|
| |
Het Gulden A, B, C.
AL wat men in dees werelt vint
Is ydelheyt, en min als wint,
Daerom vertrouwt u selfs op geen
Der Princen, maer op Godt alleen.
BEwaert voor alle ding uw eer,
Die, eens verlooren, noyt komt weer,
En wie de eer niet in sich heeft,
Is niet meer waerdigh dat hy leeft.
CIeraet staet heerelijck en rijck,
Maer alles is maer uyterlijck,
Een die sijn tonge wel bestiert
Is d'alderbest van all verciert.
DE hovaerdy is yders spot,
Veracht van menschen en van Godt;
| |
| |
Wijck Grooten, en doet Kleynen goet,
Soo hebt ghy rust in uw gemoedt.
EErt Godt soo ghy gezegent wert,
En zijt daerom niet trots van hert,
Dewijl dat altoos open staet
De wegh die tot de armoe gaet.
FRuyt, bloem, verdorven op het velt,
Soo gaet het oock met goedt en geldt,
Tracht daerom naer oprechtigheyt
Die nimmer van de Vromen scheyt.
GEdenckt aen d'Armen in haer noodt,
Ghy immers self bidt Godt om Broot,
Geeft dan met een genegen hert,
Wilt ghy dat u gegeven wert.
HEbt ghy genooten eenigh goedt,
Maeckt dat ghy wederom voldoet,
Want geen die meerder Haters heeft
Als yemant die ondanckbaer leeft.
IN 't eerste bloeysel van de jeught
Gewent men alderbest tot deught,
Al wat men dan verby gaen laet
Wert in den ouderdom te laet.
KLappeijen, die 't onnoosel soet
Veranderen in bitter roet,
Zijn als een pest voor het gemeen,
Daerom gelooft niet yder een.
LAet u door hertseer nimmermeer
Tot wanhoop brengen, want het weer
Dat heden schrick'lijck huylt en raest,
(Als 't Godt belieft) verandert haest.
| |
| |
MEn moet niet doen in haestigheyt
't Geen ons de gramschap raedt en seyt,
't Is best met rijpen raedt versint,
Want in den toorn is 't hert verblint.
NA wijser luyden raet te gaen
Is Christelijck en wel gedaen,
Want niemant leefter soo volmaeckt
Die t'eynde wijsheyt is geraeckt.
OF yemandt u met valscher mont
Yets seyt, gelooft hem niet terstont,
Vaert oock niet met uw' oordeel voort
Eer ghy hebt d'and're zy gehoort.
PRijst d'opgeblasen menschen niet,
Haer grootsheyt helpt haer in 't verdriet,
Haer eer en goedt, 't verlaet haer al,
Want hooge moet komt voor den val.
QUaet spreecken is een Duyvels kunst,
Die niemant liefde draeght of gunst,
Waer toe eens anders vuyl doortast,
Daer aen men selver vaeck is vast?
ROept Godt in uwe droefheyt aen,
Hy helpt die zijn met noot belaen,
Want ydel is der menschen raedt
Als Godt niet op uw' zijde staet.
SIet voor u dat gh'u niet vergaept
Aen 't werelts volck, noch vreughde raept
In ydelheyt, want wie daer met
Veel omgaet, wert 'er mee besmet.
TRacht altijdt na het Rijcke Godts,
Dat is een onverwinb're rots,
| |
| |
Die maeckt dat all' het and're goedt
V van het selfs toe vallen moet.
VLiedt al wat Godt verboden heeft
Soo lang ghy op der aerden leeft,
Want wie dit padt komt mis te gaen
Krijght loon na 't werck van hem gedaen.
WIe op sijn naesten laster dicht,
Die spuwt sich selfs in 't aengesicht,
Want altijdt valt de leugen weer
Op 't heyloos hooft van haren Heer.
XAntippe, moeyelijck van geest,
Die plaeghde wel haer man, maer meest
Haer selfs, want wie krakeel begint
Sich aen de quaetste koop bevindt.
YS, koud', en heete Sonnebrant,
Elck heeft sijn beurten overhant,
Maer als de mensch eens leyt ter neer,
Soo blijft hy wegh en komt noyt weer.
ZOut is noch kost'lijcker Gout
Om dat het alles suyver houdt,
Maer Godts gena gaet boven al,
Die eeuwigh, eeuwigh duren sal.
|
|
Auteursrechtvrij