De psalmen Davids
(1663)–Aernout van Overbeke–
Auteursrechtvrij
[pagina 213]
| |
 In 't geven van sijn zegen,
Aen die oprecht is van gemoed:
Mijn voet was van sijn wegen,
Waer op ick daeg'lijcks ga en sta,
Haest afgeweecken, 'k had byna
Ter aerde neer gelegen.
2. Want ick was nijdigh van 't geluck
En voorspoet van de Quaden,
Het speet my dat noch ramp noch druck
Haer nimmer quam beschaden,
Dat noyt verswackt' haer moedt noch kracht,
Maer dat sy fris en starck, met pracht
Voor and're heenen traden.
3. Dies sprack ick, dese steecken niet
Vol ramps en swarigheden
Als wel aen anderen geschiet,
Daerom omringt haer leden
De hooghmoet als een keten, zy
Vermaken sich in tyranny
Waer met sy sich bekleeden.
| |
[pagina 214]
| |
4. Haer oogen puylen uyt van vet,
't Geluck dat sy verwachten
Groeyt dagelijcks, en stijght te met
Selfs boven haer gedachten;
Den armen stroopen sy de huydt,
Ia suygen 't mergh ter schoncken uyt,
Dat sy van druck versmachten.
5. Haer trotsche tong die niemant spaert
Komt selfs Godts Troon bestrijden
En voor haer last'ren kan de aerdt
Sich wachten noch bevrijden;
Daerom valt Godes volck haer toe,
Des gullen waters eenmael moe
Dat haer soo swaer doet lijden.
6. Het seyt, souw Godt, die in sijn pracht
Ten Hemel is geseten,
Wel op der menschen doen slaen acht,
En van het aerdtrijck weten?
Hoe sit dit goddeloos Gebroedt
Dan steed's in vreed' en overvloedt
Van rijckdom ongemeten?
7. Waer toe my dan gestelt in pijn?
Waer toe getreurt in assen?
Waer toe my selfs, om reyn te zijn,
In onschult afgewassen?
Wijl ick moet lijden alle daegh,
Dat my dan die, dan dese plaegh
Op 't nieuws weer komt verrassen.
8. Mijn hert 'k bekent was heel en dal
Verdwaelt in die gedachten,
Maer doe soo dacht ick, Heer ick sal
| |
[pagina 215]
| |
Hier mede de Geslachten
Van uwe kinderen versmaen,
'k Heb verders noch gedacht daer aen,
Maer kost het niet betrachten.
9. Tot dat ick in uw' Tempel quam,
Om uyt uw' Woordt te lesen
Wat eynd' het met de Quaden nam,
Doe wierd my aengewesen
Hoe dat ghy Heer, haer stelt op 't glat
En plots'lijck nederstort, hoe dat
Sy eyndigen met vreesen.
10. De doodt die sal haer tasten aen,
En snellijck om doen komen,
Met schricken sullen sy vergaen:
Gelijck als in het droomen
Somtijdts een leugen beelt verschijnt,
't Welck met den dagh soo rasch verdwijnt
Als 't 's nachts was aengekomen.
11. En seker doe mijn hert van spijt
Sich selfs niet kost bestieren,
En my dee swellen: doe de nijdt
Doorprickelde mijn nieren,
Ben ick in uw' gesicht geweest
Gansch onvernuftigh, sonder geest
Gelijck de domme Dieren.
12. Maer nu ick 't beter heb gevat,
Nu sal ick van mijn leven
Niet wijcken af, maer aen uw' padt
En wegen blijven kleven.
Vw' handt die leyd my waer ick ga:
Wijst ghy my recht, en wilt hier na
Mijn eer meer luyster geven.
| |
[pagina 216]
| |
13. Wie is 'er in den Hemel dan
By u te vergelijcken?
Waer leeft 'er op der aerd' een man
Die niet voor u moet wijcken?
Ghy zijt mijn hulp, mijn stercke Godt,
Mijn toeverlaet, mijn rotz, mijn slot,
Als 't hert my wil beswijcken.
14. Sy sullen plotselijck vergaen
Die van uw' padt sich keeren;
Sy sullen niet voor u bestaen,
Vw' toorn sal haer verteeren.
Wat my aengaet, het is my goet
Te sitten onder uw' behoet,
Ghy zijt mijn Heer der Heeren. 1. Gloria.
|
|
