De psalmen Davids

Psalm LXXV. Een Dancksegginge voor de genadige veranderinge des staets in Israël, dat Godt de Vromen wel straft, maer de Godtloosen t'eenemael uytroyt.

HEer u loven wy, om dat uw' naem
Waer dat wy heenen trecken
Ons altijdt komt bedecken,
Van u roemt men als men komt te saem,
Wy doen uw' groote wond'ren
In yeders ooren dond'ren.

2.   'k Sal, wanneer mijn hooft sal zijn gekroont
Aen yder recht verleenen;
Het landt was heel verdweenen
Met al 't volck dat oyt daer had gewoont,
Maer ick sal haer pylaren
Vast setten en bewaren. Selah.

[p. 221]

 

3.   Aen de Sotten sagh ick mijn verdriet,

 

Ick heb geseyt, ghy Dwasen

 

Houdt eenmael op van rasen,

 

En ghy Goddeloosen, wilt doch niet

 

Vw' hooft soo hoogh opsteecken,

 

Noch oock halstarrigh spreecken.

 

 

 

4.   Want van Oost noch Westen komt de eer

 

Die ons soo groot doet schijnen,

 

Veel minder uyt Woestijnen,

 

Maer van Godt, die Rechter is en Heer,

 

Die dese hoogh doet pralen

 

En and're nederdalen.

 

 

 

5.   Want hy heeft een kelck vol mengelwijn,

 

Daer werden uyt veel droncken

 

Nu soet dan suur geschoncken,

 

Dees' proeft vreught, den ander smert en pijn,

 

Maer 't grond-sop sal de Quaden

 

Met bitterheyt versaden.

 

 

 

6.   Maer ick sal altoos tot aen mijn graf

 

Den lof met vollen monde

 

Van Iacobs Godt verkonden;

 

'k Sal der Boosen hoornen houwen af.

 

Godt sal in yeders oogen

 

Der Vromen hoorn verhoogen.