|
| |
XVII. Van de Doodt en 't Sterven.
[Syrach. 7: 39. In allen uwen woorden (ofte wercken) gedenckt de laetste dingen; soo en sult ghy nimmermeer quaet doen.]
Den Lof-sang Simeonis. Luc. cap. 2. vers. 29. Daer in aengewesen wort, waer door dat men bekomt een oprechte vreucht in 't sterven.
D. M. L.
WIlt Heere uw' getrouwen Knecht
Laet hem, gelijck ghy hebt geseght,
Door een Godtsaligh ende.
2. Dewijl dat nu de rechte tijdt
| |
| |
Dat ghy de werelt weer bevrydt
En ick dien mach aenschouwen
Die 't alles komt behouwen.
3. Den Heyd'nen hebt ghy hem bereyt,
En door hem tot de saligheyt
Ghy hebt noch kleyn noch grooten
Daer willen van verstooten.
4. Hy is het Ware Licht, dat rijst
En Israëls Geslachten wijst
Wert weer door hem verkooren.
5. Veel Ioden is hy tot haer val
Maer saligh is al 't volck dat sal
| |
Een schoon Troost-Liedt. Vol van Godtsalige stervens gedachten.
OP Godt is al mijn hoop gebouwt,
Mijn saken hebb' ick hem vertrouwt,
| |
| |
't Zy suur of soet wat hy gebiedt,
't Is wel al wat van hem geschiet.
2. Mijn sterfdagh heeft hy vast gestelt,
Mijn uuren op een hayr getelt,
Ick kan 't getal, 't zy groot of kleen,
Ick ben wel met sijn wil te vreen.
3. Wat is de mensch? uyt aerd gemaeckt,
Van 's Moeders lichaem bloot en naeckt,
Die op der aerd brengt niet met al,
Yets met sich nemen uyt dit dal.
4. Des levens ingang, loop, en end,
Is vol van droefheyt en elend,
Men vangt het leven nauw'lijcks aen
En in een korten tijdt vergaen.
5. Hier helpt geen hoogheyt, eer, noch goed,
De Doodt schopt Kroonen met de voet,
Geen kruyt op aerdt dat ons hier van
Al wat 'er leeft dat moet 'er an.
6. Wy weten heden nergens af
En staen met eene voet in 't graf,
Wy proncken als een roos soo root,
| |
| |
Gewentelt in der aerden schoot.
7. Soo haest men heeft in 't graf gestelt
't Lijf door de Doodt ter neer gevelt,
Soo werdt het lijck niet meer geacht,
Des Doodts onmijdelijcke macht.
8. O Heer leert ons te recht verstaen
Hoe ras het met ons is gedaen,
Ons leven dat noyt stilstant vindt,
Als vloogh 't op wiecken van de windt.
9. De sond die is daer oorsaeck af,
Die aen de Doodt ons overgaf,
Die selfs de Koningen ontkroont,
Die in een nedrigh hutje woont.
10. In tranen, daer ick door verslijt,
Raeck ick mijn beste leven quyt,
Heer mijn ellend' is u bewust,
Het sterven waer mijn hooghste lust.
11. Of schoon de sonde my bestrijdt
Soo blijft my dese troost altijdt,
Dat Godt ons schonck uyt sijnen Troon
Die sich voor onse schult liet doon.
12. En weer verrees ten derden dagh
Van t doncker graf waer in hy lagh,
Na dat de Doodt lagh onder voet,
| |
| |
Was uytgelescht der hellen gloet.
13. Aen hem, dien ick my overgeef,
Behoor ick, 't zy ick sterf of leef,
Waer dat ick ben of heenen swerf,
Ick ben sijn eygendom en erf.
14. Gelijck als hy verresen is,
Sal ick oock uyt de duysternis
Ten Iongsten Dage weer opstaen,
Om mijne saligheyt t'ontfaen.
