Cloosterken der gheestelijcke verryssenisse ofte der ontwordentheyt
(1639)–Lucas van Mechelen–
AuteursrechtvrijWijse: Hierusalem ghy schoone stadt. Oft: Naer dat eens was. Req. 129.Weest duysent keeren nu ghegroet,
Cieraet des hemels en der eerde,
Ick wensch met alle mijn ghemoet,
Te groeten u naer uwe weerde.
Dat den Aertsch-Enghel Gabriel
Groet ick u weer, en weer van herre:
Van Godt ghegroet weest eeuwigh wel
Ghy alderschoonste morghen-sterre.
Wie sal, o Maghet! uwen prijs
Met vollen lof te recht vertellen?
Die die bly poort des Paradijs
| |
[pagina 179]
| |
Ons heden open quaemt te stellen.
Gheweest had’ langh gheheel aerdtrijck
Berooft van Godts bly minne-stralen,
Doen d’lichte Godt ghenadelijck
Als heden wilde neder-dalen.
Godts hoogheydt sondt den Enghel af,
Die u reyn Maghet hielde voren
Met groetenis die hy u gaf,
Dat ghy Godts Moeder waert verkoren.
Dat s’wereldts nacht nu had ghedaen,
En d’eynde was der duysterheden,
Dat d’hooghste Son’ op wilde gaen
Op den aerdt-bodem hier beneden.
Dat u ontboot dat eeuwigh licht,
Dat den dagh Godts beghost te naken,
Dat ghy schoon Sterr’ u klaer ghesticht
ter Sonne konst bereedt soudt maken.
Dees boodtschap wast die hy u bracht,
Die u daer groette vol van gratie,
Daer ghy u dienst-maeght maar en dacht
In plaets van die Annuntiatie.
Wel een ghewenschte minne-stem
Was dat daer ghy stondt op t’ghebooghste
Dat ghy verkondight wierdt van hem
De Moeder reyn des Alder-hooghste.
Den hemel riep tot u verheught
Los alder schepselen ghenuchte
Lof die veroorsaeckt alle vreught
Lof die wegh neemt allen ghesuchte.
| |
[pagina 180]
| |
Lof Peerle Godts in’t aerdtsche stof,
Lof klaer Paleys! lof tempel schoone,
Lof rijcken Godts besloten hof!
Lof alder-puersten gulden throone!
Elck een had u Princesse lief,
Die soo bemindt waert vanden Heere;
Elck een u duysentmael verhief,
Die Godt verheven had soo seere.
V ziel nochtans in’t leeghste sadt,
Daer vonde ghy bly uws herten leven,
Daer was u wooningh, uwe stadt,
Om Godt den hooghsten lof te gheven.
V blijschap s’wereldts blijschap wiert,
V ziel gaf vreught aen alle zielen,
D’onpuerheydt wierdt door u verciert,
Daer Adams kinders inne vielen.
Wie dan en soud’ als heden niet
Met blijschap worden over-goten,
Wanneer in s’wereldts droef verdriet
Den hemel wierdt door u ontsloten.
Schoon en gheluckigh duysentmael!
Dat alle schepsels u verheffen,
Die in die hemelrijcksche sael
De goedtheydt Godt soo quaemt te treffen.
Gheeft my dat ick u nacht en dagh
O reyne Maeght ghebenedijde,
Dat ick oprecht u segghen magh
Ave Maria t’allen tijde.
|
|