Cloosterken der gheestelijcke verryssenisse ofte der ontwordentheyt
(1639)–Lucas van Mechelen–
AuteursrechtvrijWijse: O Godt ick moet u klaghen. Oft: Binnen dien dat mijn ooghen. Hard. Oft: Den nacht die was gheleden. Req. 276.Dry Coninghen van verre
Hemelsche Coninghin
Gheleydt door eene sterre
Saeght ghy bly komen in
In’t stalleken als ghy in u Bethleemsche reys
Met uwen Liefsten hielt u Conincklijck Paleys.
Princesse van daer boven
Hoe wierden u ziel verheught,
Hun siende komen loven
Vws herten ware vreught?
| |
[pagina 194]
| |
Wat blijschap u gemoet, wat weelden uwen gront
Op dien oogen-blick reyn Maghet ondervont?
Hun saeght ghy plat ter eerden
Neer dalen t’zijnder eer,
Om hem naer sijnder weerden
Als Godt t’aenbidden zeer:
Met grondelijck pleysier voor uwen soeten Al
Saeght ghy vol vreughden doen hun menigen voet-val.
Met duysent minne-groeten
Princes voor u aenschijn
Kusten sy sijne voeten
Sonder versaedt te zijn,
En tot u meerder troost met grondich borst geklop
Storteden daer verblijt van vreugden tranen op.
Sy loofden en sy presen
V met u soetste kint,
Lof alder-hooghste wesen!
Lof Maeght van Godt bemindt!
Lof aldersoetste Son op aertrijck lang versocht!
Lof sterre die ons hebt dit lichte voort-ghebrocht.
Lof schoonheydt over-schoone
Riepen sy al-te-gaer!
Hoe slecht is desen throone
Voor u hoogheden klaer!
Den hemel komt u toe die desen stal verkiest,
O liefde totter eerdt daer ghy u om verliest.
Hoe smolt ghy in ghenuchte
Hemelsche creatuer?
Dat sy die soete vruchte
Vws lichaems Maghet puer
| |
[pagina 195]
| |
Met liefde grondelijck, met minnelijcken dorst
Schenen wenschen heel hun hert uyt hare borst.
Gheheel stondt ghy verdroncken
In blijschap, en pleysier,
Dat ghy hun saeght ontvoncken
In sulcken minne-vier:
Dat ghy hun in den geest tot Godts eer en prijs
soo seer ontsteken saeght in minnelijcke-wijs.
Met hun ghy duysent feesten
Hielt Coninghinne soet,
Waer af des hemels Gheesten
Oock danckten d’eeuwigh goedt,
Dat uwe vruchte bly geheel des wereldts nacht
Soo klaerlijck had verlicht door Goddelijcke macht.
Sy saghen uw’ wellusten,
Sy loofden uwen schat,
Sy d’aerde selver kusten,
Die ghy betreden hadt,
Die sy weer deden meer, daer sy meer hielen van,
Dan al dat opder eerdt geacht groot wesen kan.
Nu ist in d’oppersteden
Daer ghy Princes regneert,
Dat in die saligheden
Met hun ghy glorieert,
Dat in dat hooghste goet gy met hun eeuwelijck
In alle vreugt besit den throon van hemelrijck.
Princes door u ghenaden
Al zijn wy eerd’ en stof,
Ons thoonen u weldaden
Wilt oock in’t hemels hof,
| |
[pagina 196]
| |
Wilt toonen Maget puer dat gy een Moeder zijt
Die Euas kinders al gheerne ghebenedijt.
|
|