15. En of mijn vleesch in d'aerdt verrot,
De Heer bewaert het overschot,
Mijn leen, hoe menigh in 't getal,
Dat niet met my verschijnen sal.
16. Van aengesicht tot aengesicht
Sal ick Godt sien in 't eeuwigh licht,
Ick sal, bekleet met saligheyt,
Door al de Heem'len sien verbreyt.
17. O Iesu Christ verlaet ons niet,
Als ons de Doodt den strijdt aenbiedt
Maer sterck ons in de laetste noodt
Draeght onse ziel in Abrams schoot.
18. Wy singen Amen, dit is 't slot,
Van 't geen wy bidden goede Godt,
Vw lof die groeye meer en meer,
Vervull' de Aerdt en Hemel Heer.
| |
| |
| |
Een Gebedt-Liedt, Om een saligh eynd.
Op de wijse, van en by den 1 Psalm aengewesen.
HEer als de tijdt komt dat ghy my
Sult tot mijn volck vergaren,
Soo blijf my Iesus trouw'lijck by,
Als ick dan heen sal varen
Beveel ick in mijn leste noot
Mijn ziel Heer Christ in uwen schoot,
2. Mijn sonden, veel als 't sant aen zee,
Mijn quaet geweten sal dan mee
Maer Heer ick steun op uwe doodt,
Die sal my stercken in de noodt,
En lossen uyt dees plagen.
3. Ick ben een ribbe van uw lijf,
| |
| |
Hoe 't gaet ick houwme sterck en stijf
Al sterf ick 'k blijf uw eygen, ghy
Hebt door uw' bitt're doodt voor my
De eeuw'ge doodt vertreden.
4. Vw' Opstaen en uw' Hemelvaert
Zijn mijne Borgh in desen,
Dat het na 't scheyden van dees aerdt
Oock soo met my sal wesen,
Want waer ghy my zijt voorgetreen
Volg ick u na, soo vaer ick heen
En scheyde sonder vreesen.
5. Want Iesus staet nu al bereyt
En wacht my met verlangen,
Om mijne ziel de saligheyt
Met vreught te doen ontfangen;
Alwaer hem prijsen allegaer
De Heyl'gen en der Eng'len schaer,
6. Elias geeft getuygenis,
Wanneer hy door een wagen
Met vyer'ge paerden levend is
En namaels weer in 's Hemels Troon
Verscheen op aerdt aen Godes Soon,
Dat het sijn Iong'ren sagen.
7. Dit troost ons in de leste noodt,
Dat wy wanneer wy door de doodt
Zijn van dees aerdt geweken,
| |
| |
Oock sullen komen aen dien oordt,
Alwaer Elias wierd gehoort
Met Christus samen spreecken.
8. Wat heeft de dwase werelt dan
Waer na mijn ziel souw haken?
Mijn hert dat schrickt en walcht 'er van
De Doodt kan my vermaken,
Nadien mijn uytgedrooghde borst
Ontsteken is met vyer'ge dorst
Om Godts Fonteyn te smaken.
9. 'k Heb 's werelts volck gesien, hoe dat
Het sijn harts-tochten bluste
In godd'loosheyt, en nam al wat
Haer toomeloosheyt luste,
Maer werelt blijf verhart in 't quaet,
En laet my nu ick u verlaet,
Op dat ick vrolijck ruste.
10. Godt sal in sijnen toorn opstaen
Sijn arm sal u ter nederslaen,
Sijn oor is doof voor 't smeken,
Het swanger onweer dat u dreyght,
Sackt al beneden, en het neyght
Sich om van een te breken.
11. Godt lof dat ick na mijn gebeen
In tijdts werd' wegh genomen,
Op dat ick niet des swarigheen
Sie 't aertrijck overkomen,
O Iesus maeck mijn doodt-strijdt kort,
Op dat mijn ziel gedragen wordt
Ter woonplaets van de Vromen.
| |
| |
| |
Een schoon Gebedt-Liedt, Om Godts bystant, hulp, recht gebruyck des werelts, verduldigheyt, en een saligh eynd.
