De Vlaamsche vertelselschat. Deel 4

[p. 95]

CCCLXXX. Waarom de zwaluwen elk jaar het land verlatenaant.

De zwaluwen wierden uitgezet voor hunne schulden, en zij moesten een ander huis zoeken. Zij vergaderden op het kerkedak, en zij kwamen overeen van hun nest te verkoopen aan de musschen en hetgene er buiten gevallen was aan den boer te laten. En om meer bijval te hebben, zoo gingen zij achter den hane om roeper te zijn op den kerkesteen. En den hane, die blijde was zijn stemme te laten hooren, was seffens tevreden.

Zoo 's Zondags achter de hoogmis, stond de hane op den kerkesteen en hij las het plakkaat af van de verkooping. En als hij t' enden gelezen en gekakeld was, sloeg hij nog een keer zijne vlerken, kapte met zijne sporen, rekte hem op zijn twee pooten, om het laatste te zeggen, en hij hernam een keer of drie: ‘Elk, elk, elk...’ en op het einde kwam er uit: ‘Elk zegge het voort’.

En de hane van de hofstede nabij zeide het seffens voort, en sedertdien zeggen de hanen het nog altijd voort, en de zwaluwen verhuizen nog alle jaren.