|
| |
Psalm CXIX. Den inhoudt deses Psalm (die wijtloopigh is) kan tot dese drie stucken getrocken worden, dat, namelijck, David, of Prijst' de voortreffelijckheyt van Godts Woordt, of te kennen geeft sijn liefde daer toe, of bid dat hy sich daer na mach schicken.
WEl saligh zijn sy die haer voeten setten
In oprechtigheyt op 's Heeren paen,
Wel saligh zijn sy die sijn Heyl'ge Wetten
Onderhouden, en steeds daer in gaen,
Saligh zijn sy die hem dagh en nachten
Soecken, en van herten na hem trachten,
Van wien geen onrecht werd gedaen,
Maer die op sijne wegen gaen;
| |
| |
O Heere ghy hebt ons bevoolen.
Van uwe Wet noyt af te doolen.
2. Och of ick mijne wegen soo kon rechten
Dat ick nimmer afweeck van uw' padt,
Noyt soude schaemroot op mijn wangen hechten
Als ick nimmer van uw' Wetten tradt,
Als ick soud' op uw' geboden mercken
En na die volvoeren al mijn wercken;
Als ick uw' rechten heb geleert
Sult ghy Heer van my zijn geëert
Met een reyn hert, dat vast sal blijven
Aen uwe Wet, als ghy 't wilt stijven.
3. Hoe sal een Iongeling op sijne wegen
Suyver wand'len met een vaste voet,
Wanneer hy tot uw' Woorden is genegen?
Ick hebb' u gesocht met mijn gemoedt,
Laet my van uw' Wetten niet aftreden
Ick hebb' in mijn hert all' uwe reden
Verborgen, als een waerde schat,
Op dat ick niet van 't rechte padt
Sou wijcken. Ghy zijt Heyligh Heere
Wilt my uw' Heyl'ge Wetten leeren.
4. Vw' rechten hebb' ick nimmermeer verswegen,
Maer geopenbaert door mijnen mondt,
Ick ben veel vrolijcker op uwe wegen
Dan of ick veel schat en rijckdom vondt,
Vw' bevelen sal ick steeds verhand'len,
Op uw' paden sal ick altoos wand'len,
Het sal my wesen groot vermaeck
| |
| |
Wanneer dat ick soo hoogh geraeck
Dat ick uw' Wetten recht leer' weten,
Vw' woorden sal ick noyt vergeten.
5. Doet wel by uwen knecht, dat ick mag leven
En uw' Woordt bewaren onbesmet,
Ontdeckt mijn' oogen, wilt my klaerheyt geven
Dat ick sie de wond'ren van uw' Wet;
'k Ben hier vreemd' vol onrust en vol sorgen,
Houdt voor my uw' Rechten niet verborgen.
Mijn flauwe ziel en dorstigh hert
Wert schier gebroocken door de smert
Van naer uw' oordeel te verlangen,
En het verstandt daer van t'ontfangen.
6. Ghy scheldt en vloeckt de Trotsch' en Opgeblasen,
Die van uw' geboon zijn afgedwaelt:
Verlost my van die spott'lijck op my rasen,
Van die met verachting op my smaelt,
Want ick hebb' uw' Wetten noyt gebroken,
Als 'er van de Vorsten wierd gesproken
Dat tegens my was en mijn saeck,
Soo heeft uw' Knecht gehad vermaeck
Om uw' Insettingen te leeren
Die hy gebruyckte tot Raeds-Heeren.
7. Mijn ziel blijft aen het stof van droefheyt kleven,
Maeck my weder levend' naer uw' woordt,
Ick hebb' aen u vertelt mijn gansche leven
En ghy hebt na mijne stem gehoort;
Plant my uw' bevelen in gedachten
Dat ick uwe wond'ren mach betrachten.
| |
| |
Mijn ziel die gansch verslagen leyt,
Druypt daeg'lijcks wegh van treurigheyt,
Heer laetse niet in 't graf geraken,
Maer wilt haer weder vrolijck maken.
8. Laet my op valsche paen niet gaen verloren,
Wilt aen my verleenen uwe Wet,
Ik heb des waerheyts weg voor my verkoren,
'k Heb uw' Rechten voor mijn oogh geset;
Ick kleef vast aen uw' getuygenissen,
Heer beschaemt my niet, laet my niet missen,
Van 't padt dat uwe Wet my gaf
Sal mijnen voet niet wijcken af,
'k Sal eeuwigh blijven op uw' wegen
Wanneer mijn hert heeft ruymt' gekregen.
