Eenige berichten omtrent het noorden en noord-oosten van Europa. Deel 6

[p. 211]

Bijlaage VIII.
Eenige gedichten, tot deeze reize betrekkelijk.
Door vrouwe A.C. Meerman geboren Mollerus.

[p. 213]

I.
Vertaaling van het Deensche gedicht van Baggesen: Da jeg war lille.^(a)

Daar was een tijd, toen ik nog jong en teêr was;

't Geheele ligchaam slechts eene elle lang.

Bedenk ik dit, dan rollen zoete traanen,

En daaröm denk ik hondertmaal daar aan.

Ik dartelde in mijn lieve Moeders armen,

Of zat te paerd op beste Vaders knie.

Ik kende kwelling, onrust, kwaad of angsten,

Zoo min als geld, of Grieksch of Galathé.

Toen scheen onze Aard' mij minder grootte weezen,

Maar scheen mij te gelijk ook minder kwaad;

Toen zag ik starretjes als spijkers blinken,

En wenschte, om ze te grijpen, vleugeltje.

(a) Toen ik klein was. Van dit Vers, 't welk schier ieder in Denemarken van buiten kent, is in het eerste Deel deezer Berichten bl. 230 gesproken.

[p. 214]

 

Verwonderd zag ik toen Gods Zonne zinken

 

Van lieverlêe als in een Zee van goud.

 

Blij en verrukt zag ik haar weder rijzen,

 

En schildren aan de kim het morgen - rood;

 

 

 

En dacht dan aan den goeden God en Vader,

 

Hem, die mij schiep, en ook die schoone Zon,

 

En alle deeze Hemels paerelsnoeren,

 

Die weemlen uit zijn hand, van Pool tot Pool.

 

 

 

Toen badt mijn jonge lip, met kinder aandagt,

 

't Gebed, mij door mijn Moeder vroom geleerd:

 

O goede God! o laat mij altijd streeven

 

Om wijs, om goed, om u getrouw te zijn!

 

 

 

Zoo bad ik voor mijn' Vader, voor mijn Moeder,

 

En voor mijn Zuster, en de gansche stad;

 

Voor Prins en Koning, en den zieken armen,

 

Die krom en zuchtende voorbij mij ging.

 

 

 

Maar weg zijn de onschuld-volle kinderdagen!

 

Met hun mijn rust, met hun mijn vrolijkheid

 

Voor eeuwig weg! nu blijft mij slechts 't geheugen;

 

God! laat mij dit tog nooit verliezen, nooit!

Den 17 Sept. 1797.