Cloosterken der gheestelijcke verryssenisse ofte der ontwordentheyt
(1639)–Lucas van Mechelen–
AuteursrechtvrijWijse: Wel op mijn schoon vrindinne, rijst uyt den slaep der sonden swaer. Oft:Hemelsch licht uyt-verkoren,
Princesse van Godts opper-stadt,
Gheluckighe gheboren,
Wat blijschap uwen gheest besat?
Als u reyn Maeght ghebeurde dat,
Dat ghy uwen Beminden,
Die ghy in’t gaen verloren hat,
In’t huys Godts quaemt te vinden.
In’t huys Godts quaemt te vinden.
Wel wist ghy Maghet reyne,
Wat overtroostelijck gheniet
Die levende Fonteyne
V vrolijck ondervinden liet,
Wat lustelijcken over-vliet,
Als ghy met hem mocht leven,
Dat in u ziele was gheschiet,
O Coninghin verheven.
O Coninghin verheven.
Ghy kende sijne weerde,
Dat hy voorwaer Princesse soet
Alleen was op der eerde,
| |
[pagina 197]
| |
Die mocht ghenaemt zijn d’eeuwigh goedt,
Die met veel meerder overvloedt
Dan herte kost verdincken,
O Coninghin in uw ghemoedt
Kost alle weelden schincken.
Kost alle weelden schincken.
Voorwaer dan wel met reden,
Als ghy hem inden tempel vondt,
Vol troost en vrolijckheden
In uwen gheest Princesse stondt,
Met recht reyn Maeght in uwen grondt,
Om uwen uyt-ghelesen,
Van vreught en liefde puer doorwondt
Hem siende wel mocht wesen.
Hem siende wel mocht wesen.
Iae toch ghebenedijde
Oorsaeck hadt ghy des vreughts voorwaer,
Dat ghy die Peerle blijde,
Dat ghy weer vondt dat lichte klaer,
Dat ghy weer saeght, die sonne daer,
Die met soo soete stralen,
Met sulcke weelden wonderbaer
V ziele quam t’onthalen.
V ziele quam t’onthalen.
Hem vondt ghy die ghy sochte,
Die u vreught was in allen noot,
Die d’leven u aenbrochte;
Want sonder hem waert ghy als doodt:
Hy gaf u weelden over-groot,
Hy was u vreught alleene;
| |
[pagina 198]
| |
Waer van als ghy u vondt ontbloot,
En hadt ghenuchten gheene.
En had ghenuchten gheene.
Daerom naer u verlanghen
Soo ghy hem quaemt te schouwen aen,
En op sijn soete wanghen
Mocht u reyn ooghen maghet slaen,
Was uwe suyver ziel voldaen,
In puer volkomen ruste
Saeght ghy Princes u selven staen
Vol hemelsche welluste.
Vol hemelsche welluste.
Want ghy daer vondt den schoonen,
Den eenighen die u volded’,
Die die Croon was der Croonen,
Die u brocht alle weelden med’,
Die alleen was uws herten vred’,
Die alleen was den ghenen,
Die ghy ghesoecht hadt t’allen-sted’,
Naer dat hy was verdwenen.
Naer dat hy was verdwenen.
Ghy vondt daer u ghenuchte,
V goedt, u vreught sonder ghetal,
V oorsaeck van u ghesuchte,
Vwen ghewenschten soeten Al,
Die ghy ghemist hadt by gheval,
Wiens verlies te voren
V droever was gheweest dan gal,
O Maghet uytverkoren.
O Maghet uytverkoren.
| |
[pagina 199]
| |
Maer nu zijt ghy ghetoghen,
Daer u den Alderhooghsten riep,
Daer ghy sult eeuwigh moghen
Ghevoert in Godts af-gronden diep
Ghenieten saligh die u schiep
Boven sin en verstande,
Daer hier al uwen wensch op-liep
In klaren minnen brande.
In klaren minnen brande.
Ghy dan aldaer gheseten
Daer alle baren zijn ghestilt,
Daer troost is onghemeten,
Daer ghy in Godts wellusten smilt,
Ons niet vergheten Maeght en wilt,
Maer ons in dees allenden,
V jonst, u vreught, u bystant milt
Princes wilt neder senden.
Princes wilt neder senden.
|
|