De psalmen Davids

(1663)–Aernout van Overbeke– rechtenstatus



[pagina 309]
Psalm CVI. Een vermaninge tot dancksegginge, als oock een gebedt om vergevinge der sonden, die sy ende haer Vaderen gedaen hebben, welcke hy bekent van wegen hare continuele sonden, van Godt rechtvaerdigh gestraft te zijn. Hallelujah. LOoft God den Heer, want hy is goedertieren, Sijn goetheyt duurt altoos, wie sal hem vyeren Gelijck 't behoort, wie kan sijn lof, na waerde, En mogentheen uytspreecken op der aerde? Wel saligh zijn die geen Die in sijn Wetten treen En die oprechtigh wand'len. Geleydt my waer ick ga, En wilt naer uw' gena, O Heere met my hand'len. 2. Op dat ick sie 't goet uwer Vytverkooren, Dat ick verheucht der Vromen vreucht mach hooren, En in uw' erf de blijdschap met haer deylen. Wy hebben, als ons' Vaders, onse feylen, Die in Egyptenlandt
[pagina 310]
De wond'ren van uw' handt, Wiens hulp haer quam bewaren, Verachten dorsten Heer, En aen het Roode Meer V wederspannigh waren. 3. Doch om sijn naem quam Godt haer hulp bewijsen, Op dat men sijne mogentheyt souw' prijsen, De Schelfzee deed' hy van malkander wijcken, Het water stondt ter zijden als twee dijcken, Daer quam sijn volck door heen Als door Woestijnen treen, Daer Pharao sijn straf vondt Om dat hy met sijn macht Had naer uw' volck getracht Verswolg hem 's waters afgrondt. 4. Toen hebben sy sijn woordt geloof gegeven En sijnen lof met singen opgeheven, Maer weer eer lang sijn wonderen vergeten Sijn raet was haer niet diep in 't hert geseten Sy lieten Godt geen rust, Haer hert dat wierd belust In 't midden der Woestijnen, Godt gaf haer al het geen Sy eyschten, maer met een Deed' hy haer zielen quijnen. 5. Doe quamen sy de Opperhoofden schelden En Moyses most met Aron dit ontgelden, Sy schrolden op de Heyligen des Heeren, d'Aerd' deed' sich op, die Datham quam verteeren Die Korah, Abiram Met haer geselschap nam,
[pagina 311]
En levend' heeft verswolgen, Ter hellen in haer graf, 't Vuur quam van boven af De Lasteraers vervolgen. 6. By Horeb hebben sy haer knien gevouwen Voor 't gulden kalf, met kinderen en vrouwen, Tot beelden smolten sy haer hals-cieraden, Die sy, ter aerde neergebuckt, aenbaden; Haer Godt haer Schepper was Een eter van het gras, Aen wien sy offer brachten; Maer Godt die haer voor dees Soo groote daen bewees Was heel uyt haer gedachten. 7. Die in Chams landt dee vreesselijcke dingen, Die met een woordt de Schelfzee quam bedwingen; Dies sprak de Heer, ick sou dit volk vernielen, Soo Moyses niet gebeen had voor haer zielen, Soo hy mijn grimmigheyt Niet had ter neer geleyt, Mijn voet soud' haer vertreden; Het landt haer toegedacht Werdt in haer hert veracht, Sy twijff'len aen mijn reden. 8. Sy murmureerden noch in hare tenten, Godts stem en wilden sy in 't hert niet prenten, Dies hief hy op, om haer ter neer te vellen, Sijn handt, hy wilde haer ten spiegel stellen, Hy swoer dat de Woestijn Haer soud' een grafstee zijn, En dat haer zaedt souw' dwalen,
[pagina 312]
Verarmt, en overmant, Door steen, en 't platte landt, Wijt in der Heyd'nen palen. 9. Sy hebben sich aen alderhande Goden Gekoppelt, en haer dienst en eer geboden, By Baäl Peor hebben sy geseten En 't offerhandt der dooden opgegeten; Dies sond Godt straf op straf, Al 't leger nam vast af, Tot Pinehas, ontsteecken Met yver, heeft het quaet Gestraft op heeter daedt, Doe is de plaegh geweecken. 10. Dit brave seyt wiert voor hem opgeteekent, En eeuwigh ter gerechtigheyt gereekent. Sy tergen Godt by Massa met geschillen, En Moyses ging 't niet wel om harent wille, Hy wierd' op haer verstoort, Dies liet hy sich een woort Door haestigheyt ontslippen, Sijn geest, door bitterheyt Ontroert, heeft yets geseyt Met onbedachte lippen. 11. 't Volck haer belast te doon en om te brengen Dat wierd verschoont, sy gingen sich vermengen Met Heydenen, en leerden hare wercken, Sy deden dienst in haer vervloeckte Kercken, Sy quamen dese Goon Haer Soons en Dochters doon, Die sy voor haer verbranden, Haer eygen kind'ren vet
[pagina 313]
Wierd op 't Outaer geset, Tot Duyvels Offerhande. 12. Sy hebben oock onschuldig bloet vergoten Haer Docht'ren strot wierd van hen afgestoten, Haer Sonen bloet is oock niet vry gebleven, Maer aen de Goon van Canaän gegeven. 't Bloet dat aen alle kant Gestort wierd, heeft het landt Met grouwelen beladen, Sy hebben sich onteert, En schand'lijck gehoereert Met haer vervloeckte daden. 13. Dit heeft den Heer tot gramschap weer bewoogen, Sijn erfdeel was een grouwel in sijn oogen, Hy gaf haer over in der Heyd'nen handen, Sy wierden tot een roof van haer vyanden, Daer wierden sy verheert, Haer hooghmoed wierd verneert, Sy mosten 't hooft daer bucken Voor 's vyants wreed gewelt, Dat haer streng hadd' beknelt En daeg'lijcks quam verdrucken. 14. De Heer heeft haer verlost so menigmalen, Maer sy vervielen tot haer oude qualen En hebben hem verstoort, dit was de reden Dat sy vergingen door haer overtreden; Noch sagh Godt na beneen En lett' op haer geween, Hy dacht tot haren besten Aen sijn verbondt en trouw, Dies heeft de Heer berouw
[pagina 314]
Gekregen op het leste. 15. Hy liet haer weer genaed' en gunst erlangen By die geen daer sy saten hart gevangen: Wilt ons oock Heer verlossen, ende leyden Vyt het gebiedt en jock des trotschen Heyden; Op dat wy hebben stof Te roemen van uw' lof, Te prijsen uwen name; V Heer zy lof geseyt Tot in der eeuwigheyt, En all' het volck segg' Amen. Hallelujah

Vorige Volgende

Psalm CVI. Een vermaninge tot dancksegginge, als oock een gebedt om vergevinge der sonden, die sy ende haer Vaderen gedaen hebben, welcke hy bekent van wegen hare continuele sonden, van Godt rechtvaerdigh gestraft te zijn.