Naaukeurige beschryving der uitwendige godtsdienst-plichten, kerk-zeden en gewoontens van alle volkeren der waereldt. Deel 3

XVII. Hoofdtstuk.
Van der Indianen Gewoonte hunne Nagels te laaten wassen; en hoedanige Huwelyks Plechtigheden by hun in gebruik zyn.

⁺ Zoo wel Mannen als Vrouwen laaten by de Indianen hunne Nagels ongemeen lang wassen, en de Heidenen^(b) hadden Ouwlings het zelfde gebruik: maar de Jooden, bezorgt zynde dat 'er iets onzuivers mogte tusschen groejen, 't welk met hunne spyze zich vermengen kon, sneeden ze zeer zorgvuldig af, laatende insgelyks den geenen doen die met hun leeven moesten. Hier om is 't dat de H: Schrift hun gedoogende een Vrouw te trouwen die zy van hunne Vyanden gevangen hadden, belaste^(c) haar vooraf het hoofdt te scheeren, en de nagels te korten.

⁺ Wat de Huwelyks plechtigheden der Indianen aangaat, de Euangelist Mattheus^(d) bericht ons een gelykenis, 't welk schynt dat men op hun toepasselyk maaken kan. Hy van de vyf dwaaze Maagden spreekende, die niet dachten om zich van Oly in haare lampen te verzien, dan toen de Bruidegom reeds gekomen was,^(e) zegt, dat ze te middernacht een gerucht hoorden, 't welk haar ontwaakte, en zyne komst te kennen gaf.

Dit schynt met onze gewoonte niet wel overeen te komen, dat de Bruidegom 's avonds van de bruiloft uitgaat, en niet dan te middernacht wederkomt: overzulks kan men vraagen, of 'er een regel is die zodanig een gebruik verplicht, ingevalle het een plechtelyk gebruik was, dat de Vrouwen toortsen hebbende, gezamentlyk gereed stonden om met hem te gaan en de bruiloft af te wachten?

Het zou niet moeielyk zyn op deeze vraag⁺ te antwoorden, indien men dit met de gewoontens der Indianen vergelyken wil; want op den dag der Bruiloft, begeeven zich beide Bruidegom en Bruidt in een Palaquin, ('t welk een gewoone draagzetel des Lands is, en door vier mannen op de schouderen gedraagen word) des avonds omtrent zeven of agt uuren, van alle hunne Magen en Vrienden verzelt. Vooruit gaan trompeters en trommelslagers, en zy worden door verscheiden Massals, dat een soort van toortsen zyn, gelicht, waarvan de gestalte berichten zullen.

Onmiddelyk achter de Palanquin deezer nieuw Gehuuwden volgen veele Vrouwen, wier ambagt is eenige gezangen te zingen, waarin zy hun allen voorspoet wenschen, gelyk de Romeinen eertyds in hunne Bruiloftsdichten deeden.

Mogelyk is 't van deeze soort van open-

+ Hoe de Indianen hunne nagels laaten wassen.

(b) De Alouden waren bygelovig in het niet korten hunner nagelen, terwyl zy de Offerhande deeden.

(c) Deuter. C. 21. v. 12.

+ Hunne Huwelyks Plechtigheden met het aloud gebruik vergeleeken, waar van de H. Schrift gewaagt.

(d) C. 25.

(e) Math. C: 25. v. 6. Ter middernacht geschiedde een geroep, ziet de Bruidegom komt, gaat uit hem te gemoet.

+ Hoe zich de Indiaansche toekomende Trougenooten laaten omleiden.

[p. 39]

baare Zangeressen, waarvan in 't laatste Hoofdtstuk van den Prediker Salomon^(a) gesproken word. Insgelyks maakt de Koninglyke Profeet David^(b) van dit slag van Vrouwen gewag.

De nieuwe Getrouwde Indianen wandelen als gezegt is geduurende eenige uuren; waarna zy wederom t'huis komen, alwaar de Vrouwen en Huisgenooten hun verwachten. 't Gansche huis word door kleine lampen verlicht, en men houd voor hunne wederkomst veele Massals of toortsen gereed, behalven die men voor de nieuw Gehuuwden en voor hunne Palanquin gedraagen heeft.

Deeze Massals zyn van veele stukken oud linnen gemaakt, dicht in 't ronde in elkander gerolt, 't welk men met kracht in een kopere kooker wringt. Deeze die de zelve in de eene handt houden, hebben in de andere een vlesch van 't zelve metaal als de kooker hunner Massals, en is met Oly gevult, waarmede zy nu en dan over dit linnen sprengen, 't welk dan zoo veel te meer licht geeft, als dit met Oly besproeit word.

⁺ Wanneer de Bruidegom en Bruidt t'huis gekomen zyn, vertrekt de Bruidt met de Vrouwen, en de Bruidegom gaat met zyne vrienden op tapyten of matten rusten, en men dient hun het eeten voor. Het gezelschap is altoos het talrykste, en wy twyffelen of 'er by de Grieken wel zoo veel Speelgenooten waren, als 'er by de Indianen gevonden worden.

Genoeg overeenkomst blykt 'er tusschen deeze gewoonte en de Zinnebeeldelyke gelykenis van 't Euangeli te zyn. Mogelyk hadden de Jooden, ten minsten ten tyde van Jesus Christus, eenige byna overeenkomende Plechtigheden: zonder dat zien wy niet hoe men een duidelyken zin aan de wederkomst van den Bruidegom ter middernacht geeven kan, en aan deeze maaltydt die onmiddelyk op zyne komst volgt. Nochtans hebben 'er die over de Joodsche Overleveringen geschreeven hebben, niets van gezegt.

't Kan mede wel zyn, dat Christus dit voorbeeldt van de nabuurige Volkeren van Judea genomen heeft, en waarvan de Jooden de gebruikelykheden en Ceremoniën niet onbekent waren.

Het zoude onnoodig zyn by te brengen, dat dit niet dan een Gelykenis was; want alle die waarvan zich Christus gedient heeft, waren op de gewoontens der Jooden, of op deeze der nabuurige Volkeren van Palestina gegrondt.

(a) Vers 4. Hy wil daar door een der kentekenen van de openbaare verwoesting voorstellen.

(b) Psalm. 68. v. 26. Hy noemt haar: trommelende Maagden.

+ Plechtigheden die hier op volgen aangeweezen en met andere gebruiken vergeleeken.