De psalmen Davids

Psalm XLII. David verlangt in sijn ballingschap na den openbaren Godtsdienst; klaeght over de Godtslasteringe sijner vyanden; verweckt sijn ziel tot een vaste hoope op Godt, diens gunst hy oock verwacht.

Op de wijsen by den 1 Psalm aengewesen.

GElijck een hert dat dorstigh is,
Met uytgereckte sprongen
Loopt hijgende na laeffenis,
En snel komt aengedrongen,
Om in de schaduw' van de Son
Te soecken naer een waterbron,

[p. 122]

Voor d'uytgedrooghde longen;

2.   Soo snackt mijn ziel naer u oock Heer,
Wanneer sal ick doch mogen
In uwen Tempel gaen, en weer
Verschijnen voor uw' oogen?
'k Spijs' my met tranen, want uyt spot
Soo roepen sy, waer is uw' Godt?
Hy is van u getoogen.

3.   Wanneer ick noch gedenck daer aen
Soo smelt ick schier van schreijen,
Hoe dat ick vrolijck plagh te gaen
En Godes schaer te leijen
Na 't heyligh Huys, hoe ick met klanck
Op 't Vreughden-feest en met gesanck
Te voeren plagh uw' reijen.

4.   Waer toe mijn ziel dus neergestort
Denckt dat ghy weer sult rijsen,
Vertrouw' op Godt, die sal in kort
V weder hulp bewijsen,
My dunckt ick sie alree den tijdt,
Dat ick verresen en verblijdt
Des Heeren naem sal prijsen.

5.   O Godt mijn ziel is teer en swack,
Kan schier geen aessem halen,
Ghy zijt mijn troost in 't ongemack,
Al moet ick balling dwalen
Tot aen de uytersten Iordaen,
Of selfs daer Hermons klippen staen,
Aen Iudaes wijdste palen.

[p. 123]

 

6.   Vw' handt die gaf my slagh op slagh,

 

Vw's gramschaps felle voncken

 

Die sengden mijn gebeent', ick lagh

 

Als in een poel gesoncken;

 

Vw' vloedt die sloegh my over 't hooft,

 

Ick lagh van alle hulp berooft,

 

En was byna verdroncken.

 

 

 

7.   Maer Godt die sal het ongeval

 

Doen van mijn huys vertrecken,

 

Sijn goedertierentheyt die sal

 

My daegs' een Son verstrecken;

 

Sijn lof sal zijn in mijn gedacht,

 

Wanneer het duyster van de nacht

 

Het aerdtrijck komt bedecken.

 

 

 

8.   Dan sal ick roepen tot mijn Godt,

 

Waerom ben ick verlaten?

 

Ghy sijt mijn steenrotz en mijn slot,

 

Uw' hulp koom' my te bate;

 

Waerom ga ick in 't swart gekleedt,

 

Waerom Heer lijd' ick hoon en leedt

 

Van die geen' die my haten?

 

 

 

9.   Sy treffen 't binnenst' van mijn hert

 

Met doodelijcke steecken,

 

Ick lijd' onlijdelijcke smert

 

Wanneer sy tot my spreecken,

 

Siet daer! siet daer! hy leyt ter neer,

 

Ga roept nu vry tot uwen Heer

 

Die van u is geweecken.

 

 

 

10.   Waer toe mijn ziel dus neergestort?

 

Denckt dat ghy weer sult rijsen,

 

Vertrouw' op Godt, die sal in kort

[p. 124]

 

V weder hulp bewijsen;

 

Want hy verjonght mijn aengesicht,

 

Ick werd' door sijn gena verlicht

 

Sijn name sal ick prijsen. 1. Gloria.