-twintig ponden, gestoken, hebbende de gedaante van staketwerk, en vier voeten middelyns. Hy was verplicht die te draagen tot dat hy een genoegzaame somme gelds met aalmoezen vergadert had, om een Gasthuis te bouwen.

Twee andere Braminen hadden de beenen aan lange en zwaare ketenen^(a) geklonken, waar van het eene eind over de schouders hong en 't ander achter na sleepte.

Een ander had zich met den voet geketent aan een boom laaten vast klinken, met een besluit van op deeze plaats te willen sterven.

Noch andere zyn 'er die met gescherpte klompen gaan, van binnen met spykers verzien. Wanneer zy die aantrekken, leggen zy zich op den grondt met t'zamen gevoegde handen neder; verwonderlyk is 't hoe deeze menschen konnen gaan, de voeten in zodanig een schoeizel hebbende.

† Zie de hier nevens gevoegde Afbeelding in vier Verbeeldingen afgebeeldt; waar van de eerste een Bramine vertoont, die Geloften heeft gedaan een yzere Halskraag wegende vier-en-twintig ponden te dragen en vier voeten middelyns hebbende, tot dat hy aan Aalmoezen zodanig een groote somme gelds heeft verzamelt, die genoeg zy om een Gasthuis te bouwen. De tweede verbeeldt een Bramine die zich door Godtvruchtigheit den tydt van een half uur ter eere van den Godt Eswara over een brandend Vuur slingert, 't welk hy zelf aanstookt, met het hout aan wederzyde van den kuil gelegt. De derde vertoont een Bramine die zich met zyn eene Been aan een Boom met een yzere Keten heeft laaten vast klinken, met besluit van aldus zyne dagen in dien staat te eindigen; en de vierde verbeeldt twee Braminen van 't Geslacht der Soudras, Joguis genoemt, sleepende lange en zwaare yzere Ketenen, aan hunne Beemen geklonken en over hunne schouders hangende.

(a) St. Epiphanius bericht, dat ten zynen tyde de Priesters van Saturnus in Egipte zich aan ketenen klonken, en ringen door den neus staken; dat zy lange hairen en slechte kleederen droegen enz. De Beschryving die hy van hun doet, gelykt bezonder wel naar de Afbeelding der Indiaansche Joguis. Zie Epiph. lib. 3. Cont. Haeres. 341. en volgende.