Cloosterken der gheestelijcke verryssenisse ofte der ontwordentheyt

De Godt-ghenietende spreeckt van de Armoede oft ontblootinghe des herten, aengaende de ijdel Hope.

Wijse: Hoort ghy ionghe ghesellekens al. Oft: Vereeninghe met t’hooghste goedt. Req. 265.

Naer dat mijn hert langh had ghestaen
Met hoop, om eens in Godt te gaen,
En dat tot sijn gheniet
My Godt in liet,

Sagh mijnen gheeste klaer

In t’Cloosterken oprecht,

Dat eynden altegaer

Daer buyten waren slecht.

Buyten Godt self gheen hope meer,
Riep mijnen gheeste tot den Heer,
Mijn hoop voort eeuwelijck

Op gheen aerdtrijk!

Maer eeuwelijck in u

Sal rusten overbly

Mijn Godt, die vinde nu

Uw’ Cloosterken in my.

Tot dat mijn hoop daer was volbrocht,
Wat dat ick elders hopen mocht,

[p. 120]

 

Gaf my veel meer onvred’,

 

Dan ’t wel volded’:

 

Maer als ick binnen quam,

 

T’goedt dat ick inden grondt

 

In t’Cloosterken vernam,

 

Was t’goedt daer ick naer stondt.

 

Dat goedt dat hiel ick voor mijn deel,

 

Mijn hoep steld’ ick daer op gheheel,

 

Wat my daer buyten riep,

 

Ick ver’ ontliep:

 

In creatueren al

 

Vyt t’Cloosterken des gheests

 

Ghevonden had ick gal

 

In schijnselen des feests,

 

Op Godt ick my betrouwen moecht,

 

Daer ick moecht vinden dat ick soecht,

 

Op al dat buyten lagh

 

Ick niet en sagh:

 

Vytwendigheyt was vals,

 

Vytwendigheyt die loogh,

 

Vyt t’Cloosterken in als

 

D’uytwendigh my bedroogh.

 

In Ghodt moecht staen mijn herte puer,

 

Mijn hoop en vonde daer gheen suer,

 

Mijn haken dat was Godt

 

In’t minne-slot:

 

Ick had buyten gheleert,

 

Te voren in mijn hert

 

Vyt t’Cloosterken ghekeert,

 

Hoe creatuere smert.

[p. 121]

 

Godt was den troost die ick verkoor,

 

Daer ick gheen hoop in en verloor,

 

Daer mijnen gheeste vast

 

Op stondt ghepast:

 

Daer ick in sekerheydt

 

Mijns herten waeren schat

 

Vyt schepsels al gheleydt

 

In t’Cloosterken besat.