MYn hert, o Godt, bemint u seer,
Vlucht nu niet van uw dienaer Heer,
De werelt is my maer verdriet,
Haer pracht is van my min als niet
Of my het herte brack aen twee
En ziel van lichaem scheyden dee,
Soo zijt ghy die my bystant doet,
Ghy die my loste door uw bloedt,
Heer Iesu Christ, mijn Godt en Heer,
| |
| |
Verlaet my nu noch nimmermeer.
2. Vw groote goetheyt heeft alleen
Aen my gegeven vleesch en been,
Een ziel begaeft met reden,
Geeft dat ick dit mach altesaem
Tot lof van uw gevreesden naem
En 's Naestens nut besteden,
Behoed mijn hert voor kettery
En drijft den boosen geest van my
Staet my in alle droefheyt by
Op dat ick 't Kruys geduldigh ly;
Heer Iesu Christ, neemt my doch waer,
Wanneer ick legg' in doodts gevaer.
3. Maer nu verwonnen van de Doodt,
Soo laet mijn ziel in Abrams schoot
En laet het lichaem in der aerdt
Berusten, daer het wert bewaert
Tot op den jongsten dage,
Verweck het dan ter saligheyt,
Op dat ick sie uw Majesteyt
Van aengesicht tot aengesicht,
En eeuwigh blijf by 't eeuwigh licht,
Heer Iesu Christ, geef my gehoor,
En leen mijn stem een gunstigh oor.
| |
Troost-Liedt, Over de woorden Hiobs: Ick weet dat mijn Verlosser leeft, &c. Hiob c. 19. v. 25.
| |
| |
ICk weet dat mijn Verlosser leeft,
(Schoon dat my in dit leven
Veel dingen wederstreven)
Die mijn Party verslagen heeft,
Soo dat my geen van allen
Niet meer sal lastigh vallen,
De Heere Iesus Godes Soon
Verliet sijn Goddelijcken Troon,
Om 't Aertrijck te bewaren.
2. Hy sal my weder uyt der aert,
En 't graf dat my komt decken
Ten Iongsten Dagh verwecken,
Doodt, Duyvel, maeckt my niet vervaert,
Geen tegen my komt strijden
Vernielt hy door sijn lijden,
Mijn ziel beveel ick in sijn hant,
| |
| |
Die 't alles heeft verslagen,
En tot sijns vyandts spot en schant
Den roem uyt 't velt gedragen.
3. Ick ben versekert, dat ick sal
Oock sullen zijn mijn beend'ren all'
Met dees' huyt overtoogen,
Ick sal met dees' mijn' oogen,
En niet met vreemde, Godts gesicht
In heerlijckheyt aenschouwen,
En in het eeuwigh duurend' licht
Altoos mijn woonplaets houwen.
| |
Een ander Gebedt-Liedt. Om een saligh afscheyt uyt dit bedroeft leven.
Op de wijse: Onse Vader in 't Hemelrijck.
HEer Iesus Christ, waer Mensch en God,
Die voor my lee smert, angst, en spot,
En aen het kruys oock eynd'lijck storf,
Daer door uws Vaders gunst verworf,
Ick bidd' sie my genadigh aen
Om 't lijden van u uytgestaen.
2. Wanneer ick legh in stervens noodt,
Wanneer ick worstel met de Doodt,
Wanneer dat mijn gesicht vergaet,
Wanneer my het gehoor verlaet,
Wanneer mijn tonge niet meer spreeckt,
En 't hert van angst in stucken breekt.
3. Wanneer my het verstant begeeft,
En van my wijckt al wat 'er leeft,
Wanneer der menschen hulp en raedt
| |
| |
My troosteloos daer leggen laet,
Och, wilt dan Iesus by my zijn,
En minderen de sware pijn.
