De psalmen Davids

Psalm LII. Bestraffinge van Doëgs hooghmoed ende verraderije, waer over hy hem Godts Oordeel dreyght, ende sich selven troost met Godts goedertierenheyt.

Op de wijsen by den 1 Psalm aengewesen.

WAt hebt ghy Trotschen op uw' macht,
En sterckte, roem te dragen?
Weet doch dat Godt uw' doen belacht,
En daer in schept mishagen:

[p. 156]

Godts goetheyt heeft noch perck noch maet,
Godts goetheyt die my noyt, verlaet
En duurt geheele dagen.

2.   Vw' tong, met vuyligheyt besmet,
Bedenckt verraderyen,
's Is als een scheermes, aengeset
Om vinniger te snyen:
Ghy laeckt het goed', en prijst het quaet,
In uw' vervloeckte leugenpraet
Kunt ghy u selfs verblyen. Selah.

3.   Vw' hert verheught sich in het valsch,
Vw' tong is uyt op 't schenden;
Maer Godt die sal u op den hals
Verdiende straffen senden,
Hy sal uw' wortel rucken uyt,
En doen verdorren als het kruyt,
In droefheyt en ellende.

4.   De Vromen sullen uwen val
Met vrees en schrick aenschouwen,
En om uw' droefheyt, met geschal
Veel vreughde-dagen houwen,
En seggen, siet daer leyt hy neer,
Die sich niet wilde op den Heer
Maer op sijn goet vertrouwen.

5.   Die sich verrijckt heeft met het geldt
Van Weduwen en Weesen:

[p. 157]

 

Maer ick sal werden vast gestelt,

 

En in uw' hutten wesen

 

Gelijck een bloeijenden Olijf,

 

Die door sijn wortel starck en stijf

 

Geen winden hoeft te vreesen.

 

 

 

6.   Ick sal uw' groote goetheyt, Heer,

 

Steed's hebben in gedachten,

 

'k Sal altoos singen van uw' eer,

 

'k Sal uwen naem hoogh achten,

 

Vw' naem, die alderhande goet

 

Aen uwe Gunstgenooten doet,

 

En helpt die naer u trachten. I. Gloria.