De psalmen Davids

Psalm XVII. Gebedt om hulpe tegen sijn vervolgers, welckers voorspoet hy veracht ende hem troost met de saligheyt des eeuwigen levens.

Oock op de wijsen van den 22 ende 51 Psalm, na de eerste ende eerste oude Compositie.

HEer let op mijn gerechtigheyt,
Verhoor uw' knecht, die tot u schreyt,
En bidt uyt 's herten gronde
Met onvervalschten monde:
Mijn saecke zy gebracht in 't licht
Voor uw' doorstralend' aengesicht,

[p. 43]

Aenschouw Heer van om hooge
De waerheyt met dijn oogen:
Ghy hebt in 't stilste van de nacht
Gepeylt den grondt van 't geen ick dacht,
Waer in ghy nimmer valscheyt vondt
Ghy hebt beproeft hoe dat mijn mondt
Noyt yemant heeft bedroogen.

2.   En wat mijn handel aen mach gaen,
Ick heb Heer naer uw' Woordt gedaen,
Men heeft my niet gevonden
Op 't quade padt der sonden,
Ick heb mijn voeten vast geset
Op dijnen wegh, om van uw' Wet
En will' niet af te treden,
Verhoor dan mijn gebeden:
Toont dat ghy die wilt nemen aen,
En dat sy u ter herte gaen
Die sich vertrouwen op uw' kracht,
Verlost haer van des vyandts macht
Die haer soo heeft bestreden.

3.   Neem op my acht, bewaer my Heer

[p. 44]

 

Als d' appel van het oogh soo seer,

 

Laet my uw' vleugels wesen

 

(Op dat ick niemant vrese)

 

Een vaste schuylplaets in 't verdriet:

 

Och laet mijn trotsche vyandt niet

 

Den draet mijns levens kerven,

 

Noch mijne ziel verderven.

 

Hy is gemest en sat en vet,

 

Hy heeft ons over al beset,

 

Wy konnen langer nergens heen

 

De wegen zijn ons afgesneen,

 

Hy wil ons al doen sterven.

 

 

 

4.   Gelijck een Leeuw des avonts laet

 

Wanneer de Son te bedde gaet,

 

Placht op een roof te loeren

 

Om in sijn nest te voeren:

 

Gelijck een jonge Leeuw, die noch

 

Gevoed wordt van sijn Moeders sogh,

 

Sit op een plaets verborgen

 

Om 't Weerloos te verworgen.

 

Sta Heer in uwe gramschap op,

 

En sla mijn vyandt op den kop,

 

Bevry my van hem door uw' swaert,

 

Op dat mijn ziel niet zy beswaert

 

Met voor sijn macht te sorgen.

 

 

 

5.   Verlost my van dat snoo gedrocht

 

In alle wulpscheyt opgebrocht,

 

Die in dit aerdsche leven

 

Tot wellust sich begeven;

 

Die hare kisten en haer maegh,

 

Altoos na geldt en eten graegh,

[p. 45]

 

Met yd'le schatten stoppen

 

En leckernijen proppen.

 

Ick sal my met u Beelt versaen

 

En noyt mijn' oogen daer van slaen:

 

En als de gulde dageraet

 

Haer rust-plaets en haer bedt verlaet

 

Aen uwe deuren kloppen. 12. Gloria.