De psalmen Davids

Psalm LXXXIII. Klachte van Godts Gemeente over haer vyanden; Gebedt dat Godt haer wil straffen als eertijdts geschiet is.

O Godt en swijght doch langer niet,
Houdt u niet als doof, weest niet soo stille,
Want uw' vyant woed na wensch en wille,
Hy maeckt getier, rijst op en siet
Hoe dat uwe Haters 't hooft opsteecken,
En sich poogen aen uw' volck te wreecken.

2.   Sy leggen toe om ons met list
In hare loose netten te verstricken,
't Is op 't hert der Vromen dat sy micken;
Kom roepen sy 't is ongemist,
Laet ons 't volck des Heeren uyt gaen roeyen
Dat het nimmermeer en koom' te groeyen;

3.   Dat niets en blijv' in Israël,
En men niet meer wete van haer steden,

[p. 248]

 

Sy zijn samen in verbondt getreden,

 

't Is Edoms Zaedt en Ismaël,

 

Saem ten krijgh gerust met Hagars Soonen,

 

En die in het landt van Moab woonen.

 

 

 

4.   Siet Gebal, Ammon, Amalek,

 

En den Philistijn zijn saem gespannen,

 

Tyrus levert wapenen en mannen,

 

En Assurs voet dreyght onsen neck;

 

Sy zijn 't die voor dees te wesen plachten

 

Eenen ys'ren arm voor Lots geslachten.

 

 

 

5.   Vertroyt haer Heer als Midian,

 

Laet uw' handt haer levens-tijdt verkorten,

 

Wilt als Sisera haer nederstorten

 

Als Iabin Vorst tot Canaan,

 

Die ghy dicht by Endor hebt verslagen

 

Daer haer rompen als een mishoop lagen.

 

 

 

6.   Laet Orebs, Zebs, en Zebafs lot

 

En Salmuna's treffen hare Vorsten,

 

Die wel in haer gramschap seggen dorsten,

 

Waer zijn de wooningen van Godt?

 

Laet ons sijne huysen niet verschoonen,

 

Maer innemen omse te bewoonen.

 

 

 

7.   Maeckt haer gelijck een wervel Heer,

 

Die geen rust vindt, maer altoos moet drayen,

 

Als de stoppels voor de windt verwayen

 

Soo laet haer soo swerven gins en weer,

 

Maeckt alsoo haer raedt en macht te schanden

 

Als een bosch en berg door 't vuur verbranden.

 

 

 

8.   En houdt niet op met uwe straf,

 

En uw' gramschap doe haer eeuwig schricken,

 

Laet noch troost noch hoop haer ziel verquicken,

[p. 249]

 

Vervolgse tot het nare graf,

 

Verw' met schandigh bloosen hare wangen,

 

Op dat yeder na uw' naem verlange.

 

 

 

9.   Haer vreesen duur' in eeuwigheyt,

 

Laetse sterven, op dat elck kan mercken

 

Vwe macht en groote wonderwercken,

 

Op dat uw's naems eer werd' verbreyt,

 

Dat het klinck soo over zee als aerde

 

Godt alleen is Heer van hooger waerde.