9. O Heere, wilt my uwe Wetten leeren,
'k Salse houden tot mijns levens endt,
Op uwen wegh sal ick altoos verkeeren,
Maeckt my uw' geboden recht bekent,
Stuurt op uwe paden mijne gangen
Want daer na was altoos mijn verlangen!
Laet mijn gemoedt doch nimmermeer
Met gierigheyt besmet zijn Heer,
Maer wilt het met uw' vingers buygen
Tot woorden die van u getuygen.
10. Laet mijn gesicht geen lust in schijndeucht plegen,
Wend' mijn oogen af van ydelheyt,
Maeck my weer levendigh op uwe wegen,
En volbreng 't geen ghy hebt toegeseyt
Aen uw' Knecht, die leeft in uwe vreese,
Laet de smaet niet langer op my wesen,
| |
| |
Want uwe rechten die zijn goet,
Siet hoe begeerigh mijn gemoedt
En hert naer uw' geboden haecken,
Wilt door uw' Wet my levend' maecken.
11. Och laet my uwe goedertierentheden
Overkomen Heer, en uw' genaed'
Als ghy my hebt belooft met eygen reden,
Op dat ick den geen' die my versmaedt
Hebben macht een antwoort voor te houwen;
Op uw' Woord stont altoos mijn vertrouwen.
Ruckt uwe waerheyt niet van my,
Haer woordt op mijne tonge zy,
Want op uw' rechten Heer ick hoope,
Op welckers wegh ick altijdt loope.
12. Dan sal ick wand'len daer 't is ruym en effen
Om dat ick gesocht heb uw'geboon,
'k Sal my niet schamen uw' Wet te verheffen,
Selver voor den kostelijcken Troon
Daer de Koningen zijn op geseten,
't Is al mijn vermaeck uw' wil te weten
Die ick altoos heb lief gehad,
Ick vouw' mijn handen saem, op dat
Ick mocht by dagen en by nachten
Vw' Heylige Geboon betrachten.
13. Gedenck Heer aen uw' Woordt tot my gesproocken,
Daer ghy seydt dat ick op hoopen souw,
Als droeffenis en ramp my komt bestoocken
Is dit al mijn troost, want ghy sijt trouw,
Vw' beloften zijn 't die my verwecken;
| |
| |
De Hooveerdige quam my begecken,
Ick wierd' van hem belacht, bespot,
Maer ick ben niet geweecken Godt
Van uwe Wet, 'k hield' in gedachten
Vw' Woorden die my troost aenbrachten.
14. Een groot' ontsteltenis hadd' my bevangen
Om de Boosen die uw' Wet versmaen,
Van uw' beveelen maeckt' ick mijn gesangen
Doe ick als een vreemdeling most gaen,
Doe ick most gelijck een balling dwalen;
Heer u prijs' ick als de Son gaet dalen,
In 't midden van de duyst're nacht
Houd' ick u Godt in mijn gedacht;
Dit alles is my wedervaren
Om dat ick uwe Wet beware.
15. Godt is mijn deel, ick heb belooft sijn reden
Te bewaren in een reyn gemoedt;
Vw' aenschijn hebb' ick ernstelijck gebeden
Naer uw' Woordt doet aen uw' Dienaer goet,
'k Hebb' altoos gewandelt op uw' straten,
Naer uw' wil was al mijn doen en laten,
Mijn voeten liepen nimmer mis
Den wegh van uw' getuygenis,
En noyt en sagh men my verflouwen
Om uw' geboden t' onderhouwen.
16. Een goddeloosen Hoop quam my beroven,
Maer ick hebb' aen uwe Wet gedacht,
Om u voor uw' gerechtigheyt te loven
Stond' ick op in 't midden van de nacht;
'k Ben een Metgesel van die u vreesen,
| |
| |
'k Wil altoos by die u volgen wesen,
Ick kies' hem voor mijn medemaet
Die nimmermeer uw' Woordt verlaet:
Vw' goetheyt vult de gansche aerde,
Och dat ghy my uw' Wet verklaerde!
17. Ghy hebt aen uwen Knecht veel goets bewesen
Na het woort dat ghy gesproocken had,
Wilt voor mijn sinnen een Leermeester wesen
Op dat ick uw' wetenschappen vat,
Want ick hebb' uw' Woord geloof gegeven;
Eer verdrucking my heeft neergedreven
Was ick aen 't dwalen, maer, o Godt,
Nu onderhoud' ick uw' Gebodt;
Ghy zijt goet, en doet goet aen veelen,
Leert my uw' Wetten en bevelen.
