Naaukeurige beschryving der uitwendige godtsdienst-plichten, kerk-zeden en gewoontens van alle volkeren der waereldt. Deel 3

XIX. Hoofdtstuk.
Van 't Opperhoofdt van ieder Geslacht, of Chaste.

⁺ Ieder Chaste heeft een Opperhoofdt verkooren om de Vooorrechten te verdeedigen, de Wetten te handhaven, en in 't algemeen om zorg te draagen, dat alles zich in goede orde en welgeregelt toe draagt. Wanneer het iets betreft 't welk de gansche Natie raakt; als byvoorbeeldt, de Gewoontens, Rechten, Gerechtoeffening, of in 't algemeen alle zaaken van Staatkunde: vergaderen deeze Hoofden, om de zaak te onderzoeken en te beslechten zodanig als welvoegelyk is.

De Jooden noemden deeze Hoofden, Prinsen^(c) der Geslachten. Van hun is 't dat 'er op een plaats van de H. Schrift word gezegt: dat zy op twaalf Troonen gezeten zyn, oordeelende de twaalf Geslachten Israëls. Ook word 'er in Deuteronomium^(d) gewag van gemaakt. Men besloot niets van gewicht zonder hunne toestemming: en alzoo een ieder in zyne stam het recht had, het Volk te verplichten, de regelen door Godt hun voorgeschreeven te volgen, en het misbruik te bestraffen, 't welk tegen zy-

+ Welke Opperhoofden de Indianen onder hunne Geslachten verkiezen, met andere Volkeren hun gebruik vergeleeken.

(c) Nasci.

(d) Deut. C. 5. v. 23. C, 29. v. 10.

[p. 42]

ne Goddelyke Majesteit wierd begaan; want Godt strafte anders het quaadt op deeze Opperhoofden, overzulks zy 'er zich hadden tegen aangekant. In 't vierde Boek Moses vind men, toen de Israëliten door de Dochteren der Moabiten verleid waren en den Baälpeor^(a) aangebeden hadden, hoe Godt aan Moses belast, eerstelyk alle de Vorsten Israëls, te weeten, de Hoofden hunner Geslachten, te laaten ophangen.

De Grieken hadden mede aanzienlyke Perzoonaadjes, die Voorzitters in ieder der tien gedeeltens of wyken waren, die de Stadt Athene uitmaakten, en de Athenienzen Phule noemden. Deeze Phule waren eveneens als de Geslachten by de Jooden. Men gaf den geenen die 'er het Hoofdt van was, den naam van Archiphulos, Phularcos, Arcos of Archegos.

Deeze onderscheiding der Familiën in Geslachten was insgelyks by de Ismaëliten in gebruik. Zy hadden 'er twaalf, en ieder had zyn Hoofdt of Prins, gelyk de H. Schrift^(b) ons bericht.

De eerste Grondleggers der Monarchie, die zich vervolgens zoo berucht maakten, waren niet dan Hoofden der Geslachten, en namen geen andere tytel aan, dan deeze der eersten onder hun gemeenlyk voerden: maar allenks door de onderscheiding die het Volk voor hun had, misleid, verwisselden zy eindelyk de hoedanigheit van Vader, in die van Koning en Keizer, en dus veranderde zelf dikmaals die van Beschermer in deeze van Tiran des Vaderlandts.

(a) Num. C. 25.4. En de Heer zeide tot Moses, neemt alle de Hoofden des Volks, en hangtze den Heere tegen de Zonne; zoo zal de hevigheit van des Heeren toorn van Israël gekeert worden.

(b) Genes. C. 25. v. 16 Dit zyn de Zoonen Israëls, en dit zyn hunne naamen in hunne Dorpen en Paleyzen; twaalf Vorsten over hunne Volkeren.