Naaukeurige beschryving der uitwendige godtsdienst-plichten, kerk-zeden en gewoontens van alle volkeren der waereldt. Deel 3

VI. Hoofdtstuk.
Van de Plechtigheden by de Braminen na de Geboorte hunner Kinderen in gebruik.

⁺ Men word geen Bramine dan door de geboorte, en niet in 't omhelzen hunner instelling. De navolging van hun levensgedrag kan by hun den Hemel verdienen: Maar men kan daar door geen Bramine worden, ten zy men uit hun Geslacht gebooren is. De Braminen zien hunne Kinderen tot op den tienden dag hunner geboorte als onrein aan. Niemandt raakt hen in deezen tusschen tydt aan, dan die 'er toe noodig zyn. Het Huis hunner geboorte isonrein, en men mag 'er niet in komen of zoude bezoedelt worden. Op den tienden dag zuivert men het Huis, en 't Lywaadt 't welk voor de Moeder gebruikt is; men werpt alle aarde potten en schotelen weg, en de kopere vaten worden geschuurt. Op den twaalfden dag ontsteekt men het vuur Homam, 't welk zeer heilig woed geacht, en men zegt eenige gebeden; nadat dit vuur is verteert, geeft men aan 't Kindt een deezer volgende naamen, als: Nainopa, Narai-

+ Hoe niemandt buiten 't Geslacht der Braminen word ingelyft, en hoe zy met hunne kinderen omgaan.

[p. 113]

na, Beireva, Damersa, Padmanaba, Ragoa, Tirrenata, Marlepa, Devela, Tamopa, Carpa, Vellopa, Rama, Sancra, Gayenda, Varreda, Veinketi enz. Wanneer het Kindt benoemt is, doorboort men 't de ooren,^(a) om de dienstbaarheit te betekenen, die het aan Vistnou of Eswara schuldig is. Somtyds word deeze Plechtigheit uitgestelt tot dat men aan 't Kindt de Dsandhem geeft; maar nooit langer.

⁺ Een Kindt word voor geen Bramine erkent, 't welk de Dsandhem niet ontfangen heeft. Dit een soort van kleine draagbandt uit drie koorden bestaande, waar van ieder uit negen kattoene draaden bestaat, die alleen de Braminen mogen maaken. Men draagt die als een sluier over den linker schouder, hangende tot onder den rechte arm. De Kinderen mogen die, wanneer ze vyf jaaren oudt zyn, ontfangen: maar men wacht somtyds tot dat ze tien jaaren bereikt hebben. Dit uitstel word gemeenlyk veroorzaakt door der Ouderen of Vrienden onvermogen; want deeze Plechtigheit gaat met eenige kosten verzelt. Men moet het Vuur Homam ontsteeken, en 'er het hout van Ravasitou branden, 't welk voor het heiligste van al het geboomte gehouden word; dit Vuur word op een weinig verheven plaats gestookt, boven welke plaats men een soort van Verhemelzel maakt, met uitgespreide kleederen; hier onder onthouden zich de Braminen die Nili, 't welk ongepelde ryst is, in 't Vuur werpen, insgelyks Boter, Zingeli, dat Granen zyn waar van men de Oly om te branden maakt, Tarwe, gekookte Ryst en Wierook; herhaalende eenige Gebeden. Geduurende deeze Plechtigheit, waar mede men vier dagen bezig is, worden de Braminen, daar toe genoodigt, door des Kinds Vrienden van alle kosten vry gehouden.

De jonge Braminen die de Dsandhem ontfangen hebben, worden Bramasariis genoemt, tot dat ze getrouwt zyn. Zoo lang zy ongehuwt leeven, verbied hun de Vedam de gemeenschap met deeze Sexe en 't gebruik van den Betel die liefde verwekt: zy mogen niet dan eens 's daags eeten, waar by noch vereischt word dat het van Aalmoezen zy. Zy neemen niet gaarne deeze Voorschriften waar, behalven die van geen Betel te gebruiken.

Wanneer zy eens de Dsandhem, ontfangen hebben, moeten zy die altoos draagen. Indien het gebeurt, dat die van ouderdom versleeten is, mag de Bramine niet eeten dan nadat hy zich van een andere heeft verzien; zoo lang hy 'er niet van verzien is, is men niet verplicht hem voor een Bramine te erkennen. Om deeze ongelegenheit voor te komen, neemt men jaarlyks een nieuwe op 't Feest van Trasvanala-Poudeva, 't welk men in de Maandt Augustus viert, en wanneer men dan de Dsandhem den Kinderen geeft. Andere Geslachten mogen die mede door een soort van Godtsdienstigheit draagen: maar zy moeten ze van de Braminen koopen.

Deeze Bramasariis leeren leezen, schryven, reekenen enz. by de Braminen hun voor Leermeesters gegeeven. Ieder Familie is wel bedacht haare Kinderen by de Meesters van een minder Geslacht niet ter School, te zenden: maar de Settreas, by voorbeeldt, zenden hunne Kinderen by de Braminen, of by de Meesters van hun eigen Geslacht. Geen van de drie eersten verwaardigen de Kinderen der Perreas niet te leeren; niet dan de Soudras zyn 't die hen willen aanneemen.

(a) Men vind in Exodus XXI. vers 6. een diergelyk gebruik den gewillige Slaven het oor te doorbooren.

+ Wanneer, en met welk een voorafgaande plechtigheit zy hunne kinderen voor Braminen erkenen.