De psalmen Davids

Psalm LXIII. Davids verlangen om wederom den Godtsdienst in Godts Huys te genieten, ende vertroosting van verlossinge en hulpe.

O Godt die mijn Godt zijt,
Als 't begint te dagen
Soo soeck ick u altijdt;
'k Ben als neergeslagen
Van dorst, mijn ziel soeckt laeffenis,
Nu ben ick gekomen
Gansch mat, daer niet als hey en is,
Sonder waterstroomen.

[p. 183]

 

2.   Ick hebb' in 't Heylighdom

 

Aengesien uw' eere,

 

Wanneer sal dit weerom

 

My gebeuren Heere?

 

Want uwe goetheyt is een schat

 

Beter als het leven,

 

Mijn handt en tong' en wat ick had

 

Soud' u eere geven.

 

 

 

3.   Ghy soudt met vet en smeer

 

Mijne ziel versaden,

 

En mijne mondt souw Heer

 

Singen uw' genade;

 

Wanneer ick 's avonts ga te bedt

 

Om wat rusts te rapen,

 

Denck ick om u, 't welck my belet

 

Dat ick niet kan slapen.

 

 

 

4.   Ghy zijt mijn hulp geweest,

 

Onder uwe vlercken

 

Sal ick onbevreest

 

Singen van uw' wercken;

 

Mijn ziel die kleeft aen u, ghy maeckt

 

My vry van 't verderven,

 

Maer die, die na mijn ziele haeckt,

 

Sult ghy Heer doen sterven.

 

 

 

5.   De scherpte van het swaert

 

Sal haer leven enden,

 

De Wolven wreedt van aerdt

 

Sullen 't lichaem schenden,

 

Daer op haer tanden knagen stomp,

 

Niemant sal haer lossen

 

Dat niet en werd' haer vuyle romp

 

Spijse voor de vossen.

[p. 184]

 

6.   De Koning sal sich dan

 

In den Heer verblijden;

 

Geluckigh is de man,

 

Die tot allen tijden

 

Blijft by Godts Heylige verbondt

 

Hy sal sich beroemen,

 

Want Godt die sal den leugenmondt

 

Stoppen en verdoemen.