Naauwkeurig onderwys in de tooneel-poëzy

[p. 49]

Vierde hoofdstuk.
Verdeeling der Gedichten.

Alle Gedichten worden verdeeld, en krygen gevolglyk hunnen naam, ten eersten, uit de Stof, ten tweeden, uit de Trant, ten derden, uit de Manier van Verhandeling.

I.	De Stof is, of pryzende, als de Heldendichten, Bruiloftsdichten, Verjaardichten enz.
	Of laakende, als de Hekeldichten, Schimpdichten, Vloeken, Paskwillen, enz.
	Of klaagende, als de Elegien, volgens dat van Ovidius: Elegeia Flebile Carmen. dat is: Elegie is een Treurgedicht.
	En op de dood van Tibullus:

[p. 50]

	Flebilis indignos Elegeïa Solve capillos, Ah nimis ex vero jam tibi nomen inest! dat is: Och droevige Elegie ontknoop de zwarte hairen! Nu voerdt gy al te waar den naam van Treurgedicht.
	Of eenvoudig de zaak beschryvende, als Lucretius, van de natuur der Dingen. Buchanaan, van de Spheeren. Vondel, van de Godbespiegelingen, enz.
II.	Uit de Trant, als die maar den naam hebben uit de manier van Rym, als Lier dichten, Klinkdichten, Rondeelen en andere verouderde soorten enz.
III.	Uit de wyze van verhandelingen, die, of is bedryvende, of vertellende, of gemengd uit beiden.

Bedryvende zyn, die door spreekende perfonaziën worden ingevoerd, als Tooneeldichten, Zinnespeelen, Zaamenspreekende Herders en andere Gedichten.

Vertellende zyn alle, daar de Poëet alleen

[p. 51]

spreekt; en hebben, of hunnen naam uit het geheele Gedicht, gelyk als een Heldendicht, in 't begin, midden en einde doorgaans niet als den Held of zyn daad beschryvende.

Of uit haar einde, gelyk de Puntdichten, die alleen schynen gemaakt te zyn om haar besluit, daar alle de voorige leeden van het Gedicht alleen worden uitgerekt, om te krachtiger het einde te dienen.

Gemengde, daar de Poëet en persoonen spreeken, als verscheide Eclogen, of Herderszangen van Virgilius, en eenige Visschersklachten van Sannazarius, enz.