Het nut der tegenspoeden, brieven en andere gedichten

[p. 205]

Ter verjaaringe van mevrouwe Maria van Oosterwyk, gemalinne van den heere Jacob Sydervelt.

Staa myn blyde Zangster toe

Dat zy thans haar' pligt voldoe,

ô Marië! op uw verjaaren;

Dat haar hand een kransje vlecht',

En de t'saamgestrikte blaêren

Vrolyk op uw' schedel hecht'!

De Amstel, die met zacht geruis

Voortstroomt langs uw prachtig huis,

Doet haar golfjes kabblend vloeijen,

En verkondigt vry en bly,

Onder 't dobbrend heenenroeijen,

D' oorsrong van haar vreugde aan 't Y.

[p. 206]

 

't Speelend windje kust het kruid,

 

't Lokt de teedre blaadjes uit,

 

't Helpt de Lente wederkeeren;

 

't Lieflykzingend pluimgediert'

 

Klapwiekt onder 't kwinkeleeren,

 

Waar het door de telgjes zwiert.

 

 

 

Beide uw Dochters en uw Zoon,

 

Paerels aan uw huwlykskroon,

 

Knopjes die iet groots belooven,

 

(Zo de storm des doods hen spaart.)

 

Troonen 's Hemels gunst van boven,

 

Op den dag die u verjaart.

 

 

 

Elk reikt u de handjes toe,

 

Yder kust u, bly te moê,

 

U, de tederste aller Moedren;

 

Daar hen 't vriendelyk voorbeeld sticht

 

Van hun deugdelyke Broedren,

 

Dier aan uwe zorg verpligt.

 

 

[p. 207]

 

Zie in 't oog van uwen Vrind,

 

Die zyn heil in 't uwe vind,

 

't Hartelykst genoegen zweeven:

 

Welk een vreugd bezielt zyn' geest,

 

Nu hy 't leven van zyn leven

 

Groet op haar geboortefeest!

 

 

 

En zou ik, daar alles juicht,

 

Elk om stryd zyn vreugd betuigt,

 

Ik-alleen myn blydschap smooren

 

Daar 't Mariaas heilstand geld,

 

Daar het Jaarfeest word herboren

 

Van de Gaê van Sydervelt?

 

 

 

Neen; ik wensch dat ramp noch druk

 

Paalen zette aan haar geluk,

 

In een reeks van blyde jaaren;

 

Dat Gods hand, die 't all' behoed,

 

All' wat heil of troost kan baaren

 

Haar verleene in overvloed;

 

 

[p. 208]

 

Dat het vriendelyk gezicht

 

Van haar hartbetoovrend wicht,

 

Thans door mist van koorts aan 't kwynen,

 

In deez' zegenryken stond,

 

Als voorheen, haar moog' beschynen,

 

Lustig, vrolyk en gezond.

 

 

 

Zo blyf zy, jaar uit jaar in,

 

Met haar' Gade en lief Gezin,

 

De eedle baak der deugdbeminnaars;

 

Zo roeme elk hun-aller lof

 

Tot zy blyde, als overwinnaars,

 

Praalen in het hemelhof!

mdccxlix.