18. De Trotsche heeft met leugens my gelastert
En de suyverheyt mijns naems besmet,
Daer van wierd mijn herte niet verbastert,
Maer het bleef stantvastigh by uw' Wet:
Sy zijn als een beest met vet geladen,
Maer uw' Wet komt mijne ziel verzaden;
't Was goet dat ick vernedert wierd
Dat heeft my op uw' wegh gestiert;
't Is beter uwe Wet te weten
Als veele duysenden beseten.
19. Ghy hebt my Heer gemaeckt met uwe handen,
Leert aen mijn verstandt uw' Wet verstaen,
Laet mijn hert na uw' geboden branden;
Die u vreesen sullen my sien aen,
| |
| |
En met blijschap voor een voorbeelt houwen
Van die op u hoopen en vertrouwen.
In uw' gerichten gaet ghy recht,
Vyt trouw verdruckte ghy uw' Knecht,
Wilt hem nu weder troost verleenen
Gelijck ghy hebt belooft voor heenen.
20. Laet uw' barmhertigheyt my overkomen
Heer, op dat ick in het leven blijf,
Want in uw' Wet hebb' ick vermaek genomen,
Schandvleckt der Hovaerdigen bedrijf,
Laet de schaemt' haer aengesicht bekleeden
Om dat sy met leugens my bestreden.
Die uw' getuygenissen kent
Die hebb' sijn oogh op my gewendt;
Laet my steeds naer uw' Wetten haken
Om niet in schande te geraken.
21. Mijn ziel is van verlangen schier besweecken,
Op uw' woordt hebb' ick mijn hoop geheyt,
Mijn' oogen zijn van uytsien blindt gekeecken
Na het geen ghy my had toegeseyt;
'k Sey, wanneer, o Godt, troost ghy my weder,
'k Ben als een beroockte sack van leder,
Maer uw' geboden hebb' ick niet
Vergeten in al mijn verdriet;
Hoe lang sal my mijn vyant plagen?
Wanneer sult ghy hem Heer verjagen?
22. Der trotschen Hoop heeft my gegraven putten,
't Welck niet is naer uwe Wet, want trouw
En waerheyt uw' geboden onderstutten;
| |
| |
Sy beloeren my, om in het touw
Van haer leugentael mijn ziel te vangen,
'k Bleef bykans in hare netten hangen,
Maer uwe Wet nam ick in acht;
Geeft aen mijn leven nieuwe kracht
Op dat ick eeuwighlijck verkonde
't Getuygenis van uwen monde.
23. Vw' Woordt sal eeuwigh in den Hemel blijven,
Vwe trouw sal nimmermeer vergaen,
Ghy laet de aerd noch op noch nederdrijven,
Want uw' handt die heeftse vast doen staen,
Het moet al op uw' geboden passen
Niets en is 'er uw' gebiet ontwassen.
Soo uw' Wet niet waer' geweest
't Vermaeck voor mijn bedroefden geest,
Soo waer' ick Heer al lang verlooren,
'k Hadd' in mijn droefheyt moeten smooren.
24. Vw' Wetten sal ick eeuwiglijck onthouwen
Waer door ick ben levendigh gemaeckt,
Ick ben uw' eygen, wilt my doch behouwen,
Want ick heb naer uwe Wet gehaeckt:
De Goddeloosen sochten my te dooden,
Maer ick hiel my vast aen uw' geboden;
Ick sagh geen dingen soo volmaeckt
Die niet ten eynde zijn geraeckt,
Maer uwe Wet, hebb' ick vernomen,
Is nimmermeer ten eynd' gekomen.
25. Vw' Heyl'ge Wet heb ick altoos in handen,
'k Hebse lief, sy werdt van my betracht,
Sy maeckt my wijser als all' mijn vyanden,
| |
| |
Ick doorlees haer grondt by dagh en nacht,
'k Ben verstandiger als die my leeren,
Want ick doe niet als uw' Wet hanteeren,
Ick groey veel beter in verstandt
Als all' de Oudtsten van ons landt,
Wijl ick my houd' aen uw' beveelen
Die altoos in mijn sinnen speelen.
26. Noyt is mijn voet geweken van uw' paden
Om my selfs te houden aen uw' Woordt,
Ick liet my noyt van uwen wegh afraden
Maer ick ging daer in al voort en voort,
Want ghy selver quamt my onderwijsen,
Vwe rechten sal ick eeuwigh prijsen,
Hoe lieflijck waren my uw' reen!
Dat hoonigh daer by bitter scheen,
Vw' Wet komt my verstandigh maken,
Ick haet daerom die leugens braken.
