Cloosterken der gheestelijcke verryssenisse ofte der ontwordentheyt
(1639)–Lucas van Mechelen–
Auteursrechtvrij
[pagina 181]
| |
Wijse: uoy faut il doncq; amour vaincqueur. Oft: Waert dat vloeyden uyt mijn ghesicht. Oft: Meynt ghy voorwaer. Req. 36.Naer de gheberghten Coninghin
Ghinght ghy eertijdts de weg eens in,
Naer dat u Godt had laeten weten,
Dat ghy sijn uyt-verkoren waert,
Daer hy van wilde zijn ghebaert
Door sijne goedtheydt onghemeten.
Ghy ghinght vol blijschap en ghenucht
Met u ghebenedijde vrucht,
Die door die baen u wist te stieren,
Die voor sijn plaets en eyghen rust
V reyne Maeght naer sijnen lust
Verkoren had’, tot sijn pleysieren.
O speel-hof Godts! o soet preeel!
Den hemel sagh naer u gheheel
Vol vreughden en verwonderinghe,
Sy spraken u prijs ende lof
O Sacristy van’t hemelsch hof,
Die Gods ontfinght soo sonderlinghe!
Den hooghen Enghel Gabriel
Die u gheboedtschapt had soo wel,
Riep dat ghy waert Godts uyt-verkoren,
Godts soetste Duyf, Godts Bruydt bemindt,
| |
[pagina 182]
| |
Daer Godt in was gheworden kindt,
Daer Godt uyt worden soud’ gheboren.
Dat ghy waert Davidts stercke stadt,
Daer den Soon’ Godts ghekroont in sadt,
Den bergh van Sion hoogh verheven,
De schoonste levende fonteyn,
Den boom der saligheydt ghemeyn,
Den throon, en d’arck van’t eeuwigh leven.
Hy riep verblijdt met luyde stem
Dat hem dat hoogh Hierusalem
Voor u wel heel moecht neder-booghen,
Hy pooghde vol los ende prijs
Met seer eerbiedelijcke-wijs
Voor Gheesten al u te verhooghen.
Daer hem riept al met stem verheught,
Ghy zijt ons blijschap, onse vreught,
ons eer, ons schoonheydt glorie;
Ghy zijt door uwe vruchte groot
Die brenghen sult de doodt ter doot,
Ghy zijt des wereldts klaer victorie.
Maer daer-en-tusschen hemelsch licht
In’t huys quaemt ghy van uwe Nicht
Daer d’Woort Godts Godts stem wilde leeren
Daer die klaer Son van uwen grondt
Die met haer straelen in u stondt,
Ontsteken moest die Lamp des Heeren.
Ghelijck als met een open sluys
Des soeten Goddelijcken druys
Soo ghy daer quaemt Zee der ghenaden,
De huysgenooten al-te-mael
| |
[pagina 183]
| |
Dat scheen een hemelrijcksche sael
Met weelden groot quaemt te versaden.
V Nicht u prees en u verhief,
T’Heel huys ghesin dat had u lief,
Om t’goedt dat ghy groot had’ ontfanghen:
De vrucht uws Nichts sprongh op verblijdt,
Godt wierdt ghelooft, ghebenedijdt,
Men hoorde niet dan Godts Lof-sanghen.
Self t’hemelrijck op dien bodt
Riep Heyligh, Heyligh, Heyligh Godt!
Vervult zijn d’hemels en aerdtrijcke
Met dien maeghdelijcken throon
Vws menscheydts klaer en over-schoon
Van uwe glorie Goddelijcke.
Daer ghy door t’vier Godts heel ontvonckt
Magnificat Princesse songht
Met uwe stem soo seer besonder,
Dat het gheluyt in Godts ghehoor
Te boven ghingh des hemels Choor
Door u Musieck, o Maghet wonder,
O melodij Godt aenghenaem!
O stemme tot Godts lof bequaem!
O stem vol hooghe vrilijckheden!
Die tot Godt op-ghingh onbelet,
Daer’t al door wierdt in vreught gheset,
In hemelrijck en hier beneden.
Nu singhen moecht ick wel o Bruydt!
Dat u stem in mijn ooren luydt;
Want u stem is vol weelden pure:
| |
[pagina 184]
| |
Met uwe stem toch over-bly’
Wilt visiteren Maghet my
In’t uyt-gaen mijnder lester ure.
|
|