De psalmen Davids

Psalm XXXIII. Dancksegginge van wegen Godts Woordt en wercken soo der scheppinge als der regeeringe, insonderheyt der Geloovigen.

Oock op de wijse van den 58 Psalm.

SIngt ghy rechtvaerdige den Heer
En looft hem met uw' snaren
Den Vroomen past het wel Godts eer
Alomme t' openbaren
Met een nieuw' uytgelesen liedt,
Vw' tong en keel en swijge niet,
Maer laet de luyt en snaren
Met uwe stemmen paren.

[p. 94]

 

2.   't Is doch waerachtigh 't geen hy seyt

 

Sijn Woordt heeft noyt geloogen;

 

De waerheyt en gerechtigheyt

 

Staen altijdt voor sijn oogen:

 

Hy weet te loonen goen en quaen,

 

Na 't werck van dees' of die gedaen,

 

Sijn goedheyt hoogh van waerde

 

Vervult de gantsche aerde.

 

 

 

3.   Sijn krachtigh Woort heeft Son en Maen

 

En Hemelen geschapen,

 

De Sterren aen 't gewelf doen staen

 

Die nacht noch dagh en slapen;

 

De Zee die scheyt hy van de aerd',

 

Hy heeft s' als in een kas bewaert,

 

Om niet op aerd' te dwalen

 

Set hy den Afgront palen.

 

 

 

4.   Laet al wat dat 'er adem schept

 

Den Heer ontsien en vreesen,

 

Want al wat dat hy spreeckt of rept

 

Krijght datelijck sijn wesen.

 

Voor sijn gesicht kan niet bestaen

 

Der Heyd'nen raed, hy doet vergaen

 

Den aenslagh van de volcken

 

Als waterige wolcken.

 

 

 

5.   Maer Godts raed blijft altoos bestaen,

 

Geen tijdt, hoe ruym gemeten,

 

Sal sijnen aenslagh doen vergaen,

 

Of hem yets doen vergeten:

 

Geluckigh zijnse op wiens zy

 

De stercke Godt staet, en die hy

 

Tot erfdeel heeft verkooren,

[p. 95]

 

En die hem toebehooren.

 

 

 

6.   De Heere sit op 's Hemels boogh

 

Verr' boven alle wolcken,

 

Hy siet op aerden van om hooch

 

En let op 's werelts volcken,

 

Wat dat sy doen of onderstaen,

 

Want niemant kan sijn oogh ontgaen,

 

Dewijl hy ziel en leven

 

Heeft aen den mensch gegeven.

 

 

 

7.   Geen Koning steun' op sijne macht

 

Sy kan hem niet beschermen,

 

Geen Heldt betrouw' sich op sijn kracht

 

Of sterckte sijner ermen,

 

Geen paerd, hoe vaerdigh afgerecht,

 

Kan sijnen ruyter in 't gevecht,

 

Hoe konstigh hy kan rijden,

 

Door sijne kracht bevrijden.

 

 

 

8.   Godts oogen waken voor die geen

 

Die hem van herten vreesen,

 

En hopen op sijn goedigheen,

 

Hy sal haer helper wesen,

 

Hy sal haer zielen van de doodt

 

Verlossen, en in hongers-noot,

 

Om dat sy hem vertrouden,

 

Haer by het leven houden.

 

 

 

9.   Wy hoopen op den Heer altijdt,

 

Ons schildt daer wy op bouwen

 

Ons hert dat is in hem verblijdt,

 

Dewijl dat wy vertrouwen

 

Den name sijner Heyligheyt:

 

Vw' gonst Heer zy in ons verbreyt

[p. 96]

 

Doet uwe handen open

 

Dewijl wy op u hoopen.