27. Gelijck een lamp verlicht uw' Woordt mijn schreden
Op dat ick mijn voet niet mis en set,
Ick heb geswooren met veel diere eeden
Dat ick noyt souw wijcken van uw' Wet;
Droefheyt blijft my als een kleet aenkleven
Laet my weer naer uw' beloften leven,
Ontfangt Heer met een blijde handt
Mijns monds vrywilligh offerhandt,
Leert my in dese duysternissen
Vw' Wet verstaen, om noyt te missen.
28. Ick heb mijn ziel als in mijn handt gedragen,
'k Ben nochtans noyt van uw' wegh geraeckt,
De Goddeloose ley my list en lagen,
| |
| |
Stricken hadd' hy voor mijn ziel gemaeckt,
Maer ick hebb' uw' Wetten noyt verlooren,
Vw' getuygenis hebb' ick verkooren
My tot een erf, mijn droevigh hert
Daer door alleen weer vrolijck wert;
Soo lang ick repp' en roer mijn leden
Sal ick in uwe Wetten treden.
29. Ick hate die in valscheyt vreuchde rapen,
Vw' geboden zijn mijn waerdste schat,
Ghy zijt mijn schilt, mijn schuylplaets en mijn wapen,
Op uw' Woordt hebb' ick gehoopt gehad:
Wijckt ghy Boosen, wilt u van my keeren
Op dat ick de Wet mijns Godts mach leeren,
Heer ondersteunt mijn hangend hooft,
Gelijck ghy hebt uw' Knecht belooft,
Op dat ick leve, laet mijn hoopen
Met schaemte niet op windt uytloopen.
30. Als ghy my steunt soo sal ick niet beswijcken,
Dan sal uwe Wet zijn mijn vermaeck.
De Boosen die van uwe wegen wijcken
Volgt ghy tot 'er doodt met uwe wraeck,
Haer bedrogh en sal haer niet gelucken,
Ghy sult haer geslacht van d' aerde rucken,
Als met een schuymspaen schuymt ghy haer,
Daerom neem ick uw' Wetten waer;
Door uw' gestreng gericht te vreesen
Is my het hayr te bergh gereesen.
31. Laet my niet in de handt mijns vyants vallen,
Want ick heb gewandelt na het recht,
| |
| |
Weest mijn Behoeder, sorgt voor my in allen,
Laet my nimmer zijn der trotschen Knecht,
Op dat sy haer hooft niet op en steecken:
Mijne kracht en oogen zijn besweecken
Soo hebb' ick naer uw' heyl gewaeckt,
En 't geen ghy had belooft gehaeckt;
Weest uwen dienaer goedertieren,
Wilt hem in uw' geboden stieren.
32. Wilt in uw' Knecht verstandt en sinnen scherpen,
Op dat ick leer uw' getuygenis;
't Is tijdt Heer nu sy uwe Wet verwerpen,
En uw' Woordt niet in haer oogen is,
Dat ghy opstaet om uw' kracht te toonen
En met straf haer boosheyt te beloonen.
Ick hebb' uw' Wetten lief gehad
Veel meer als gout of aerdsche schat,
Ick hiel het geen ghy had bevolen
En ging van uwen wegh niet doolen.
33. Heel wonderbaer zijn uw' getuygenissen,
Daerom werden sy van my bewaert,
Hy diese volgt sal 't rechte padt niet missen,
Door haer werd het slecht verstant verklaert;
Mijnen mondt ging ick wijt open setten
Soo verlangd' ick Heer na uwe Wetten,
Ick hijghde na haer dagh en nacht:
Heer neemt genadigh op my acht,
Doet my gelijck ghy deed' voor desen
Aen all' die uwen name vreesen.
34. Vw' Woordt zy 't vaste spoor voor mijne voeten,
My beheersch' geen ongerechtigheyt,
| |
| |
Laet my geen 's menschen overlast ontmoeten,
Dat ick niet werd' van uw' padt misleydt,
Dan sal ick bewaren uw' gerichten,
Laet uw' aengesicht uw' Dienaer lichten
Om op uw' Woordt te geven acht;
'k Doe niet als schreyen dagh en nacht,
Mijn' oogen zijn schier uytgekreten
Om die, die uwe Wet vergeten.
35. Ghy laet noyt af rechtvaerdigheyt te plegen,
In uw' oordeel tast ghy nimmer mis,
Ghy hebt geboon te wand'len in uw' wegen,
En te houden uw' getuygenis,
Om naer uwe waerheyt sich te dragen:
'k Legh schier door mijn yver neergeslagen,
Soo seer ontroerden het mijn ziel
Dat mijn Party uw' Wet niet hiel.
Geen valsch is in uw' Woordt te vinden,
Daerom was 't dat ick het beminde.
