De psalmen Davids

[p. 614]

XVIII. Van de Begraeffenis.

Een Klaegh-Liedt, Van de Doodt, Hel, en Sonde; en by wie wy hier tegen troost vinden mogen: oock by de Begraeffenis te singen. Media vita in morte sumus verduytscht.

D. M. L.

WY zijn in de soetste tijdt
In ons beste leven
Van de Doodt noch niet bevrijdt,
Die ons aen blijft kleven,
Waer vluchten wy dan heenen?
Wie sal ons van dees last ontslaen?
Laet ons tot den Heere gaen,
Heylige Heere Godt,
Heylige stercke Godt,

[p. 615]

Heylige barmhertige Heylant,
Eeuwigh Godt en Heer,
Luystert na ons weenen,
Werpt den Doodt ter aerde neer.
Heer ontfermt u onser.
2.   Satan dreyght ons gantsch verstoort,
En wil ons verdelgen,
Hy ontsluyt de helsche poort
Om ons in te swelgen,
Waer vluchten wy dan heenen?
Wie sal ons van dees last ontslaen?
Laet ons tot den Heere gaen,
Heylige Heere Godt,
Heylige stercke Godt,
Heylige barmhertige Heylant,
Eeuwigh Godt en Heer,
Luystert na ons weenen,
Werpt des Satans macht ter neer.
Heer ontfermt u onser.
3.   Hoe wreet sich de Duyvel toont,
Soo is ons geweten

[p. 616]

 

Dat geduurigh by ons woont,

 

Meer op ons gebeten;

 

Waer vluchten wy dan heenen?

 

Wie sal ons dees last ontslaen?

 

Laet ons tot den Heere gaen,

 

Heylige Heere Godt,

 

Heylige stercke Godt,

 

Heylige barmhertige Heylant,

 

Eeuwigh Godt en Heer,

 

Luystert na ons weenen,

 

Werpt des Satans macht ter neer.

 

Heer ontfermt u onser.

Een Troost-Liedt. By de Begraeffenissen der afgestorven Chistenen te singen; dewijl sy van den jammer deser Werelt verlost zijn, en hare Zielen met Godt leven.

KOm brengen wy het lijf ter aerdt
Alwaer 't soo lang sal zijn bewaert,
Tot dat de Iongste Dagh ons al
Weer uyt het graf verwecken sal.
2.   De mensche werdt tot stof en asch,
Waer uyt hy eerst gesprooten was,
Tot dat de weckende basuyn
Hem roepen sal uyt stof en puyn.

[p. 617]

 

3.   Sijn ziel die leeft en is niet doot

 

Sy is gedragen in Godts schoot,

 

't Heeft Christus Heyligh Bloedt gekost

 

Eer sy wierd van de doodt verlost.

 

4.   Sijn droefheyt jammer en ellend

 

Verlaet hy door een saligh end,

 

Hy droegh verduldigh kruys en spot,

 

Al is hy doodt, hy leeft in Godt.

 

5.   Sijn ziel die Godt gepresen heeft

 

In 't Huys der Zaligen nu leeft,

 

Maer 't lijf sal rusten in der aerdt

 

Tot dat het wert van Godt verklaert,

 

6.   Hier was 't altoos in angst en pijn,

 

Maer daer sal het verheerlijckt zijn,

 

En schijnen in sijns Vaders Rijck

 

Van glants, de klare Son gelijck.

 

7.   Wy laten hem hier dan in rust,

 

Och laet ons (wijl ons is bewust

 

Dat niemant kan de Doodt ontgaen)

 

Ons alle spiegelen hier aen.

 

8.   Op dat als onse sterf-uur koomt

 

Wy vrolijck zijn en onbeschroomt,

 

Daer toe versterck ons Godt de Heer

 

Dien eeuwigh zy lof, danck, en eer. 3. Gloria.