De psalmen Davids

Psalm CXXXVII. Na de Oude Compositie.

Oock op de wijse van den 18. 39. 53. ouder. Comp. Als oock op den voorgaenden 137. en 139 Psalm.

WAnneer wy treurighlijck gevaen
Aen Babels stroomen saten
En dachten met soo meen'gen traen
Aen Zion gansch verlaten,
Het welck eertijdts soo volckrijck was,
Maer nu gesmoort in eygen asch,
Doe was ons' vreught verdweenen,
Ons' harpen treurden selfs hier om
En hingen aen de Wilgen stom,

[p. 399]

Wy deden niet als weenen.

2.   Noch dreven sy met ons haer spot,
En schempten aen ons' ooren;
Ey laet ons wat van uwen Godt
Van Zions liedtjens hooren:
Maer och! hoe soud' ons droevigh hert
Met vrolijckheyt in dese smert
Het lof des Heeren singen?
Hoe souden wy, gelijck wel eer
Tot Zion, loven onsen Heer
In 't landt der vreemdelingen?

3.   Ierusalem, soo schoon wel eer,
Soo ick u oyt vergete
Dat dan mijn rechterhandt niet meer
Van harp of speelen wete;
Ierusalem, mijn lust, soo ghy
Van my veracht wert, moet in my
't Gehemelte verdroogen,
Dat mijne tonge daer aen kleef
Indien ick niet soo lang ick leef
Sal uwen roem verhoogen.

4.   Heer houdt den hoon in uw' gedacht
Van Edoms trotsche woorden,
Die, doe wy wierden t'onderbracht,
Wy uyt haer lippen hoorden,
Sa, was den roep, laet moordt en brandt
Nu gaen in swang, laet uwe handt
Noch oudt noch jong ontloopen,
Vernielt des Tempels schoone kruyn,

[p. 400]

 

Bedeck het Heyligdom met puyn

 

Komt wal en muuren sloopen.

 

 

 

5.   Maer Babylon ghy zijt niet vry,

 

Ick sie den tijdt noch komen

 

Dat ghy en uwe Burgery

 

Sult werden weghgenomen:

 

Wel dien die u vergelt het quaet

 

En meet u oock met sulcken maet

 

Als ghy ons hebt gemeten,

 

Wel die uw' kind'ren breyn en bloet

 

Vyt hals en hoofden spatten doet,

 

Te pletteren gesmeten. 4. Gloria.