De psalmen Davids

Psalm XLI. Belooninge die 'er: die mededogentheyt bewijsen tegen den noodtlijdenden. Klachte over sijn valsche Vrinden, doch verseeckert zijnde van Godts gunst, looft hem van herten.

Op de wijsen by den 1 Psalm aengewesen.

O Wel den geen die in ellendt
Den Armen trouw'lijck bystaet,
't Is seker, als Godt plagen sendt,
Dat hy hem niet in ly laet,
Maer als de Heer de gantsche aert
Met straffen dreyght, wert hy bewaert
Godt maeckt dan dat hy vry gaet.

[p. 120]

 

 

 

2.   Hy sal hem nimmer in de handt

 

Van sijnen vyandt geven,

 

Hy doet hem altijdt onderstandt,

 

Wanneer 't schijnt dat sijn leven

 

Sal enden, komt hem Godt te baet,

 

Sijn voor'ge kranckheyt die vergaet,

 

Sijn sieckte werdt verdreven.

 

 

 

3.   Godt, riep ick, in mijn noot wel eer,

 

Wilt mijne ziel geneesen,

 

Want u hebb' ick gesondight Heer:

 

Mijn vyandt opgereesen

 

Staet tegen my, en seyt, wanneer

 

Sal hy vergaen, en sijne eer

 

Op aerde niet meer wesen?

 

 

 

4.   Hy draeght my doodelijcken haet,

 

Want als hy my komt spreecken

 

Soo houd hy sich, als of mijn quaet

 

Hem deed' het herte breecken,

 

Maer als hy weder komt op straet,

 

Soo praet hy van my and're praet

 

Vermengt met valsche streecken.

 

 

 

5.   Mijn Haters hebbben in mijn druck

 

Sich all' by een begeven,

 

O roepen sy/ hy heeft een stuck

 

Van Belial bedreven,

 

Hy is ter aerde neergestort,

 

Hy kan niet opstaen, selfs hem wordt

 

Geen hoop daer toe gegeven.

 

 

 

6.   De man die met my dronck en at,

 

Daer ick mijn hoop op stelde,

 

Die dag'lijcks aen mijn tafel sat

[p. 121]

 

Begint my nu te schelden,

 

Hy komt mijn eer met voeten treen;

 

Maer Heer, helpt ghy my weer ter been

 

Soo sal ick 't hem vergelden.

 

 

 

7.   Ick weet Heer, dat ick u beval,

 

Ick hoeve niet te vreesen,

 

Dat mijnen vyant lacchen sal

 

Als ick verdruckt sal wesen;

 

Vw' handt heeft voor uw' aengesicht

 

My weer herstelt en opgericht,

 

Vw' naem zy hoogh gepresen. 1. Gloria.