Naaukeurige beschryving der uitwendige godtsdienst-plichten, kerk-zeden en gewoontens van alle volkeren der waereldt. Deel 3

VIII. Hoofdtstuk.
Van de Afgoden, en den Eerdienst aan hun beweezen.

⁺ De Goddelyke Dienst by de Braminen bestaat niet in een gestelde byeenkomst, om den Leeraar te hooren, en Lofzangen Godts te zingen, gelyk onder de Christenen in gebruik is. Eenige nachten zyn 'er wanneer men het Afbeeldzel van Vistnou en andere voor dit van Eswara vertoont; men draagtze alsdan in Processie door de Stadt. Deeze Plechtigheit word ter eere van Eswara maandelyk op den dag van Amavali verricht, te weeten, op den eersten dag als de Maan niet verscheint; en ter eere van Vistnou de negenden dag na de Nieuwe Maan. Deeze dag word Jeccadesi genoemt. Zie hoe deeze Processie geschied.

⁺ Men zet het Beeldt van die God op een steigerend houte Paerdt, rustende niet dan met de twee achterste voeten op een tafel, waar op het gedraagen word. De Mannen op wiens schouderen dit werktuig rust, gaan niet recht uit: maar omzwaaiende, navolgende, zoo veel zy konnen, het spoor van een Paerdt in de rykonst geoeffent. Voor den Afgodt draagt men veele toortsen, en boven zyn hoofdt een Sombreiro of Zonnescherm; ter zyden van 't Paerdt is een Man, die den Afgod bezwaait en de vliegen verdryft. Wanneer zy hunnen omweg hebben afgelegt, plaatst men 't weder in de Pagode, en de Hoeren aan deeze Pagode gewyt, danssen ter eeren van dien Godt; men zingt dan Lofzangen; en men speelt op Hoornspeeltuigen op 't gedruis der Trommelen.

⁺ De Braminen die gelooven zouden hunne Pagoden, en Afbeeldzels door de aanraaking van een Soudra besmet te zyn, gelooven niet dat de Wyven aan openbaare Hoerery overgegeeven, onwaardig zouden zyn, om voor de voorwerpen hunner Godsdienstigheit te danssen. Zy zien deeze ongelukkigen niet aan als uitgeslotenen van de toekomende gelukzaligheit; voornamentlyk als zy haar in deeze eerlooze handeling enkelyk houden aan die geene aan wien zy haare eerbaarheit hebben opgeoffert; en als zy zich by een byslaping houden, die eigentlyk niets strafwaardiger heeft, dan het Huwelyk deezer Volkeren, sedert de waare Godtsdienst noch 't een noch 't ander geheiligt heeft.

Hunne Poranes verhaalen dat Devendre de gedaante van een Man aanneemende op een zekeren tydt by een Dochter van vermaak ging, en willende beproeven of ze hem getrouw zoude zyn. Hy handelde met haar en quam door een goede vergelding overeen dat ze hem ontfing. Zy stond hem de zoo wel betaalde nacht toe, en sliep niet. Devendre veinsde zich niet wel te bevoelen, en scheen voor zyne Meesteresse als waarlyk doodt te zyn. De volgenden dag verklaarde ze aan haare Ouders, dat ze zich met het Lyk van haaren Minnaar wilde laaten verbranden, en zy konden haar van 't besluit niet afwenden. Men maakte de Houtmyt gereed en zy was bereid het Lyk te volgen; toen leide Devendre zyne veinzery af, en ter vergelding van de getrouwigheit, die zy hem beweezen had, beloofde hy haar een plaats in den Hemel, waarin hy 't gebied had, en hield ook zyne belofte.

De Beeldendienst deezer Volkeren bestaat⁺ in de gemelde Godheden te eeren, en in het optooien der Sieraaden die een Overlevering verklaart heeft, hun het aangenaamste te zyn. By voorbeeldt, Vistnou bemint dat men zyne Afbeeldzels met Bloemen, kostelyk Kleederen en Gesteentens versiere, en

+ Der Braminen Afgoden,

+ met welke Plechtigheit worden omgedragen.

+ Wie ze onder andere mogen naderen.

+ Welke eere die Beelden wordt bewezen.

[p. 138]

de Vistnouvas zyn hier mede niet zuimende in: maar de lust van Eswara is hier in verschillende. Zyn behaagen is dat zyn Beelden dikmaals met welriekend Water gewassen worden, en zyn Aanbidders draagen groote zorg van de zelve met zodanig water te besprengen, waar in men gemaalen Sandelhout geweekt heeft, of wel met andere welriekende Wateren. Men bewyst hen groote achting ontsteekende Lampen voor hunne Beelden en voor die van hunne Vrouwen; en men brengt hen tweemaals 's daags eeten. Deeze die de Schotel draagt word door een Fluitspeeler en Trommelslager voorgegaan, en heeft een Schel in de handt. Als hy de Ryst voor den Afgod heeft gezet, gaat hy die een uur daar na weg neemen. Dit gedaan zynde, word dit voedzel als een gift aangezien, die de God doet den geenen die het eeten.

⁺ De Processiën van Vistnou en Eswara waar van we gesproken hebben, worden niet alleen maandelyks op gezette dagen gedaan; maar zy hebben noch jaarlyks een plechtelyken Feestdag. Alsdan voert men hen Plechtelyk in een Toren om, alzoo hoog als een huis, rustende op raderen, door de Maccoas voortgetrokken, 't welk Visschers zyn, voor en achter van een meenigte Volks verzelt uit de vier Geslachten bestaande. De Afgod is boven op de Wagen; en men groet hem met byeengevoegde handen om hoog geheven. Behalven deeze Processie word 'er een andere te Paliacatte des namiddags op den tienden Januari gedaan. Men brengt het Beeldt te Paerdt buiten de Stadt; wanneer dat van Vistnou dus te veldewaarts gebragt word, viert men ter zyner eere verscheiden Speelen, als een Bok of een Vos los laatende, die zy in 't loopen zoeken te dooden met stokken in de linker handt hebbende. Des avonds brengt men 'er de Afgod by, en men eindigt het Feest door een Muzyk en 't danssen van Vrouwluiden van een tomeloos leven. Den volgenden dag is 't Eswarâs beurt, die men mede in 't Veldt brengt. Deeze zelfde Ceremonie word den elfden Juni weder begonnen: maar den volgenden dag vergenoegt men zich het Beeld op het Paerdt te zetten en men draagt het op de schouders.

+ Omgangen ter hunner eere.