|
| |
| |
| |
Het nut der tegenspoeden.
In drie zangen.
| |
| |
Toeeigening. Aan myne vriendinne, mejuffrouwe Johanna Muhl, echtgenoote van den heere Nicolaas Simon van Winter.
Wien wy ik't eerst' myn schets van 't Nut der Smart?
Wien eer dan u, myn' troost in 't aardsche leven,
U, wier geduld de kracht der kwaalen tart;
Myn Zielsvriendin, de zuster van myn hart,
Nu my geen Zuster is gebleeven.
Uw vriendschap, nooit naar haar waardy verbeeld,
Heeft menigwerf geluisterd naar myn klagten;
Grootmoedig in myn ongeval gedeeld;
Myn treurend hart door wyzen troost gestreeld,
En my gesterkt, door haare krachten.
| |
| |
En, daar uw raad my moedigde in myn' pligt,
Daar stichtte my van Winters loflyk poogen;
Uw Winter, die zo vriendelyk 't gewigt
Van uwen last, door zyne trouw, verligt,
En met u lyd, door mededogen.
't Gelyke lot heeft tederheid gevoed;
Ik dacht aan u by 't krankbed myner Magen;
Zy zagen 't eind' van all' hunn' tegenspoed,
Toen Gods genaê, die 't bitterst' leed verzoet,
Het eeuwig licht hen op deed daagen.
Sints zag myn hart al 't menschdom in 't gemeen,
Daar 't daaglyks heeft met leed en ramp te stryden,
Als maagschap aan, en deelde in elks geween:
Maar de eerste plaats in myne tederheên
Verdiende uw deerniswaardig lyden.
| |
| |
Aanvaard, ten blyk van myne erkentenis,
Op myne beê, dit Nut der Tegenheden.
Schoon onze hoop op God gevestigd is,
Wy treên wel eens op 't hobblig kruispad mis:
Ons hart is somtyds afgestreeden.
Dan, myn JOHANNE! ontdekt ge in deeze blaên
Den zelfden troost, het zelfde mededogen
Waarmede uw trouw myn smart plag te ondergaan,
Myn' zwakken moed bestendig pal deed staan,
Zich vesten leerde op 't Alvermogen.
Mogt u dit pand, dat u myn vriendschap bied,
Standvastig tot den zelfden moed ontvonken,
Dan bleef uw hart, in 't hevigst' van 't verdriet,
Gerust in God, die al uw lyden ziet;
Dan had ik u naar wensch beschonken.
| |
| |
De Algoedheid-zelf vergunne u dit geluk!
Neen: zy doe meer, zy doe uw' ramp verdwynen!
Verbreeke eerlang der kwaalen prangend juk!
Vernieuwe uw kracht, en doc, na zo veel druk,
De zon van welstand u beschynen!
Zo slyt ge, daar gy vrolyk ondervind
Dat 's Hemels magt uw onheil heeft verdreeven,
In zyne gunst, met uw' getrouwsten Vrind,
Die zyn geluk aan uw geluk verbind,
Een lang, gezond en heilryk leven!
LUCRETIA WILHELMINA VAN MERKEN.
Dan 20sten van Grasmaand,
MDCCLXI.
|
|
Auteursrechtvrij