36. Ick waer veracht en kleyn in veeler oogen,
Maer ick ben noyt van uw' wegh gegaen;
Heer uw' gerechtigheyt blijft onbewoogen,
Eeuwigh sal haer doen in recht bestaen,
Vw' Wet is suyver en waerachtigh.
Door benauwtheyt was ick schier onmachtig,
Doch door uw' Wetten wierd' ick fris;
Het recht van uw' getuygenis
Blijft vast: wilt my de kennis geven
Van uwe Wet, soo sal ick leven.
37. Ick heb tot u geschreyt met luyder keele
Vyt mijns herten gront, verhoort my Heer,
| |
| |
'k Sal eeuwigh onderhouden uw' bevelen;
Tot u riep ick, Heer verlost my weer,
Vw' getuygenis sal ick bewaren.
Eer sich 't licht begint te openbaren
Quam ick al schreyend voor u treen.
Mijn hoop staet op uw' Woordt alleen,
Mijn oogen waken gantsche nachten
Om uwen wille te betrachten.
38. Om uwe goetheyt Heer verhoor mijn klagen,
Maeck my levend als ghy hebt belooft:
Die qua practijcken en bedrogh najagen
Rijsen op en bieden my het hooft,
Die niet naer uw' Woordt en Wetten leven;
Maer ghy Heere zijt by ons gebleven.
'k Weet dat uw' Wet de waerheyt is;
En dat ghy uw' getuygenis
In alle eeuwigheyt doet wesen,
Dat wist ick wel al lang voor desen.
39. Heer sie my aen in mijne swarigheden
Welckers baren my slaen over 't hooft,
Wilt in 't gericht voor mijne saecke treden
Voertse uyt, wilt als ghy hebt belooft
Aen mijn droeve ziel verlossing geven,
Naer uw' Woordt soo doe my weder leven.
Der Goddeloosen heyl is veer
Wijl sy uw' Wet niet soecken Heer:
Seer groot en veel is uwe goetheyt,
Help uwen Knecht die onder voet leyt.
40. Groot is 't getal en 't rot van mijn vyanden,
| |
| |
Maer van uw' geboden wijck ick niet,
Bedrogh en valscheyt was in hare handen,
Mijne ziel geraeckt' in swaer verdriet
Om dat sy uw' Heyl'ge Wet vergaten,
Daer ick my in all's heb op verlaten.
Maeckt my weerom gesont en fris;
Vw' Woordt is trouw' en blijft gewijs,
Geen tijdt van uuren noch van dagen
Sal uw' gerechtigheyt wegh dragen.
41. De Vorsten hebben my, doch sonder reden,
Wel vervolgt en op mijn ziel gepast,
Maer mijn gemoedt, hoe dat het wierd bestreden,
Hieldt sich aen uw' vrees en woorden vast,
Blijder maeckt my 't Woordt van uwen monde
Dan of ick veel buyts en schatten vonde:
Ick hebb' een grouwel aen 't bedrogh,
Maer uwe Wet bemin ick noch;
Ick sal des daeghs wel sevenmalen
Van uw' gerechtigheyt verhalen.
42. Al die uw' Wet beminnen hebben vrede,
Tegenspoet noch droefheyt treft haer niet;
Ick hoop Heer op uw' Heyl, 'k sta altoos reede
Om te doen het geen uw' Wet gebiet,
Mijne ziel houdt uw' getuygenissen,
Sy wil haer van groote liefd' noyt missen;
Ick kleef aen uw' getuygenis,
Die nimmer uyt mijn handen is,
Want ghy siet hoe ick leef en handel,
Ghy kent de wegen die ick wandel.
| |
| |
43. Laet mijn geschrey door locht en wolcken stijgen,
Maeck mijn dom verstant doch eens verlicht,
Laet mijn stem by u gehoor verkrijgen,
Dat mijn klacht koom voor uw' aengesicht,
Geeft my kracht gelijck ghy my toeseyde
Op dat mijne tong uw' roem verbreyde;
Als ghy my leert uw' Wet verstaen
Sal mijne mondt steeds open staen,
En eeuwigh roemen van uw' reden
Die vol zijn van verborgentheden.
44. Laet uwe hant, o Heer, my hulp bewijsen,
Want na uwe Wet is 't dat ick haeck,
Laet mijn ziel leven, om uw' naem te prijsen,
Vw' bevelen zijn al mijn vermaeck,
Vwe Wet vertroost my in mijn lijden,
Wilt mijn ziel door uwe hulp bevrijden;
Ick was als een verlooren Schaep,
Mijn hert was als gewiecht in slaep,
Heer laet my weer in 't licht geraken,
Daer uw' geboden my vermaken.
|
|
Auteursrechtvrij