De psalmen Davids
(1663)–Aernout van Overbeke–
Auteursrechtvrij
[pagina 180]
| |
 Mijn hert dat rust in Godt,
Die sal my wel behoeden,
Hy is mijn borcht, en slot,
Mijn steenrotz hoogh verheven,
Mijn vast vertreck, hy sal
Kracht aen mijn voeten geven
Op dat ick niet en vall'.
2. Hoe lang schept ghy behagen
Om eenen man alleen
Soo jammerlijck te plagen?
Godt sal uw' neck vertreen,
En dooden, ghy sult wesen
Gelijck een swacke muur,
Wiens val men heeft te vreesen,
Van 't een tot 't ander uur
3. Ick ben te hoogh getreden
In haer afgunstigh oogh,
Sy soecken my beneden
Te stooten van het hoogh,
Sy scheppen lust in 't liegen,
Sy zeeg'nen met haer mondt,
Maer om my te bedriegen;
't Hert is doch valsch van grondt.
| |
[pagina 181]
| |
4. Maer ghy mijn ziel wilt swijgen,
Slaet op Godts goetheyt acht,
Van waer ghy hulp sult krijgen,
Van waer ghy 't al verwacht;
Hy is mijn sterckt' en wallen,
Mijn rotz, mijn heerlijckheyt,
Hoe soud' ick konnen vallen,
Als my de Heere leyt?
5. Hy is mijn roem en eere,
Mijn heyl, mijn toeverlaet;
Ghy volck vertrouwt den Heere
Wanneer 't u qualijck gaet,
Want hy versacht de smerten,
En helpt uyt droeffenis,
Stort voor hem uyt uw' herten,
Wijl hy uw' toevlucht is. Selah.
6. De menschen zijn als winden,
Veel min als ydelheyt,
En soo men eens wil vinden
Het rechte onderscheyt,
Men legg' haer in twee schalen
En weeghse tegens een,
De mensch en sal niet halen
By 't wicht der ydelheen.
7. Soo ghy hebt goedt verkregen,
Soo ghy vermeert uw' geldt
Door roovery te plegen,
Door list of door geweldt,
Wilt daer niet op vertrouwen,
't Is doch verganckelijck,
Ghy mooght het niet behouwen,
't Versmelt als sneeuw' in 't slijck.
| |
[pagina 182]
| |
8. Ick heb Godt hooren spreecken,
Tot tweemael toe, een woordt,
Dat hy sich wilde wreecken
Aen die hem had verstoort,
En weder gunst betoonen
Aen die hem roepen aen,
En yeder een beloonen
Na 't werck van hem gedaen. 9. Gloria.
|
|