4. Maeck dat mijn ziele niet en vreest,
Vw Geest versla den boosen Geest,
Wanneer de ziel van 't lichaem scheyt
Soo voert haer in de saligheyt,
Geef dat het lichaem rusten mach,
Tot dat verschijnt de Iongste Dagh.
5. Laet my met vreught opstaen van 't graf,
Verlost my Heer van alle straf,
Wilt als een Voorsprack by my staen
Wanneer de Satan my klaeght aen,
Op dat ick krijg' de Kroon op 't hooft
Die in uw' Woordt my is belooft.
6. Ghy sweert met eenen dobb'len eedt,
Met die mijn Woordt niet overtreedt
En vastelijck gelooft daer aen
Sal ick niet in 't gerichte gaen,
En of hy sterft op deser aert
Sijn ziel werdt in mijn schoot bewaert.
7. Ick sal hem door mijn stercke handt
Verlossen uyt der dooden landt,
En nemen hem in 't Hemelrijck,
Om met mijn Engelen gelijck
Te singen voor des Hooghsten Troon,
En roemen van des Menschen Soon,
9. Och Heer vergeeft ons onse schult,
En laet ons wachten met gedult,
Tot ons de laetste uur komt by,
Dat ons geloof steedts wacker zy
| |
| |
Op dat wy altoos vaerdigh staen,
Wanneer ghy klopt tot onsent aen.
| |
Een ander Liedt. Korte verklaring, over het Gebedt Mosis, uyt den 90 Psalm genomen.
Op de wijse van, en by den 1 Psalm aengewesen.
WAt is de mensch op deser aert?
Wat moet hy niet verdragen?
't Geen hem in 't leven wedervaert
Zijn veeltijdts swae plagen,
Het onheyl deckt hem als een kleet,
Hy heeft maer smert en herteleet
In 't meeste sijner dagen.
2. Ach Adam! dat ghy quamt ten val,
Door 's Duyvels list bedrogen!
Welck quaet de menschen kind'ren al
Maer Godt laet ons wel voor ons sien,
En om der Boosen wegh te vlien
3. Ghy zijt alleen ons hulp en raedt,
Wilt uw gesicht niet wenden,
Wijl ghy uw erfdeel noyt verlaet
Wilt nu van hulpe senden,
Maer Heere staet ons by voor al
Wanneer de Doodt ons halen sal,
| |
Een Gebedt-Liedt in allerley noodt, oock in 't laetste eynd te gebruycken.
Op de wijse: Onse Vader in 't Hemelrijck.
| |
| |
ICk legg' Heer in de laetste noot,
En ga van 't leven in de doot,
Wijckt nu van mijne zijde niet
Dewijl ghy nimmer my verliet,
Eer my mijn Moeder heeft gebaert
Hebt ghy my in haer lijf bewaert.
2. Ick stondt voor u als afgemaelt,
Mijn levens tijdt had ghy bepaelt,
Oock doe de Son my eerstmael sagh,
En dat mijn lijf quam aen den dagh,
Hielt ghy een wakend oogh op my,
Wijckt nu toch oock niet van mijn zy.
3. Ick quam op aerde naeckt en bloot,
Ick wierd gekoestert in uw schoot,
Ghy gaeft aen 't slechte water kracht
Wanneer ick wierd ter Doop gebracht
Dat het wiesch af al mijne sondt,
En maeckte met u een Verbondt.
4. Ghy hielt op my een wakend oogh,
Doen ick mijns Moeders Borst noch soogh,
Hebt ghy my als een Kint behoet,
En als een Voedster opgevoet,
Waerom soud ghy nu van my gaen
En in het laetste niet bystaen.
5. Help my gelijck ghy deed voorheen,
Wy zijn in een Verbondt getreen,
En of 't is overtreen van my,
Soo houd het doch van uwe zy,
Ick schey dan vrolijck onbevreest
'k Beveel in uwe handt mijn Geest.
|
|
Auteursrechtvrij