|
| |
Psalm XXII. David spreeckende van sijn verdruckinge ende verlossinge, voorseyt met een van Christi lijden ende Koninckrijck.
Oock op de wijsen van den 17 ende 51 Psalm, na de eerste, ende eerste oude Compositie.
MYn Godt! mijn Godt! waer toe gevlucht
Van 't hert dat tot u kermt en sucht?
Waerom zijt ghy geweecken,
Noch let niet op mijn smeecken?
Ick ben van 't huylen mat en loof,
Maer ghy zijt voor mijn suchten doof,
'k Verslijt met droeve klachten
Mijn dagen en mijn nachten;
| |
| |
Maer ghy, mijn Godt, en antwoordt niet,
Ick krijg' geen troost in mijn verdriet,
Doch ghy zijt Heyligh, uwe eer
Werdt sonder endt gesongen Heer
2. Ghy gaeft ons' ouders onderhoudt,
Om dats' u hadden toevertrouwt,
Ghy deed' uw' hulpe nad'ren,
Op 't schreyen onser vad'ren:
Sy weerstreden onvervaert
Het alvernielend' Heydensch swaert,
Want als sy tot u suchten
Dan moet haer vyandt vluchten.
Maer ick ben een onnoos'le worm,
Ick moet verdragen windt en storm,
Ick werd' van yeder een veracht,
Beschimpt, bespot, en uytgelacht,
Men mach my sien noch luchten.
3. Die my bejegent schut sijn kop,
En schort sijn neus en lippen op,
Lacht met mijn droevigh steenen,
| |
| |
En seyt, daer gaet hy heenen,
Daer gaet de man, die sich soo seer
En vast vertrouwt had op den Heer,
Schept Godt in hem behagen.
Maer ghy hebt my van d'uur bewaert
Dat my mijn' moeder heeft gebaert
Ghy Heer, van dat mijn teer gesicht
Eerst heeft gesien des werelts licht,
Hebt sorgh voor my gedragen.
4. 'k Ben sonder hulp Heer handthaeft my
Dewijl benauwtheyt is na by;
En Basans stercke stieren
Die hebben my rondsom beset,
Haer holle kaecken opgeset,
Sy dreygen met haer hooren
My in het hert te booren;
Gelijck een Leeuw, die 't all' verslint
Het geen hy in de bosschen vindt.
Ik ben als water uytgestort,
Mijn vleesch en sap is heel verdort,
Mijn sterckte gaet verlooren.
5. Al mijn gebeente wijckt van een,
Mijn hert dat smelt als wasch daer heen,
Van soo veel drucks besprongen,
Mijn kracht gaet wegh, mijn tonge
Kleeft aen mijn mondt, 'k ben mat en laf,
De doot die sleept my schier in 't graf;
Veel honden bits van tanden
| |
| |
En dreygen my, met open muyl,
Ten roof te slepen in haer kuyl:
Al het geboeft komt my aen boort,
Het heeft met spijckers doorgeboort
Mijn voeten en mijn handen.
6. De swackheyt sit in al' mijn leen
Die niet en zijn als vel en been,
Vervolgt met schempigh quellen;
Ick kan mijn ribben tellen,
Mijn heelen romp is been en bot;
Sy werpen onder haer het lot
Maer ghy o Heer der Heeren
Zijt mijne sterckt', en staet my by,
Maeckt van het swaert mijn ziele vry,
Wilt mijnes vyants wreet gewelt,
Die, als een Leeuw, my heeft beknelt,
7. Soo sal ick Heer uw' grooten naem,
Wanneer mijn broeders zijn te saem
Ghy Iacobs Zaedt 't welck vreest den Heer
Komt herwaerts en bewijst hem eer,
Verbreyt sijn groote machten
Want hy heeft noyt veracht, versmaet,
Die met een neergedruckt gelaet
Hem riepen aen in haer ellend',
Hy heeft sijn oor terstont gewendt
Op haer bedroefde klachten.
| |
| |
8. 'k Sal afdoen 't geen ick heb belooft,
Van my, als van het Opperhooft,
Sult ghy Heer zijn gepresen,
By die geen die u vresen.
De vromen sullen werden vet,
En die sich houden aen uw' Wet,
Die sal noyt stof ontbreeken
Om van uw' lof te spreeken.
De gansche aerdt, hoe groot sy is,
Sal komen tot bekentenis,
De Heyd'nen sullen selfs oock Heer
Op hare knien geboogen neer
9. Want ghy, o Godt, heerscht overal,
Die rijck is op der aerden, sal
Voor u sijn knijen buygen,
En van uw' naem getuygen.
Die arm is sal u prijsen Heer,
En die daer leyt verslagen neer
In 't laetste van sijn leven,
Aen u sal dienstbaer zijn all' 't Zaedt,
Sy sullen sonder tal of maet
Vertellen van uw' groote macht,
En aen haer uytgebreydt geslacht
All' 't geen ghy hebt bedreven. 12. Gloria.
|
|
Auteursrechtvrij