|
| |
Psalm CV. Vermaninge tot danckbaerheyt aen Gods volck, uyt insicht van de voorgaende weldaden aen haer Vaderen, en haer bewesen.
LOoft den Heer, maeckt sijnen naem bekent
Roemt van hem voor aller volcken ooren
Prijst hem eeuwigh, dat all' 's wereldts endt
Sijne wonderwercken aen mach hooren,
Singt sijnen Heyl'gen naem ter eer,
Laet al het hert, dat na den Heer,
Verlangt heeft, sich verblijden;
Draeght na den Heer en sijne macht,
Soeck sijn gesicht, by dagh en nacht,
| |
| |
Wanneer ghy zijt in lijden.
2. Overdenckt de wonderen die hy
Heeft gedaen, en let op sijne rechten
Ghy geslachten Abrahams, en ghy
Iacobs Zaedt, sijn' uytverkooren Knechten,
Godt is alleenigh onse Heer,
Sijn' oordeelen die hoort men veer,
Tot aen het eyndt der aerde,
Sijn Woordt blijft altoos in sijn kracht,
Tot in het duysenste geslacht
Blijft sijn verbondt in waerde.
3. Sijn verbondt met Abraham gemaeckt
Sijnen eedt aen Isaäck geswooren,
Die daer na tot Iacob is geraeckt
En in Isr'ël voor een Wet verkooren,
En tot een eeuwigh vast verbondt,
Wanneer dat Godt ontsloot sijn mondt
En seyd', ick sal u geven
De landen van den Philistijn,
Canaän sal u erfdeel zijn
Om eeuwigh daer te leven.
4. Doe sy waren weynigh in getal,
Doe sy wandelden als Vreemdelingen,
Doe sy mosten swerven overal,
En door vreemde Koninckrijcken gingen,
Heeft geen van allen haer beschaet,
Geen ingeseten' deed' haer quaet,
Een yeder hield' sijn handen stil,
| |
| |
Maer Godt heeft wel om harent wil
5. Laet, riep hy, laet mijn Gesalfden gaen,
Schend uw' handen niet aen mijn Propheten;
Al het landt quam hy met honger slaen,
Hy benam haer 't broodt hun daeg'lijcks eten:
Maer Ioseph tot een slaef verkocht
Wierd' door des Heeren handt gebrocht
Alwaer hy, valschelijck beticht,
Vyt Potiphars sijns Heers gesicht
Geslooten wierd in banden.
6. Tot het Woordt des Heeren tot hem quam,
Tot de Koning aen hem heeft gesonden,
En hem uyt de ys're boeyens nam,
Om dat hy op droomen sich verstonde,
De Vorst die maeckt hem daet'lijck vry,
En geeft hem stracks de heerschappy
Sijns Hofs en sijner Landen,
De Princen boogen onder hem,
De Oudtsten hoorden na sijn stem,
Hy kreegh het al in handen.
7. Doe trock Israël na 't landt van Cham,
Daer hy als een vreemdeling verkeerde,
Daer 't geslacht, dat met hem over quam,
Sich meer als de Landzaet self vermeerde,
De oude liefd' hier door vergaet,
Dit drijft d'Egyptenaer tot haet,
En van den haet tot tooren,
Maer Godt, verdrietigh in haer straf,
Stiert Aäron en Moyses af,
| |
| |
Die hy hadd' uytverkooren.
8. Teeckens deden sy in overvloet,
Sy bedeckten 't landt met duysternissen,
't Water wierd' verkeert in drabbigh bloet,
Door den stanck verstickten al de visschen;
De Vorsschen quamen op in 't landt
Door Moyses uytgestreckte handt
Vyt beeck en waterstroomen,
Des Koning tafel gaet niet vry,
Op 't bedd' van Phar'o hebben sy
9. Godt die sprack, strack rees het ongediert
Saem vermengt met luysen en met wormen,
Regen heeft hy op haer landt gestiert,
Saem gevoeght van blixem, hagelstormen;
Haer lieffelijcken Wijngaert-ranck,
Die eertijdts druyven gaf en dranck
Haer Vygeboom wierd neergemaeckt,
Soo fel door 's Heeren handt geraeckt,
10. Godt die sprack, terstondt staet alles ree,
Kevers en Sprinckhanen die vergaerden,
Groot, en sonder tal, als sandt aen zee,
Die het kruydt op aten van der aerde,
Sy hebben 't alles opgemaeckt
Wat van het vuur niet was geraeckt,
Godts Engel voer beneden,
En heeft all' Eerstgeboort' by nacht
Van mensch en beesten omgebracht
In alle Egypt'sche steden.
| |
| |
11. Godt die heeft haer uyt dit landt geleydt,
Rijck met gout en silverwerck beladen,
Geen van all' wist van gebreck'lijckheyt,
En sy gingen moedigh waer sy traden;
Egypten was hier van verblijdt
Dat sy dit volck soo raeckten quijt,
Om wiens wil Godt haer strafte;
By helder dagh bedeckte haer,
Een Wolck, en 's nachts een Vuur-pilaer,
Die licht aen haer verschafte.
12. Sy versochten Godt, en eyschten vleysch,
Menichte van Quackels liet hy komen,
Hemelsch-broodt heeft haer versaedt naer eysch,
Vyt den steenrotz liet hy water stroomen,
Dat vloeyde door het dorr' en droog',
Waer dat sijn volck maer heenen toog,
Dit was, om dat Godt dachte
Aen het verbondt, dat met sijn knecht,
Met Abraham was opgerecht,
En all' sijn Nageslachte.
13. Alsoo voerd' hy haer met vrolijckheyt,
Met gejuygh heeft hy sijn' Vytverkooren
In het landt der Heydenen geleyt,
Dat aen haer belooft was, lang te vooren;
Der Heyd'nen suuren arrebeyt
Heeft hy sijn' knechten toegeleyt,
Op dat sy hielden sijn geboon.
Kom looft den Heer den Godt der Goon,
Door wien het al moet beven.
|
|
Auteursrechtvrij