De psalmen Davids (1663)

De psalmen Davids

(1663)–Aernout van Overbeke– rechtenstatus

Auteursrechtvrij

Vorige Volgende


Psalm CII. Klachte over sware verdruckinge, ende Gebedt om verlossinge daer uyt, steunende op Godts barmhertigheyt ende eeuwighduurende oneyndelijcke macht. Oock op de wijsen van den 6 ende 31 Psalm. VErhoor Heer mijn gebeden Nu ick tot u koom' treden, Verberght uw' aenschijn niet In dees bedroefde tijden, Als ick roep in mijn lijden,
[pagina 289]
Soo let op mijn verdriet. 2. Als roock zijn mijne dagen Vergaen, door 't stadigh klagen, Ick ben gansch uytgeteert, Vermorselt zijn mijn beenen, Als uytgebrande steenen Van een vervallen heert. 3. Mijn hert smelt van de qualen, Als Somers, door de stralen Des Sons, het gras verdort, 'k Heb menighmael vergeten Mijn spijs en broodt te eten, Soo legg' ick neergestort. 4. Door sucht op sucht te geven, Blijft aen mijn vleesch 't been kleven, 'k Ben als een roerdomp is, Als uylen der Woestijnen, Die nimmermeer verschijnen Als in de duysternis. 5. Geen slaep komt in mijn' oogen, Als 't muschjen dat om hooge Sit treurend' op het dack. Mijn vyant alle dagen Komt my op 't nieuws weer plagen, En vloeckt my ongemack. 6. 'k Eet asch voor broodt, met tranen Die langs mijn aensicht banen Vermengel ick mijn wijn; Vw' toorn doet my dus leven,
[pagina 290]
Ghy hebt my wel verheven, Maer weer veracht doen zijn. 7. Ick ben gelijck de schimmen, Die daeg'lijcks nederklimmen En mind'ren meer en meer: Ick moet voor yeders oogen Gelijck het gras verdroogen, Maer ghy zijt eeuwigh Heer. 8. Ghy sult doch eens verrijsen, En Zion hulp bewijsen, Wijl de bestemde tijdt En uur nu is gekomen, Dat uw' gena de Vromen Souw maken weer verblijdt. 9. Vw' knechten, uw' gevangen, Met yver nu verlangen, Om uw' geheylight Huys Tot op den grondt vervallen, En Salems doode wallen, Te heffen uyt haer gruys. 10. De Heyd'nen sullen schroomen, De Vorsten sullen komen, En zidd'ren voor uw' macht, Wanneer ghy weer sult wesen Op Zion als voor desen, En blincken als ghy placht. 11. Als ghy die tot u steenen Weer sult gehoor verleenen, En helpen uyt de noot Die dapper was beladen, En geven uw' genade
[pagina 291]
Die was van troost ontbloot. 12. Men sal het dan beschrijven Voor die daer sullen blijven Naer ons, het zaedt 't welck sal Vyt onse lenden spruyten, Sal uwe wond'ren uyten, En singen over al. 13. Om dat ghy uyt de wolcken Bestraelde uwe volcken, Om dat ghy nederwaert Saeght uyt des Hemels Troonen, En quaemt uw' gunst betoonen Den menschen op der aerdt. 14. Om dat ghy de gevangen Van 't nijpen en van 't prangen Der boeyen hebt bevrijdt, En dat ghy quaemt bewaren, Die al veroordeelt waren En aen de doodt gewijdt. 15. Op dat m' in Salems wallen Vw' naem hoor' vrolijck schallen, En dat der Burg'ren stem In Zions schoone Hoven, V eeuwighlijck mach loven, Door gansch Ierusalem. 16. Als die op 't Aerdrijck woonen Aen u haer ootmoedt toonen, En dat al 't volck vergaert Sijn sucht aen u doet blijcken, En al de Koninckrijcken V dienen van der aerdt.
[pagina 292]
17. Maer laes! wie sal 't beleven? 'k Voel my van kracht begeven, Ick werdt ter neergestort! Godt heeft, door sware plagen, Den loop van mijne dagen Ter halver tijdt verkort. 18. Doe viel ick dus aen 't bidden, Heer neemt my in het midden Niet wegh van mijnen tijdt, Ghy Heer sult eeuwigh duuren, Waerom raeck ick mijn' uuren In 't best mijns levens quijt? 19. Het aerdrijck en sijn landen Is 't werck van uwe handen, Ghy houdt het in 't gewicht, Ghy hebt des Hemels boogen Met wolcken overtoogen, Ghy hebt het all' gesticht. 20. Sy moeten met haer allen Nochtans op 't lest vervallen, En als een kleedt vergaen, Sy sullen met malkand'ren Oudt werden, en verand'ren Als slijtende gewaen. 21. Maer ghy blijft vast, uw' jaren Sult ghy altoos bewaren, Vw' tijdt sal noyt vergaen; En uwer knechten Soonen Die sullen eeuwigh woonen In 't landt, en groeyen aen. 7. Gloria.

Vorige Volgende