De psalmen Davids

[p. 273]

Psalm XCIV. Een gebedt om wraecke tegen de vyanden Godes, ende sijner Geloovigen; nevens een vertroostinge van Godtlijcke hulpe.

Oock op de wijse van den 89 Psalm.

DAel, o Godt der wraecken nederwaert,
Wilt u blinckend' in ons oogh vertoonen,
Ghy die Rechter zijt der ganscher aerdt,
Wilt der Trotschen hovaerdy beloonen;
Hoe lang sal de Snorker zijn verblijdt,
En van vreugd' opspringen? Heer 't is tijdt
Komt haer ongerechtigheyt betoonen,
Hoe lang sal dan hare schendery,
Daers' op stoffen, duuren? daer met sy
Lasteren en schempen op de Vromen.

2.   Sy verbrijselen uw' volck als gruys,
En uw' erf raeckt door haer aen 't verderven,

[p. 274]

 

't Bloet der vreemden en der Weeuwen-huys

 

Roven sy, de Weesen doen sy sterven,

 

Seggen Iacobs Godt en merckt het niet;

 

't Is gewis dat het de Heer niet siet;

 

Wanneer werd' gy eenmael wijs gy Dwasen?

 

Godt sal sich eenmael ter wraecke spoen,

 

Wanneer sult ghy houden op van 't woen,

 

En van op der Vromen saeck te rasen?

 

 

 

3.   Die het oor gemaeckt heeft en geplant

 

Souw' die doof zijn en niet kunnen hooren?

 

Die het oogh gewerckt heeft door sijn handt

 

Heeft die selver sijn gesicht verlooren?

 

Die het gansche Heydendom kastijdt

 

Sou die u de straffe schelden quijt?

 

Die de wetenschap leert aen de menschen

 

Souw die selfs niet weten hoe 't er gaet?

 

Hy kent haer gedachten, en verstaet

 

Dat het ydel is al wat sy wenschen.

 

 

 

4.   Saligh is hy Heer dien ghy kastijdt,

 

Dien ghy komt uw' Heyl'ge Wetten leeren,

 

Om aen hem te geven rustens tijdt

 

Tot het quaed' in goet weer mach verkeeren,

 

Tot de dagen over sijn van smert,

 

En den quaen een kuyl gegraven werdt

 

Daer sy eyndelijck in sullen smooren;

 

Want de Heer die noyt sijn erf verlaet,

 

Sal niet toestaen dat der Vromen zaet

 

Door de Goddeloosen ga verlooren.

 

 

 

5.   Want men sal eens sien hoe Godt de Heer

 

Recht geoordeelt heeft, en all' de Vromen

 

Sullen dit gericht hoe langs hoe meer

 

Met haer leven soecken na te komen.

[p. 275]

 

Wie bewijst my hulp? wie neemt my aen?

 

En wie sal mijn vyant tegenstaen?

 

En bestraffen die godtloosheyt plegen?

 

Was Godt niet geweest op mijne zy,

 

Soo hy niet gestreden had voor my,

 

Had mijn ziel byna in 't graf gelegen.

 

 

 

6.   Als ick sey daer wanckelt my de voet,

 

Quam uw' goetheyt my weer ondersteunen,

 

Als ick wierd' ontrust in mijn gemoed

 

Quam mijn ziel op uwe bystandt leunen,

 

Vw' vertroosting heeft mijn ziel verquickt.

 

Souw den vreck die 't alles in sich slickt,

 

En is op den Rechterstoel geseten,

 

Yetwes hebben met den Heer gemeen?

 

Souw' in Godts geselschap zijn geleen

 

Die valsch oordeelt tegens sijn geweten?

 

 

 

7.   Samen loopen sy gelijck een vloedt

 

Om de ziel der Vromen te vertreden,

 

Sy verdoemen het onnoosel bloet;

 

Doch de Heer was my een vaste stede,

 

Mijne steenrotz, tot de blaeuwe lucht

 

Hoogh verheven, daer 'k was opgevlucht;

 

Hy sal hare moetwil weer doen keeren

 

Op haer eygen kop, hy salse slaen,

 

In haer overtreden doen vergaen,

 

En, gelijck het vuur het stroo, verteeren.