Eenige berichten omtrent het noorden en noord-oosten van Europa. Deel 6

[p. 226]

IV.
Grafschrift op Zemire^(a)

Hier stiers Zemire! en ach! de Gratiën in rouw
Bestrooijen haaré zerk met keur der beste bloemen.
Standvastig in haar smaark, in 't loopen vlug en aardig,
Gelijk haar Vader Tom, gelijk haar Moeder Lady,
Had zij slechts ééne fout, een weinigje humeur;
En dit wierdt zelfs alleen door 't goede hart geboren.
Wat vreest men niet, wanneer men sterk bemint!
En hoe beminde zij Haar, die de gantsche Waereld
Gelijk Zemire mint!
Hoe kan die ook met rust beminnen,
Die duizend Volkeren tot mededingers heeft?
De Goden, die haar liefde zagen,
En haare weêrgaêlooze trouw,
Verëerden haar de onsterflijkheid,
Ten einde zij in eeuwigheid
Zou zijn bij haar doorluchte Vrouw.

(a) Eene vertaaling van het Fransche Vers, in het derde Deel deezer Berichten, bl. 397 medegedeeld, op een' der meest begunstigde honden van Catharina II.